اسلامیکال:رویش/دوره اول/FatemehAzizi

خانواده مهدوی؛ بستر رشد انسان منتظر

خانواده، نخستین و پایدارترین نهاد الهی در زندگی بشر است؛ جایی که انسان در آغوش محبت، مسئولیت و ایمان رشد می‌کند. در نگاه دینی، خانواده تنها یک پیوند عاطفی نیست، بلکه مدرسه‌ای برای پرورش انسان‌هایی مومن و صالح است؛ انسان‌هایی که در مسیر ظهور، نقش‌آفرین خواهند بود. خانواده ی مهدوی، خانواده‌ای است که بر مبنای انتظار فعال بنا شده است؛ انتظاری سازنده که در آن والدین و فرزندان به رشد معنوی، اخلاقی و اجتماعی توجه ویژه دارند.

رشد در پرتو ایمان مهدوی

خانواده قرآنی

محفل قرآنی در خانه خانواده مهدوی با محوریت ایمان به امام زمان (عَج) تربیت را معنا می‌کند. مادر و پدر، کودکان خود را با عشق به عدالت و صلح آشنا می‌سازند و در گفتار و رفتار، انتظار را به صورت عملی می‌آموزند. در چنین خانواده‌ای، ارزش‌هایی چون صداقت، خدمت به دیگران و تلاش برای اصلاح جامعه، نمود حقیقی می‌یابد. ایمان مهدوی همان نیرویی است که خانواده را از روزمرگی نجات می‌دهد و به سوی رشد و تعالی سوق می‌دهد.

تربیت فرزند در خانواده مهدوی

در این الگو، فرزند نه تنها در فضای محبت رشد می‌کند بلکه در مسیر شناخت امام زمان و مسئولیت پذیری اجتماعی حرکت می‌کند. پدر و مادر، با بهره‌گیری از داستان‌های قرآنی، سیره اهل‌بیت و گفت‌وگوهای خانوادگی، روحیه ی انتظار و خودسازی را در وجود فرزند نهادینه می‌کنند.

قرآن می‌فرماید:

«قُوا أَنفُسَكُمْ وَأهْلِیکُمْ نَارًا» (سوره تحریم آیه ۶)

این آیه تأکید می‌کند که تربیت صحیح خانواده، مسئولیتی الهی و مقدمه‌ی نجات جامعه است.

انتظار سازنده در زندگی خانوادگی

انتظار فرج همان اصلاح درونی و بیرونی است. خانواده‌ای که با امید به آینده عمل می‌کند، در عمل منتظر حقیقی است. آنان در خانه خود عدالت، محبت و احترام متقابل را تمرین می‌کنند؛ زیرا می‌دانند جامعه مهدوی از خانواده‌های مهدوی ساخته می‌شود.

منتظر واقعی خانواده مهدوی، خانواده‌ای است که به جای واگذاری تربیت به زمان، خود در مسیر رشد و اصلاح گام برمی‌دارد. چنین خانواده‌ای، نه‌تنها فرزندان صالح، بلکه جامعه‌ای صالح را می‌پرورد. هر پدر و مادر آگاه، در خانه ی خود می‌تواند زمینه‌ساز ظهور موعود باشد—اگر با محبت، ایمان، عمل صالح و تربیت الهی زندگی کند.