جناحیه
جَناحیّهٔ گروهی از غلاة شیعه بودند که به تناسخ ارواح اعتقاد داشتند. آنان اصحاب عبدالله بن معاویه محسوب میشدند و بر این باور بودند که روح خدا در آدم، سپس شیث، پیامبران و امامان، و در نهایت در عبدالله حلول کرده است. این گروه منکر قیامت بودند و برخی گناهان اسلامی مانند خمر، مردار و زنا را حلال میشمردند.
باورها
«جَناحیّهٔ» به گروهی از غلاة شیعه اطلاق میشود که از اصحاب عبدالله بن معاویه بن عبدالله بن جعفر ذوالجناحین بودند. این گروه معتقد به تناسخ ارواح بودند و باور داشتند روح خدا در آدم، سپس در شیث، پیامبران و امامان، و در نهایت در عبدالله حلول کرده است. آنها ادعا میکردند که عبدالله هنوز زنده است و در یکی از کوههای اصفهان مقیم است و به زودی ظهور خواهد کرد. از دیدگاه عقیدتی، جناحیه قیامت را منکر شده و برخی محرمات مانند خمر، مردار و زنا را مباح میشمردند.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «جَناحیّهٔ». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.