خسف بیداء: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مهدویت-عمودی}} | ||
'''خسف بیداء''' از نشانههای [[آخرالزمان]] و به معنای فرورفتن در زمین و زیر آوار ماندن به وسیله زلزله، سیل و طوفان و بمباران جز آن است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=روزگار رهایی|عنوان کتاب=روزگار رهایی|نام=علی اکبر|نام خانوادگی=مهدی پور|جلد=2|صفحه=854}}</ref><ref>{{پانویس کوتاهشده|ابن منظور|1363|ک=لسان العرب|ج=9|ص=67}}</ref> | |||
خسف به معنای | == در باورهای شیعی == | ||
خسف به معنای فرورفتن و پنهان شدن است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=لسان العرب|نام خانوادگی=ابن منظور|جلد=9|صفحه=69}}</ref> و بیداء نام سرزمینی است میان [[مکه]] و [[مدینه|مدینه .]] ظاهراً منظور از خسف بیداء آن است که [[سفیانی]]، با لشکری عظیم به قصد جنگ با [[مهدی موعود|مهدی]] عازم مکه میشود، در میان مکه و مدینه و در محلی که به سرزمین بیداء معروف است به صورت [[معجزه|معجزهگونهای]] در دل زمین فرومیروند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=غیبه|نام خانوادگی=نعمانی|جلد=252}}</ref> در منابع شیعی، این حادثه از نشانههای حتمی [[عصر ظهور|ظهور]] بیان شده است.<ref>{{پانویس کوتاهشده|مهدی پور|1371|ک=روزگار رهایی|ج=2|ص=854}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
{{حجت بن الحسن}} | |||
{{روز رستاخیز}} | |||
[[رده:آخرالزمان از دیدگاه شیعیان]] | [[رده:آخرالزمان از دیدگاه شیعیان]] | ||
[[رده:آیندهشناسی]] | |||
[[رده:سناریوهای آخرالزمانی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۰۴
خسف بیداء از نشانههای آخرالزمان و به معنای فرورفتن در زمین و زیر آوار ماندن به وسیله زلزله، سیل و طوفان و بمباران جز آن است.[۱][۲]
در باورهای شیعی
خسف به معنای فرورفتن و پنهان شدن است.[۳] و بیداء نام سرزمینی است میان مکه و مدینه . ظاهراً منظور از خسف بیداء آن است که سفیانی، با لشکری عظیم به قصد جنگ با مهدی عازم مکه میشود، در میان مکه و مدینه و در محلی که به سرزمین بیداء معروف است به صورت معجزهگونهای در دل زمین فرومیروند.[۴] در منابع شیعی، این حادثه از نشانههای حتمی ظهور بیان شده است.[۵]
پانویس
- ↑ مهدی پور، علی اکبر. روزگار رهایی. ج. ۲. ص. ۸۵۴.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ۹: ۶۷.
- ↑ ابن منظور. لسان العرب. ج. ۹. ص. ۶۹.
- ↑ نعمانی. غیبه. ج. ۲۵۲.
- ↑ مهدی پور، روزگار رهایی، ۲: ۸۵۴.
