ظهور منجی: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(متن)
جز (Shahroudi صفحهٔ کاربر:Rooshanaei/صفحه تمرین۳ را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به ظهور منجی منتقل کرد)
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
= ظهور =
{{مهدویت-عمودی}}
{{جهان‌بینی}}
ظهور موجب دلگرمی و تحرک انسان‌ها و است. ظهور یک باور فرادینی است که ریشه در تمام ادیان دارد و در تمام ادیان مورد توجه است بخصوص تشیع. ظهور امری نهان است و از آن جهت مخفی است که باعث دلگرمی و ایجاد انگیزه در انسان‌ها می‌کند که قرآن و عالمان دلیل پنهان بودن ظهور را بیان کرده‌اند یکی از دلایل این امر انتظار سازنده است که در نهایت با ظهور منجی جهان پر از عدل و داد می‌شود.
== انتظار سازنده ==
*'''[[ظهور]]''' یکی از عواملی که موجب دلگرمی انسان هاست ولی موضوعی که مطرح است پنهان بودن زمان ظهور است. درکتاب الغیبة شیخ طوسی که از کتاب‌های معتبر شیعیان است از زبان  جعفر بن محمد امام ششم شیعیان اینگونه بیان شده است: «نه در گذشته و نه در آینده زمانی برای ظهور تعیین نشده است».
*<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نگین آفرینش، درسنامه دوره مقدماتی معارف مهدویت|نام=محمدمهدی|نام خانوادگی=حائری پور|نام۲=مهدی|نام خانوادگی۲=یوسفیان|نام۳=محمدامین|نام خانوادگی۳=بالادستیان}}</ref> [[انتظار سازنده]] دلیل مخفی بودن زمان ظهور از آن جهت نامشخص است، چرا که با مشخص بودن ظهور کسانی که می‌دانند ممکن است زمان ظهور نباشند، دیگر هدفی برای تلاش در راستای ظهور ندارند. و چه بسا اگر به دلایلی ظهور در زمان موعد محقق نشد اصل اعتقاد به حجة ابن الحسن در میان مردم دچار شک و تردید شود.
* همان
* ولی با مخفی بودن ظهور انسان‌های همه دوران برای محقق شدنش، در حال تلاش هستند و انتظار سازنده برای پویایی جامعه ای صالح و پویا دارند.
* همان
* در کتاب الغیبة نعمانی که یکی از کتاب‌های معتبر است نقل قولی از محمد بن علی که امام پنجم شیعیان است آورده شده است: «کسانی که وقت تعیین می‌کنند دروغ می‌گویند، زمانی که موسی به دعوت پروردگار به مدت سی روز از میان قوم خود بیرون رفت و خداوند بر آن سی روز، ده روز دیگر افزود. قوم او گفتند موسی به وعده خود وفا نکرد و آنچه نباید می‌کردند، کردند (از دین برگشتند و گوساله پرست شدند)»[[پرونده:A3c0e31b-636b-4cae-912d-0a16d1315c8a.png|بندانگشتی|ظهور]][[ظهور]] منجی در [[آخرالزمان]]، باوری کهن و فرادینی است که ریشه در تاریخ ادیان مختلف دارد. این مفهوم مختص اسلام یا تشیع نیست؛ در بسیاری از ادیان الهی و مکاتب باستانی همچون آیین‌های [[برهمایی]] و [[بودایی]] نیز عقیده به آمدن مصلح جهانی وجود دارد. در این تعالیم نیز از نشانه‌هایی برای نزدیک شدن ظهور منجی سخن به میان آمده است. با این حال، هیچ‌یک از این آیین‌ها به روشنی از چگونگی تحقق ظهور، ویژگی‌های منجی، یا مراحل قیام او سخن نگفته‌اند. در اسلام، باور به ظهور مصلحی بزرگ در پایان روزگار که جهان را از ظلم و فساد پاک می‌سازد، از اصول مسلّم دینی به‌شمار می‌رود. در میان مذاهب اسلامی، تشیع تصویری دقیق‌تر و روشن‌تر از این عقیده ارائه کرده و ویژگی‌های شخصیتی، شرایط ظهور، قیام و رخدادهای پیش از آن را بر پایه روایت‌های معصومان توضیح داده است
* همان


