ثروت: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''''ثروت''''' به معنای فراوانی دارایی‌های مادی یا معنوی است که برای تأمین نیازها به کار می‌رود. نگاه به ثروت در جوامع و ادیان مختلف، متفاوت است؛ برخی آن را موهبت الهی و برخی عامل انحراف معنوی می‌دانند. از منظر '''اسلام'''، ثروت وسیله‌ای برای خدمت به دیگران و کسب رضایت الهی است، نه هدف نهایی. بر اساس روایتی از '''علی بن حسین''' ، مفیدترین ثروت، "بی‌نیازی دل" و قناعت معرفی شده است. نتیجه‌گیری می‌شود که ثروت واقعی، ثروتی ماندگار و همراه با آرامش روحی است که قناعت نمونه بارز آن است.
'''''ثروت''''' به معنای فراوانی دارایی‌های مادی یا معنوی است که برای تأمین نیازها به کار می‌رود. نگاه به ثروت در جوامع و ادیان مختلف، متفاوت است؛ برخی آن را [[موهبت الهی]] و برخی عامل [[انحراف معنوی]] می‌دانند. از منظر '''[[اسلام]]'''، ثروت وسیله‌ای برای خدمت به دیگران و کسب [[رضایت الهی]] است، نه هدف نهایی. بر اساس روایتی از '''[[سجاد|علی بن حسین]]'''، امام چهارم شیعیان [[شیعه دوازده‌امامی|امامیه]]، مفیدترین ثروت، «بی‌نیازی دل» و [[قناعت]] معرفی شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اخلاق|عنوان کتاب=ارشاد القلوب|سال=۱۳۷۶|نام=جسن ابن محمد|نام خانوادگی=دیلمی|جلد=۱|صفحه=۳۱۰}}</ref>


== '''ثروتمندان''' ==
== ثروتمندان ==
بی‌گمان یکی از موضوعاتی که از دیرباز افکار انسان را به خود معطوف داشته، مسئله ثروت و [[دارایی]] بوده است. بسیاری از افراد کوشیده‌اند تا از طریق انباشت ثروت، جایگاه برتری نسبت به دیگران کسب کنند. لیکن با طلوع خورشید دین و ارسال رسل، معیارهای ارزشی دگرگون شد.


بی‌گمان یکی از موضوعاتی که از دیرباز افکار انسان را به خود معطوف داشته، مسأله ثروت و دارایی بوده است. بسیاری از افراد کوشیده‌اند تا از طریق انباشت ثروت، جایگاه برتری نسبت به دیگران کسب کنند. لیکن با طلوع خورشید دین و ارسال رسل، معیارهای ارزشی دگرگون شد .
== تعریف ثروت ==
ثروت از نظر لغوی به معنی فراوانی است که در اصطلاح به فراوانی دارایی‌های مالی و فیزیکی نیز گفته می‌شود که برای فرد، جامعه، یا کشور ارزش دارد و می‌تواند برای تأمین نیازها و اهداف مورد استفاده قرار گیرد. ثروت مفهومی گسترده دارد و می‌تواند شامل دارایی‌های ملموس مانند پول، زمین، ساختمان و همچنین دارایی‌های نامشهود مانند دانش، مهارت‌ها و شبکه


 
=== ثروت در جوامع مختلف ===
ثروت در جوامع مختلف دارای معانی و مفاهیم متفاوتی است. در جوامع غربی، ثروت معمولاً به دارایی‌های مالی، املاک و مستغلات و سرمایه‌گذاری‌ها اشاره دارد. اما در برخی جوامع دیگر، ثروت ممکن است شامل روابط اجتماعی، دانش، مهارت‌ها و حتی معنویت نیز باشد.


== '''تعریف ثروت''' ==
== ثروت در ادیان ==
در بسیاری از ادیان، نگاه به ثروت و دارایی با دیدگاه‌های متفاوتی همراه است. برخی ادیان، ثروت را موهبتی الهی و وسیله‌ای برای خدمت به دیگران می‌دانند، در حالی که برخی دیگر، ثروت را عاملی برای انحراف از مسیر معنوی و دوری از خداوند تلقی می‌کنند. همچنین، بسیاری از ادیان به موضوعاتی مانند [[قناعت]]، [[انفاق]]، و کمک به فقرا و نیازمندان تأکید دارند.


