ابن ابیعقیل عمانی
ابن ابیعقیل عمانی حذاء، فقیه و متکلم برجسته شیعه در سده چهارم هجری بود که آثار مهمی چون المتمسک بحبل آل الرسول و کرّ و فرّ را نگاشت. فتاوای او، که گاه موجب مباحث علمی میشد، تأثیر زیادی بر فقه امامیه داشت و او به همراه ابنجنید اسکافی به عنوان یکی از «قدیمین» شناخته میشود.
زندگی
ابن ابیعقیل عمانی حذاء، با نام کامل ابومحمد حسن بن علی، از فقیهان و متکلمان شیعه در سده چهارم هجری قمری و معاصر با محمد بن یعقوب کلینی و علی بن بابویه بود. نسبت «حذاء» (کفشگری) نشان میدهد که در خانوادهای کفاش به دنیا آمده بود. او از علمای موثق بهشمار میرفت و فضل و جایگاهش در فقه و کلام مورد ستایش قرار گرفته است. فقهای شیعه به فتاوای او استناد میکردند و به تحقیقاتش توجه ویژهای داشتند. آثار مهم او شامل المتمسک بحبل آل الرسول در فقه و کرّ و فرّ در موضوع امامت است. برخی از فتاوای او بحثهایی در میان علمای شیعه برانگیخت و رسائلی در رد یا دفاع از دیدگاههایش نوشته شد. به گفته قاضی نورالله شوشتری، ابن ابیعقیل نخستین فقیه امامیه بود که با نظر مالک دربارهٔ آب قلیل موافقت کرد و گفت آب قلیل با تماس با نجاست به خودی خود نجس نمیشود. از جمله کسانی که بر فتاوای او ایراد گرفتند علامه حلی بود. ابن ابیعقیل و ابوعلی محمد بن جنید اسکافی در میان فقهای امامیه به «قدیمین» شهرت دارند.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن ابیعقیل عمانی حذاء». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.