ابنعبدون
ابنعبدون، با نام اصلی ابوعبدالله احمد بن عبدالواحد بن احمد بزاز، از فقیهان و راویان شیعه در قرن پنجم هجری بود که در آثار رجالی چون نجاشی و طوسی از او یاد شده است. وی شاگرد ابنالزبیر و از مشایخ نجاشی بود و کتابهایی در تاریخ، حدیث و تفسیر از خود بهجا گذاشت.
زندگی
ابوعبدالله احمد بن عبدالواحد بن احمد بزاز، مشهور به ابنعبدون (متوفی ۴۲۳ قمری)، از فقیهان و محدثان شیعه در قرن پنجم هجری بود. وی در منابع رجالی همچون اثر نجاشی با نام «ابن عبدون» و در آثار شیخ طوسی با عنوان «ابن الحاشر» یاد شده است. او از شاگردان علی بن محمد قریشی، معروف به ابنالزبیر، بهشمار میرفت و خود از مشایخ احمد بن علی نجاشی بود. همچنین، شیخ طوسی و تلعکبری از او روایت نقل کردهاند.[۱]
آثار
از آثار ابنعبدون میتوان به اخبار السید الحمیری، کتاب تاریخ، تفسیر خطبه فاطمه زهرا، عمل الجمعه و کتاب الحدیثین المختلفین اشاره کرد.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابنعبدون». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.