ثروت از نظر لغوی به معنی فراوانی است که در اصطلاح به فراوانی دارایی‌های مالی و فیزیکی نیز گفته می شود که برای فرد، جامعه، یا کشور ارزش دارد و می‌تواند برای تأمین نیازها و اهداف مورد استفاده قرار گیرد. ثروت مفهومی گسترده دارد و می‌تواند شامل دارایی‌های ملموس مانند پول، زمین، ساختمان و همچنین دارایی‌های نامشهود مانند دانش، مهارت‌ها و شبکه‌
=== ثروت در اسلام ===
در روایات اسلامی، ثروت و دارایی در واقع یک وسیله و نه یک هدف در نظر گرفته می‌شود. [[قناعت]]، [[انفاق]]، و [[کمک به فقرا]] و [[نیازمندان]] از جمله تاکیدات اصلی در برخورد با ثروت است. علی بن حسین می گوید: قالَ لُقمانُ لاِبنِ: یا بُنَیَّ … أنفَعُ الغِنی غِنَی القَلبِ، فَتَلَ بَّث فی کُلِّ ذلِکَ، وَالزَمِ القَناعَهَ وَالرِّضا بِما قَسَمَ اللّهُ. [[لقمان]] به پسرش گفت: «ای پسرم! … مفیدترین ثروت، بی نیازیِ دل است. بنا بر این، در همه این موارد، درنگ کن و [[قناعت]] پیشه کن و به آنچه خداوند قسمت کرده، [[خشنود]] باش»<ref>{{پک|بحار الانوار|محمد باقر مجلسی|ج=۱۳|ص=۱۴۲}}</ref>


== '''ثروت در جوامع مختلف''' ==
<ref>{{پک|دیلمی|۱۳۷۶|ک=ارشادالقلوب|ج=۱|ص=۳۱۰}}</ref>


<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحار الانوار|عنوان کتاب=بِحارُالاَنوار الجامِعَةُ لِدُرَرِ أخبارِ الأئمةِ الأطهار|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|جلد=۱۳|صفحه=۱۴۲}}</ref>


ثروت در [[جوامع الجامع|جوامع]] مختلف دارای معانی و مفاهیم متفاوتی است. در جوامع غربی، ثروت معمولاً به دارایی‌های مالی، املاک و مستغلات و سرمایه‌گذاری‌ها اشاره دارد. اما در برخی جوامع دیگر، ثروت ممکن است شامل روابط اجتماعی، دانش، مهارت‌ها و حتی معنویت نیز باشد.
== پانویس ==
 
{{پانویس}}
== '''ثروت در ادیان''' ==
* [[رده:اخلاق اسلامی]] [[رده:اخلاق کاربردی]] [[رده:دارایی]] [[رده:کتاب‌های اخلاقی شیعه دوازده‌امامی]] [[رده:اصطلاحات اسلامی]]
 
{{امامان شیعه}}
 
در بسیاری از [[ادیان]]، نگاه به ثروت و دارایی با دیدگاه‌های متفاوتی همراه است. برخی ادیان، ثروت را موهبتی الهی و وسیله‌ای برای خدمت به دیگران می‌دانند، در حالی که برخی دیگر، ثروت را عاملی برای انحراف از مسیر [[معنوی]] و دوری از خداوند تلقی می‌کنند. همچنین، بسیاری از ادیان به موضوعاتی مانند [[قناعت]]، [[انفاق]]، و کمک به فقرا و نیازمندان تاکید دارند.
 
== '''ثروت از منظر اهل بیت''' ==
 
 
 
از نظر اهل بیت، ثروت و دارایی در واقع یک وسیله و نه یک هدف در نظر گرفته می شود. قناعت، انفاق، و کمک به فقرا و نیازمندان از جمله تاکیدات اصلی در برخورد با ثروت است. اهل بیت بر این باورند که ثروت باید در مسیر درست و برای رضایت الهی به کار گرفته شود.
 
 
=== احادیث مرتبط با ثروت ===
امام سجاد علیهم السلام فرمودند: 
 
قالَ لُقمانُ علیه السلام لاِبنِ : یا بُنَیَّ ... أنفَعُ الغِنی غِنَی القَلبِ ، فَتَلَ
 
بَّث فی کُلِّ ذلِکَ ، وَالزَمِ القَناعَهَ وَالرِّضا بِما قَسَمَ اللّه ُ .
 
امام زین العابدین علیه السلام :لقمان به پسرش گفت: «ای پسرم! ... مفیدترین [[ثروت]]، بی نیازیِ دل است. بنا بر این، در همه این موارد، درنگ کن و [[قناعت]] پیشه کن و به آنچه خداوند قسمت کرده، [[خشنود]] باش»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=۱۴۲ حدیث از امام سجاد|عنوان کتاب=قصص الأنبیاء|جلد=ح 246 ، بحار الأنوار : ج 13 ص 421 ح 15 .|صفحه=ص 196}}</ref>
 
== '''نتیجه گیری''' ==
طبق بررسی های انجام شده به این جمع بندی می رسیم که ثروت واقعی همان است که ماندگاری بیشتری دارد و در هر دو جهان برای انسان باقی می ماند.همان قناعت، ثروت واقعی بشر است که علاوه بر ماندگاری انسان را دچار مشکلات روحی و جسمی نمی کند‌.
 