=== پرسش عوام در مورد ظهور ===
'''ظهور منجی''' یک باور فرادینی است که ریشه در تمام ادیان دارد و در تمام ادیان مورد توجه است بخصوص تشیع. ظهور امری نهان است در باورهای شیعی، با ظهور منجی جهان پر از عدل و داد می‌شود.
. پرسش‌های اصلی در بررسی این مفهوم عبارت‌اند از: آیا برای ظهور [[مهدی موعود]] نشانه‌هایی ویژه وجود دارد؟ مردم چگونه می‌توانند میان مهدی حقیقی و مدعیان دروغین تمایز قائل شوند؟ و آیا ظهور ناگهانی رخ می‌دهد یا زمینه‌های اجتماعی و تاریخی آن به تدریج فراهم می‌شود؟ پاسخ به این پرسش‌ها از دیدگاه [[مکتب تشیع]] در گرو شناخت صحیح نشانه‌های ظهور، روحیه بیداری و آمادگی یاران و شناخت تحولات پیش‌زمینه‌ای است. در متون حدیثی و تفسیری اسلامی، نشانه‌های ظهور به رخدادهایی اطلاق می‌شود که طبق پیش‌گویی معصومان، پیش از قیام  حجة بن الحسن یا در آستانه آن رخ می‌دهند. تحقق هر یک از این نشانه‌ها نشانه‌ای از نزدیک شدن زمان قیام دانسته می‌شود، اما وجود تنها بخشی از آن‌ها الزاماً به معنای فرارسیدن ظهور نیست. مجموعه‌ای از این روایات به رویدادهای تاریخی و سیاسی اشاره دارد که برخی از آن‌ها، مانند اختلاف در امت اسلامی، زوال حکومت بنی‌عباس
{{حجت بن الحسن}}
، جنگ‌های صلیبی، فتح قسطنطنیه و شکل‌گیری دولت‌های محلی، در طول تاریخ به وقوع پیوسته‌اند. با این حال، روشن نیست که همه این حوادث همان‌هایی باشند که در روایات به عنوان نشانه‌های ظهور ذکر شده‌اند یا لزوماً ارتباطی حتمی با ظهور مهدی داشته باشند. در ضمن، واژه «قائم» در برخی روایات الزاماً به مهدی اشاره ندارد. این تعبیر گاه نماد هرگونه قیام و گشایش برای شیعیان در دوران حکومت‌های ستمگر مانند بنی‌امیه و بنی‌عباس است. در آن دوره‌های اختناق، فروپاشی نسبی حکومت‌های ظالم و شکل‌گیری جنبش‌های معارض، فرصتی برای تنفس و بازسازی فرهنگی جامعه شیعی فراهم می‌کرد که امامان شیعه آن را نوعی فرج یا گشایش می‌دانستند. از این رو، بخشی از نشانه‌های نقل‌شده در احادیث را باید در بستر تاریخی و اجتماعی خود تفسیر کرد، نه لزوماً به‌عنوان مقدمات ظهور نهایی مهدی موعود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نشریه حوزه (دفتر تبلیغات اسلامی حوزه قم)|جلد=۷۰|صفحه=۷}}</ref>


