ابن‌جذعان

عبدالله بن جذعان تیمی، مشهور به ابن‌جذعان از چهره‌های سخاوتمند مکه در دوره جاهلیت بود که سفره‌اش شهرت داشت. او در می‌گساری افراط می‌کرد، اما در پی واقعه‌ای شراب را ترک کرد. در حدیثی از پیامبر اسلام در منابع اسلامی آمده است که او در دوزخ کم‌ترین عذاب را دارد، به سبب آنکه به مردم غذا می‌داد.

زندگی

عبدالله بن جذعان تیمی، از افراد مشهور به بخشندگی در دوران جاهلیت و از اهالی مکه بود. سفرهٔ طعام او به‌قدری شناخته‌شده بود که در میان مردم ضرب‌المثل شده و روایت‌ها و افسانه‌هایی دربارهٔ آن نقل شده است. گفته شده که ابوقحافه، پدر ابوبکر، در ازای چهار دانق – از کم‌ارزش‌ترین سکه‌های آن زمان – مأمور می‌شد تا هنگام آماده‌شدن سفره در کوچه‌ها ندا دهد که هر کس خواهان غذاست به خانه عبدالله بن جذعان برود.

او از جمله کسانی بود که با وجود افراط پیشین در می‌گساری، در نهایت شراب را بر خود حرام اعلام کرد. در یکی از روایات آمده است که شبی در حال مستی، دست به‌سوی آسمان دراز کرد تا ماه را بگیرد. اطرافیانش به این رفتار خندیدند و چون وی به هوش آمد و ماجرا را برایش بازگو کردند، سوگند یاد کرد که دیگر شراب ننوشد.

در منابع اسلامی

در روایتی از پیامبر اسلام نقل شده که «آسان‌ترین عذاب اهل دوزخ، عذاب ابن جذعان است.» وقتی علت این تخفیف پرسیده شد، پاسخ داده شد: «زیرا او به مردم خوراک می‌داد.»

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن‌جذعان». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.