ظهور موجب دلگرمی و تحرک انسان ها و است.ظهور یک باور فرادینی است که ریشه در تمام ادیان دارد و در تمام ادیان مورد توجه است بخصوص تشیع . ظهور امری نهان است و از آن جهت مخفی است که باعث دلگرمی و ایجاد انگیزه در انسان ها می کند که قرآن و عالمان دلیل پنهان بودن ظهور را بیان کرده اند یکی از دلایل این امر انتظار سازنده است که در نهایت با ظهور منجی جهان پر از عدل و داد می شود.
ظهور یکی از عواملی که موجب دلگرمی انسان هاست ولی موضوعی که مطرح است پنهان بودن زمان ظهور است. درکتاب الغیبة شیخ طوسی که از کتاب های معتبر شیعیان است جعفر بن محمد امام ششم شیعیان است اینگونه بیان شده است :«نه در گذشته و نه در آینده زمانی برای ظهور تعیین نشده است».
[۱]انتظار سازنده دلیل مخفی بودن زمان ظهور از آن جهت نامشخص است، چرا که با مشخص بودن ظهور کسانی که می دانند ممکن است زمان ظهور نباشند ،دیگر هدفی برای تلاش در راستای ظهور ندارند.و چه بسا اگر به دلایلی ظهور در زمان موعد محقق نشد اصل اعتقاد به حجة ابن الحسن در میان مردم دچار شک و تردید شود.
همان ولی با مخفی بودن ظهور انسان های همه دوران برای محقق شدنش ، در حال تلاش هستند و انتظار سازنده برای پویایی جامعه ای صالح و پویا دارند.
همان در کتاب الغیبة نعمانی که یکی از کتاب های معتبر است نقل قولی از محمد بن علی که امام پنجم شیعیان است آورده شده است :«کسانی که وقت تعیین می کنند دروغ میگویند ،زمانی که موسی به دعوت پروردگار به مدت سی روز از میان قوم خود بیرون رفت و خداوند بر آن سی روز ، ده روز دیگر افزود .قوم او گفتند موسی به وعده خود وفا نکرد و آنچه نباید می کردند ، کردند (از دین برگشتند و گوساله پرست شدند)»پرونده:A3c0e31b-636b-4cae-912d-0a16d1315c8a.pngظهورظهور منجی در آخرالزمان، باوری کهن و فرادینی است که ریشه در تاریخ ادیان مختلف دارد. این مفهوم مختص اسلام یا تشیع نیست؛ در بسیاری از ادیان الهی و مکاتب باستانی همچون آیینهای برهمایی و بودایی نیز عقیده به آمدن مصلح جهانی وجود دارد. در این تعالیم نیز از نشانههایی برای نزدیک شدن ظهور منجی سخن به میان آمده است. با این حال، هیچیک از این آیینها به روشنی از چگونگی تحقق ظهور، ویژگیهای منجی، یا مراحل قیام او سخن نگفتهاند.در اسلام، باور به ظهور مصلحی بزرگ در پایان روزگار که جهان را از ظلم و فساد پاک میسازد، از اصول مسلّم دینی به شمار میرود. در میان مذاهب اسلامی، تشیع تصویری دقیقتر و روشنتر از این عقیده ارائه کرده و ویژگیهای شخصیتی، شرایط ظهور، قیام و رخدادهای پیش از آن را بر پایه روایتهای معصومان توضیح داده است
همان
پرسش عوام در مورد ظهور
.پرسشهای اصلی در بررسی این مفهوم عبارتاند از: آیا برای ظهور مهدی موعود نشانههایی ویژه وجود دارد؟ مردم چگونه میتوانند میان مهدی حقیقی و مدعیان دروغین تمایز قائل شوند؟ و آیا ظهور ناگهانی رخ میدهد یا زمینههای اجتماعی و تاریخی آن به تدریج فراهم میشود؟ پاسخ به این پرسشها از دیدگاه مکتب تشیع در گرو شناخت صحیح نشانههای ظهور، روحیه بیداری و آمادگی یاران و شناخت تحولات پیشزمینهای است.در متون حدیثی و تفسیری اسلامی، نشانههای ظهور به رخدادهایی اطلاق میشود که طبق پیشگویی معصومان، پیش از قیام حضرت مهدی یا در آستانه آن رخ میدهند. تحقق هر یک از این نشانهها نشانهای از نزدیک شدن زمان قیام دانسته میشود، اما وجود تنها بخشی از آنها الزاماً به معنای فرارسیدن ظهور نیست. مجموعهای از این روایات به رویدادهای تاریخی و سیاسی اشاره دارد که برخی از آنها، مانند اختلاف در امت اسلامی، زوال حکومت بنیعباس
، جنگهای صلیبی، فتح قسطنطنیه و شکلگیری دولتهای محلی، در طول تاریخ به وقوع پیوستهاند. با این حال، روشن نیست که همه این حوادث همانهایی باشند که در روایات به عنوان نشانههای ظهور ذکر شدهاند یا لزوماً ارتباطی حتمی با ظهور مهدی داشته باشند.در ضمن، واژه "قائم" در برخی روایات الزاماً به حضرت مهدی اشاره ندارد. این تعبیر گاه نماد هرگونه قیام و گشایش برای شیعیان در دوران حکومتهای ستمگر مانند بنیامیه و بنیعباس است. در آن دورههای اختناق، فروپاشی نسبی حکومتهای ظالم و شکلگیری جنبشهای معارض، فرصتی برای تنفس و بازسازی فرهنگی جامعه شیعی فراهم میکرد که امامان شیعه آن را نوعی فرج یا گشایش میدانستند. از این رو، بخشی از نشانههای نقلشده در احادیث را باید در بستر تاریخی و اجتماعی خود تفسیر کرد، نه لزوماً بهعنوان مقدمات ظهور نهایی مهدی موعود.[۲]
عصر قسط و عدالت
بر اساس آیه «لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط»(حدید،۲۵) محقق و پایان تاریخ و آینده جهان از آن متقین خواهد بود.
«ان الارض لله یورثها من یشاء من عباده و العاقبة للمتقین»(اعراف،۱۲۸) یقینا زمین در سیطره مالکیت و فرمانروایی خداست آن را به هر کس از بندگانش بخواهد می بخشد و سرانجام نیک برای پرهیزکاران است .
اختلاف بین حق و باطل و درگیری که دائما بین آنها در حال رخ دادن است و گردش صلاح و فساد به میزان متفاوت تا آخر تاریخ پابرجاست.
پایان تاریخ حاکمیت ظلم و جور همه جا را فرا می گیرد ، با ظهور منجی بشریت حجة ابن الحسن با همکاری عیسی مسیح عدالت را در سراسر جهان برقرار می کنند.[۳]