== عصر قسط و عدالت ==
== در ادیان ==
بر اساس آیه «لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط» (حدید، ۲۵) محقق و پایان تاریخ و آینده جهان از آن متقین خواهد بود.
ظهور منجی در [[آخرالزمان]]، باوری کهن و فرادینی است که ریشه در تاریخ ادیان مختلف دارد. در بسیاری از ادیان الهی و مکاتب باستانی همچون آیین‌های [[برهمایی]] و [[بودایی]] نیز عقیده به آمدن مصلح جهانی وجود دارد. در این تعالیم از نشانه‌هایی برای نزدیک شدن ظهور منجی سخن به میان آمده است. با این حال، هیچ‌یک از این آیین‌ها به روشنی از چگونگی تحقق ظهور، ویژگی‌های منجی، یا مراحل قیام او سخن نگفته‌اند.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=نگین آفرینش، درسنامه دوره مقدماتی معارف مهدویت|نام=محمدمهدی|نام خانوادگی=حائری پور|نام۲=مهدی|نام خانوادگی۲=یوسفیان|نام۳=محمدامین|نام خانوادگی۳=بالادستیان}}</ref>


«ان الارض لله یورثها من یشاء من عباده و العاقبة للمتقین» (اعراف، ۱۲۸) یقیناً زمین در سیطره مالکیت و فرمانروایی خداست آن را به هر کس از بندگانش بخواهد می‌بخشد و سرانجام نیک برای پرهیزکاران است.
== در باورهای شیعی ==
در اسلام، باور به ظهور مصلحی بزرگ در پایان روزگار که جهان را از ظلم و فساد پاک می‌سازد، از اصول مسلّم دینی به‌شمار می‌رود. در میان مذاهب اسلامی، تشیع تصویری دقیق‌تر و روشن‌تر از این عقیده ارائه کرده و ویژگی‌های شخصیتی، شرایط ظهور، قیام و رخدادهای پیش از آن را بر پایه روایت‌های معصومان توضیح داده است.<ref name=":0" />


اختلاف بین حق و باطل و درگیری که دائماً بین آنها در حال رخ دادن است و گردش صلاح و فساد به میزان متفاوت تا آخر تاریخ پابرجاست.
ظهور یکی از عواملی که موجب دلگرمی انسان هاست ولی موضوعی که مطرح است پنهان بودن زمان ظهور است. در کتاب الغیبة [[شیخ طوسی]] که از کتاب‌های معتبر شیعیان است از زبان  جعفر بن محمد امام ششم شیعیان اینگونه بیان شده است: «نه در گذشته و نه در آینده زمانی برای ظهور تعیین نشده است». انتظار سازنده دلیل مخفی بودن زمان ظهور از آن جهت نامشخص است، چرا که با مشخص بودن ظهور کسانی که می‌دانند ممکن است زمان ظهور نباشند، دیگر هدفی برای تلاش در راستای ظهور ندارند. و چه بسا اگر به دلایلی ظهور در زمان موعد محقق نشد اصل اعتقاد به [[حجة ابن الحسن]] در میان مردم دچار شک و تردید شود. ولی با مخفی بودن ظهور انسان‌های همه دوران برای محقق شدنش، در حال تلاش هستند و انتظار سازنده برای پویایی جامعه ای صالح و پویا دارند. در کتاب الغیبة نعمانی که یکی از کتاب‌های معتبر است نقل قولی از محمد بن علی که امام پنجم شیعیان است آورده شده است: «کسانی که وقت تعیین می‌کنند دروغ می‌گویند، زمانی که موسی به دعوت پروردگار به مدت سی روز از میان قوم خود بیرون رفت و خداوند بر آن سی روز، ده روز دیگر افزود. قوم او گفتند موسی به وعده خود وفا نکرد و آنچه نباید می‌کردند، کردند (از دین برگشتند و گوساله پرست شدند)»<ref name=":0" />