== '''منابع''' ==
<references />
 
[[رده:دارایی]]
[[رده:اخلاق اسلامی]]
[[رده:اخلاق کاربردی]]
[[رده:کتاب‌های اخلاقی شیعه دوازده‌امامی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۲۸

ثروت به معنای فراوانی دارایی‌های مادی یا معنوی است که برای تأمین نیازها به کار می‌رود. نگاه به ثروت در جوامع و ادیان مختلف، متفاوت است؛ برخی آن را موهبت الهی و برخی عامل انحراف معنوی می‌دانند. از منظر اسلام، ثروت وسیله‌ای برای خدمت به دیگران و کسب رضایت الهی است، نه هدف نهایی. بر اساس روایتی از علی بن حسین، امام چهارم شیعیان امامیه، مفیدترین ثروت، «بی‌نیازی دل» و قناعت معرفی شده است.[۱]

ثروتمندان

بی‌گمان یکی از موضوعاتی که از دیرباز افکار انسان را به خود معطوف داشته، مسئله ثروت و دارایی بوده است. بسیاری از افراد کوشیده‌اند تا از طریق انباشت ثروت، جایگاه برتری نسبت به دیگران کسب کنند. لیکن با طلوع خورشید دین و ارسال رسل، معیارهای ارزشی دگرگون شد.

تعریف ثروت

ثروت از نظر لغوی به معنی فراوانی است که در اصطلاح به فراوانی دارایی‌های مالی و فیزیکی نیز گفته می‌شود که برای فرد، جامعه، یا کشور ارزش دارد و می‌تواند برای تأمین نیازها و اهداف مورد استفاده قرار گیرد. ثروت مفهومی گسترده دارد و می‌تواند شامل دارایی‌های ملموس مانند پول، زمین، ساختمان و همچنین دارایی‌های نامشهود مانند دانش، مهارت‌ها و شبکه

ثروت در جوامع مختلف

ثروت در جوامع مختلف دارای معانی و مفاهیم متفاوتی است. در جوامع غربی، ثروت معمولاً به دارایی‌های مالی، املاک و مستغلات و سرمایه‌گذاری‌ها اشاره دارد. اما در برخی جوامع دیگر، ثروت ممکن است شامل روابط اجتماعی، دانش، مهارت‌ها و حتی معنویت نیز باشد.

ثروت در ادیان

در بسیاری از ادیان، نگاه به ثروت و دارایی با دیدگاه‌های متفاوتی همراه است. برخی ادیان، ثروت را موهبتی الهی و وسیله‌ای برای خدمت به دیگران می‌دانند، در حالی که برخی دیگر، ثروت را عاملی برای انحراف از مسیر معنوی و دوری از خداوند تلقی می‌کنند. همچنین، بسیاری از ادیان به موضوعاتی مانند قناعت، انفاق، و کمک به فقرا و نیازمندان تأکید دارند.

ثروت در اسلام

در روایات اسلامی، ثروت و دارایی در واقع یک وسیله و نه یک هدف در نظر گرفته می‌شود. قناعت، انفاق، و کمک به فقرا و نیازمندان از جمله تاکیدات اصلی در برخورد با ثروت است. علی بن حسین می گوید: قالَ لُقمانُ لاِبنِ: یا بُنَیَّ … أنفَعُ الغِنی غِنَی القَلبِ، فَتَلَ بَّث فی کُلِّ ذلِکَ، وَالزَمِ القَناعَهَ وَالرِّضا بِما قَسَمَ اللّهُ. لقمان به پسرش گفت: «ای پسرم! … مفیدترین ثروت، بی نیازیِ دل است. بنا بر این، در همه این موارد، درنگ کن و قناعت پیشه کن و به آنچه خداوند قسمت کرده، خشنود باش»[۲]

[۳]

[۴]

پانویس

  1. دیلمی، جسن ابن محمد (۱۳۷۶). اخلاق. ج. ۱. ص. ۳۱۰.
  2. بحار الانوار، ۱۳:‎ ۱۴۲.
  3. دیلمی، ارشادالقلوب، ۱:‎ ۳۱۰.
  4. مجلسی، محمد باقر. بحار الانوار. ج. ۱۳. ص. ۱۴۲.