ابناءالرضا
ابناءالرضا محمدبن علی، علی بن محمد، حسن بن علی عسکری | |
|---|---|
| اطلاعات شخصی | |
| علت مرگ | مسمومیت |
| محل دفن | سامرا |
| دین | اسلام |
| مکتب | اسلام، شیعه |
| مذهب | شیعه |
| اشتغال | فرهنگی، سیاسی، مذهبی و دینی |
(محمدبنعلیموسی، علیبنمحمدهادی، حسنبنعلیعسکری)
در برابر نیازهای فرهنگی و مسائل موجود در جامعه، ابناءالرضا به اجرای سیاستهای فرهنگی مختلفی دست زدند که ناظر به مسائل فرهنگی خاص طراحی و اجرا میشد.
یکی از راهبردهای اساسی در برابر جریان اعتزال و حدیث گرایی معرفی اسلام «فقاهتی» بود. حرکت بعدی نشان دادن بعدعلمی رهبران شیعی بود، که همراه بود با نشان دادن تقوای عملی و انتقال معارف دینی.


سیاستهای فرهنگی
رشد عقلانیت دینی عمومی و معرفی مرجعیت علمی فرزندان علیبنموسی الرضا
یکی از راهبردهای اساسی که به وسیله ابناءالرضا در مقابل جریان اعتزال از یک سو و رواج حدیث گرایی از سوی دیگر پیگیری میگشت، بهرهگیری از فرصتهای مناسب برای معرفی و روشنگری اسلام «فقاهتی» بهشمار میرود که سراسر و تمامیت ارتباط عقل و دین را به عرضه میدارد. مصادیق گوناگونی از تحلیلهای بنیادی علمهای اعتقادی و عرضه تحلیلهای نادرست فقهای برجسته آن دوره که بیشتر در دربارگاه حضور داشتند، به وسیله ابناءالرضا در این دوران وجود دارد.[۱][۲]
اقتدار علمی
اثر دیگری که این برخوردها به جا مینهاد، معرفی اقتدار علمی علی و نوادگانش بود. حکومت عباسیان به هدف در هم کوبیدن بُعد علمی ابناءالرضا و مورد تردید قرار دادن علم و حتی پیشوایی آنان، جلسات مناظره و گفت و گوی علمی برپا میکرد. در واقع با این کار آنان نه تنها به منظور خویش به سرانجام نمیرسیدند، بلکه جریان آبروریزی و رسوایی خویش میشدند. به این دلیل که محمدبنعلیبن موسی الرضا نخستین رهبری بود که در کودکی به جایگاه هدایت رسید، ایشان مناظرات و گفت و گوهایی برخوردار بوده که بسیار اساسی و کارآمد بهشمار میروند. علت ماهوی آن مناظرات این بود که از یک طرف رهبری او، به خاطر کودکی برای بسیاری از شیعیان کاملاً محرز نگردیده بود، از این رو برای آرامش قلبی و به عنوان امتحان پرسشهای متعددی از ایشان مینمودند. از طرف دیگر مکتب اعتزال و افراطی گری در تکیه بر عقل اوج گرفته بود.[۳][۴]
ترسیم الگوی کامل تقوای فردی و جمعی
یکی از تدابیر تربیتی بنیادین در مبارزه با گسترش معصیت و انحطاط در محیط، ارائه نمونهها و تندیسهای پارسایی در محیط است. ابناءالرضا چنین سیاستی را به شکل برجستهای پیگیری مینمودند به طوری که عنوان «تقی» و «هادی» به رهبر دهم و یازدهم شیعی اعطا گردیده است. حکومت مرکزی، کوششی مداوم داشت تا به پندار خود ایشان را با عیاشیها و انحطاطهای دربار فاسد سازد. ابن شهر آشوب در کتاب «مناقب» از محمد بن ریان روایت نموده است که مأمون دربارهٔ محمدبنعلیبن موسی به هر نیرنگی دست زد تا شاید بتواند ایشان را همچون خویش دنیاپرستان نماید و به فسق و لهو گرایش دهد. مواجهه علیبنمحمدالهادی در محفل آوازهخوانی که مأمون برگزار کرده بود مثال نمونهای از این دسیسهها و فعالیتها است.[۵][۶]