پایان تاریخ حاکمیت ظلم و جور همه جا را فرا می‌گیرد، با [[ظهور منجی]] بشریت حجة ابن الحسن با همکاری عیسی مسیح عدالت را در سراسر جهان برقرار می‌کنند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=آینده جهان از دیدگاه ادیان|نام خانوادگی=آیت الله مظفری|جلد=۱|صفحه=۵}}</ref>
== عصر ظهور ==
بر اساس آیه «لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط» (حدید، ۲۵) محقق و پایان تاریخ و آینده جهان از آن متقین خواهد بود. «ان الارض لله یورثها من یشاء من عباده و العاقبة للمتقین» (اعراف، ۱۲۸) یقیناً زمین در سیطره مالکیت و فرمانروایی خداست آن را به هر کس از بندگانش بخواهد می‌بخشد و سرانجام نیک برای پرهیزکاران است. اختلاف بین حق و باطل و درگیری که دائماً بین آنها در حال رخ دادن است و گردش صلاح و فساد به میزان متفاوت تا آخر تاریخ پابرجاست. پایان تاریخ حاکمیت ظلم و جور همه جا را فرا می‌گیرد، با [[ظهور منجی]] بشریت حجة ابن الحسن با همکاری عیسی مسیح عدالت را در سراسر جهان برقرار می‌کنند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=آینده جهان از دیدگاه ادیان|نام خانوادگی=آیت الله مظفری|جلد=۱|صفحه=۵}}</ref>


===== منابع =====
== منابع ==
[[رده:آخر الزمان]]
{{پانویس}}{{حجت بن الحسن}}
[[رده:انتظار سازنده]]
[[رده:عدالت جهانی]]
[[رده:موعود]]
{{پانویس}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۳۳

مهدویت
زندگی
نسبنرجس خاتون (مادر) • حسن عسکری (پدر)
مهدیزندگیغیبتغیبت صغریغیبت کبریظهوررجعت
نام‌هابقیةاللهقائم آل محمدصاحب‌الزمان • ولی عصر
شخصیت‌ها
نواب اربعهعثمان بن سعیدمحمد بن عثمانحسین بن روح نوبختیعلی بن محمد سمری
شخصیت‌های ظهورسفیانیشیصبانیابقعاصهب • سید قمی • سید خراسانیشعیب بن صالحسید یمانی • مصری • سید حسنینفس زکیه
مدّعیان مهدویت
(متمهدی)
ابومحمد شریعیمحمد نوربخشمحمد احمدسید علی‌محمد بابحسین منصور حلاجمحمد بن نصیر نمیریمحمد بن علی شلمغانیابوطاهر محمد بن علی بن هلالاحمد بن هلال کرخیمحمد جونپوریسید محمد مشعشعمحمد قحطانی
مکان‌ها
منسوب به مهدیسامراسرداب مقدسمسجد سهلهمسجد جمکرانمسجد کوفهمهدیه
مرتبط با ظهوروادی یابسبیت‌المقدسبیداءوادی‌السلاممسجد حله
زیارات
دعای عهددعای ندبهزیارت آل یاسیندعای فرج
نشانه‌های ظهور
خروج سفیانیصیحه آسمانیقیام یمانیقیام خراسانیخروج سید حسنیکشته‌شدن نفس زکیهنبرد قرقیسیا
آثار مرتبط
الغیبةالغیبة (طوسی)الغیبة (نعمانی)کمال‌الدین و تمام‌النعمةدارالسلامنجم‌الثاقبالعقبری الحسانملاحم و الفتنبحارالانوارمکیال‌المکارمعصرالظهورصحیفه مهدیهتوقیع
موعود در دیگر ادیان
ماشیحسوشیانسفارقلیطمهر/میتراهوشیدرهوشیدرماهکریشناویشنو
مفاهیم وابسته
فرجام‌شناسی اسلامیآخرالزماندجالانتظاررخدادهای پس از ظهورانتظار مکتب اعتراضظهور بسیار نزدیک استنهی توقیتخسف بیداء

ظهور منجی یک باور فرادینی است که ریشه در تمام ادیان دارد و در تمام ادیان مورد توجه است بخصوص تشیع. ظهور امری نهان است در باورهای شیعی، با ظهور منجی جهان پر از عدل و داد می‌شود.