حفظ خط انتقال معارف و جریان زنده تعلیم و تربیت
در اوضاعی که موقعیتهای تعامل ابناءالرضا در این عصر به شدت محدود میشد، مسئولیت اصلی و بنیادین ایشان که انشار و رساندن دانش حقیقی دینی است، به هر صورت مدنظر بود. رهبران این عصر نیز همچون پیشوایان گذشته، یاران را پرورش میدادند و علم خویش را به یاری آنان درمحیط پخش نمودند. این کنشها از زمان محمدبنعلیبن موسی الرضا تا حسنبنعلیعسکری به دلیل فشارهای حکومتی و محدودیت فراوان، دولت بسیار محدود بود و بدین جهت شمار ناقلان و تربیت شدگان روش آنان نسبت به زمان جعفربنمحمدصادق تنزل پیدا کرد. با این وجود باید در نظر گرفت که در میان همین شمار یاران اندک و راویان ایشان، شخصیتهای برجسته و افراد نامداری از قبیل علی بن مهزیار، احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی، زکریا بن آدم، محمد بن اسماعیل بن بزیع، حسین بن سعید اهوازی، احمد بن محمد بن خالد برقی تربیت شدند که هر فرد در میدان دانشی و استنباطی، تکیهگاهی محسوب میشد و حتی عدهای آثار فراوانی دارا بودند. علاوه بر این، نقل کنندگان روایات محمدبنعلیموسی فقط در دانشمندان شیعی محدود نمیگردند، بلکه راویان و علمای سنی مذهبان نیز دانشها و واقعیتهای دینی را از ایشان روایت نمودهاند. به عنوان مثال احمد بن علی خطیب بغدادی روایاتی با سلسله سند خویش از ایشان روایت نموده است.[۷][۸]
پانویس
ارجاعات
- ↑ پیشوایی، سیره پیشوایان، ۵۵۱-۵۵۵.
- ↑ پیشوایی، مهدی (۱۳۸۸). سیره پیشوایان. قم: مؤسسه تحقیقاتی امام صادق (ع).
- ↑ خامنه ای، انسان250 ساله، ۳۲۱.
- ↑ خامنه ای، سیدعلی (۱۳۹۰). انسان 250 ساله. تهران: مؤسسه جهادی.
- ↑ کلینی، اصول کافی، ۱: ۴۹۳.
- ↑ کلینی، مححمد بن یعقوب (۱۳۹۰). اصول کافی. ج. ۱. تهران: دارالثقلین.
- ↑ امین، اعیان الشیعه، ۲: ۳۵.
- ↑ امین، عبدالحسین (۱۴۲۱). اعیان الشیعه. بیروت: دارالتعارف.
منابع
{عنوان=سیره پیشوایان|سال=1388|نام=مهدی|نام خانوادگی=پیشوایی|ناشر=مؤسسه تحقیقاتی امام صادق (ع)|مکان=قم}}</ref> الگو:عنوان=انسان 250 ساله</ref> {عنوان=اعیان الشیعه|سال=1421|نام=عبدالحسین|نام خانوادگی=امین|ناشر=دارالتعارف|مکان=بیروت}}</ref>
| ابناءالرضا | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| نام | نام | کنیه | لقب | سن
رسیدن به امامت |
سال | محل تولد | مدفن | مدت عمر | مدت امامت | دلیل
شهادت |
خلفای
هم دوره |
شهادت به
دستور | ||
| پدر | مادر | تولد | شهادت | |||||||||||
| محمد | رضا | سبیکه | ابوجعفر | تقی، جواد | ۸ | ۱۹۵ ه.ق | ۲۲۰ ه.ق | مدینه | قبرستان
قریش بغداد |
۲۵ | ۱۷ | مسمومیت | مأمون، معتصم | معتصم |
| علی | محمدتقی | سمانه | ابوالحسن | نقی، هادی
ابوالحسن الثالث |
۸ | ۲۲۰ ه.ق | ۲۵۴ ه.ق | صریا | سامرا،
منزل خودش |
۴۱ | ۳۴ | مسمومیت | معتصم، واثق،
متوکل،منتصر، مستعین، معتز |
معتز |
| حسن | علی نقی | حُدَیثه
(سوسن) |
ابومحمد | عسکری، نقی،
زکی |
۲۲ | ۲۳۲
ه.ق |
۲۶۰ ه.ق | سامرا | سامرا،
منزل خودش |
۲۸ | ۶ | مسمومیت | المعتزبالله
المهتدی بالله، المعتمدبالله |
معتمد |