در ادیان

ظهور منجی در آخرالزمان، باوری کهن و فرادینی است که ریشه در تاریخ ادیان مختلف دارد. در بسیاری از ادیان الهی و مکاتب باستانی همچون آیین‌های برهمایی و بودایی نیز عقیده به آمدن مصلح جهانی وجود دارد. در این تعالیم از نشانه‌هایی برای نزدیک شدن ظهور منجی سخن به میان آمده است. با این حال، هیچ‌یک از این آیین‌ها به روشنی از چگونگی تحقق ظهور، ویژگی‌های منجی، یا مراحل قیام او سخن نگفته‌اند.[۱]

در باورهای شیعی

در اسلام، باور به ظهور مصلحی بزرگ در پایان روزگار که جهان را از ظلم و فساد پاک می‌سازد، از اصول مسلّم دینی به‌شمار می‌رود. در میان مذاهب اسلامی، تشیع تصویری دقیق‌تر و روشن‌تر از این عقیده ارائه کرده و ویژگی‌های شخصیتی، شرایط ظهور، قیام و رخدادهای پیش از آن را بر پایه روایت‌های معصومان توضیح داده است.[۱]

ظهور یکی از عواملی که موجب دلگرمی انسان هاست ولی موضوعی که مطرح است پنهان بودن زمان ظهور است. در کتاب الغیبة شیخ طوسی که از کتاب‌های معتبر شیعیان است از زبان جعفر بن محمد امام ششم شیعیان اینگونه بیان شده است: «نه در گذشته و نه در آینده زمانی برای ظهور تعیین نشده است». انتظار سازنده دلیل مخفی بودن زمان ظهور از آن جهت نامشخص است، چرا که با مشخص بودن ظهور کسانی که می‌دانند ممکن است زمان ظهور نباشند، دیگر هدفی برای تلاش در راستای ظهور ندارند. و چه بسا اگر به دلایلی ظهور در زمان موعد محقق نشد اصل اعتقاد به حجة ابن الحسن در میان مردم دچار شک و تردید شود. ولی با مخفی بودن ظهور انسان‌های همه دوران برای محقق شدنش، در حال تلاش هستند و انتظار سازنده برای پویایی جامعه ای صالح و پویا دارند. در کتاب الغیبة نعمانی که یکی از کتاب‌های معتبر است نقل قولی از محمد بن علی که امام پنجم شیعیان است آورده شده است: «کسانی که وقت تعیین می‌کنند دروغ می‌گویند، زمانی که موسی به دعوت پروردگار به مدت سی روز از میان قوم خود بیرون رفت و خداوند بر آن سی روز، ده روز دیگر افزود. قوم او گفتند موسی به وعده خود وفا نکرد و آنچه نباید می‌کردند، کردند (از دین برگشتند و گوساله پرست شدند)»[۱]

عصر ظهور

بر اساس آیه «لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط» (حدید، ۲۵) محقق و پایان تاریخ و آینده جهان از آن متقین خواهد بود. «ان الارض لله یورثها من یشاء من عباده و العاقبة للمتقین» (اعراف، ۱۲۸) یقیناً زمین در سیطره مالکیت و فرمانروایی خداست آن را به هر کس از بندگانش بخواهد می‌بخشد و سرانجام نیک برای پرهیزکاران است. اختلاف بین حق و باطل و درگیری که دائماً بین آنها در حال رخ دادن است و گردش صلاح و فساد به میزان متفاوت تا آخر تاریخ پابرجاست. پایان تاریخ حاکمیت ظلم و جور همه جا را فرا می‌گیرد، با ظهور منجی بشریت حجة ابن الحسن با همکاری عیسی مسیح عدالت را در سراسر جهان برقرار می‌کنند.[۲]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ حائری پور، محمدمهدی؛ یوسفیان، مهدی؛ بالادستیان، محمدامین. نگین آفرینش، درسنامه دوره مقدماتی معارف مهدویت.
  2. آیت الله مظفری. آینده جهان از دیدگاه ادیان. ج. ۱. ص. ۵.