(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
[[پرونده:تابلوی عصر عاشورا.jpg|بندانگشتی|عاشورا،حماسه ای جاودانه]]'''مقدمه:'''
[[پرونده:تابلوی عصر عاشورا.jpg|بندانگشتی|عاشورا،حماسه ای جاودانه]][[پرونده:1399060503461917421045744.jpg|بندانگشتی|<ref>{{یادکرد وب|تاریخ=۵ شهریور ۱۳۹۹|وبگاه=خبرگزاری تسنیم|نشانی=https://www.tasnimnews.com/fa/news/1399/06/05/2335852/%D9%86%D9%82%D8%A7%D8%B4%DB%8C-%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%B1%D9%88%D8%AD-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%AF%DB%8C%D9%88%D8%A7%D8%B1%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%B9%D8%A7%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%85%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%B9%D8%B5%D8%B1-%D8%B9%D8%AC-%D8%B4%D8%AF-%D8%B9%DA%A9%D8%B3|عنوان=دیوارنگاره عاشورایی|تاریخ بازبینی=۱ آبان ۱۴۰۴}}</ref>]]
'''مقدمه:'''
دهمین روز محرم روزی است که تاریخ با خون نوشته شد.
دهمین روز محرم روزی است که تاریخ با خون نوشته شد.
خط ۷:
خط ۸:
== عاشورا، [[دهمین روز از ماه محرم]]، روزی است که تاریخ با خون نوشته شد و حقیقت با ایثار معنا گرفت. در سال ۶۱ هجری قمری، سرزمین خشک و سوزان [[کربلا]] ، صحنه رویارویی حق و باطل شد؛ جایی که حسین، فرزند فاطمه و نوه پیامبر اسلام، با یاران اندکش در برابر سپاه ظلم و ستم ایستاد تا کرامت انسان و آزادگی از یاد نرود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المیزان|نام=محمدحسین|نام خانوادگی=طباطبایی|صفحه=۵۸}}</ref> ==
== عاشورا، [[دهمین روز از ماه محرم]]، روزی است که تاریخ با خون نوشته شد و حقیقت با ایثار معنا گرفت. در سال ۶۱ هجری قمری، سرزمین خشک و سوزان [[کربلا]] ، صحنه رویارویی حق و باطل شد؛ جایی که حسین، فرزند فاطمه و نوه پیامبر اسلام، با یاران اندکش در برابر سپاه ظلم و ستم ایستاد تا کرامت انسان و آزادگی از یاد نرود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المیزان|نام=محمدحسین|نام خانوادگی=طباطبایی|صفحه=۵۸}}</ref> ==
=== پس از مرگ معاویه، یزید قدرت را بهناحق به دست گرفت و از امام خواست تا با او بیعت کند؛ اما حسین بن علی که جز حقیقت و عدالت نمیخواست، فرمود: «مثلی لا یبایع مثله» ـ کسی چون من با کسی چون او بیعت نمیکند. امام، دعوت مردم کوفه را پذیرفت، اما پیش از رسیدن، راه بر او بسته شد و کاروان حق در دشت کربلا متوقف گردید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مقتل الحسین|نام=علیرضا|نام خانوادگی=صادقی واعظ|صفحه=۳۲۱}}</ref> ===
=== پس از مرگ معاویه، یزید قدرت را بهناحق به دست گرفت و ازحسین خواست تا با او بیعت کند؛ اما حسین بن علی که جز حقیقت و عدالت نمیخواست، فرمود: «مثلی لا یبایع مثله» ـ کسی چون من با کسی چون او بیعت نمیکند. حسین، دعوت مردم کوفه را پذیرفت، اما پیش از رسیدن، راه بر او بسته شد و کاروان حق در دشت کربلا متوقف گردید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مقتل الحسین|نام=علیرضا|نام خانوادگی=صادقی واعظ|صفحه=۳۲۱}}</ref> ===
=== روز عاشورا، نبرد نابرابر آغاز شد. در آن دشت سوزان، یاران وفادار امام یکی پس از دیگری در راه خدا جان باختند و سرانجام خود حضرت، پس از ساعاتی نبرد و تشنگی، به شهادت رسید. خیمهها سوخت، کودکان به اسارت رفتند، و زمین و زمان در عزای حسین گریستند. ===
=== روز عاشورا، نبرد نابرابر آغاز شد. در آن دشت سوزان، یاران وفادار حسین بن علی یکی پس از دیگری در راه خدا جان باختند و سرانجام خود او، پس از ساعاتی نبرد و تشنگی، به شهادت رسید. خیمهها سوخت، کودکان به اسارت رفتند، و زمین و زمان در عزای حسین گریستند. ===
'''آغاز بیداری'''
'''آغاز بیداری'''
==== اما عاشورا پایان نبود؛ آغاز بود. آغاز بیداری انسانهایی که در برابر ظلم سکوت نمیکنند. خون حسین چراغی شد که قرنهاست خاموشی نمیپذیرد، و پیام او ـ «[[هیهات منّا الذلة»]] ـ همچنان در گوش تاریخ طنینانداز است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الفتوح|نام=ابن اعثم|نام خانوادگی=الکوفی|صفحه=۱۶۲}}</ref> ====
==== اما عاشورا پایان نبود؛ آغاز بود. آغاز بیداری انسانهایی که در برابر ظلم سکوت نمیکنند. خون حسین چراغی شد که قرنهاست خاموشی نمیپذیرد، و پیام او ـ «[[هیهات منّا الذلة»]] ـ همچنان در گوش تاریخ طنینانداز است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الفتوح|نام=ابن اعثم|نام خانوادگی=الکوفی|صفحه=۱۶۲}}</ref> ====
عاشورا، دهمین روز از ماه محرم، روزی است که تاریخ با خون نوشته شد و حقیقت با ایثار معنا گرفت. در سال ۶۱ هجری قمری، سرزمین خشک و سوزان کربلا ، صحنه رویارویی حق و باطل شد؛ جایی که حسین، فرزند فاطمه و نوه پیامبر اسلام، با یاران اندکش در برابر سپاه ظلم و ستم ایستاد تا کرامت انسان و آزادگی از یاد نرود.[۲]
پس از مرگ معاویه، یزید قدرت را بهناحق به دست گرفت و ازحسین خواست تا با او بیعت کند؛ اما حسین بن علی که جز حقیقت و عدالت نمیخواست، فرمود: «مثلی لا یبایع مثله» ـ کسی چون من با کسی چون او بیعت نمیکند. حسین، دعوت مردم کوفه را پذیرفت، اما پیش از رسیدن، راه بر او بسته شد و کاروان حق در دشت کربلا متوقف گردید.[۳]
روز عاشورا، نبرد نابرابر آغاز شد. در آن دشت سوزان، یاران وفادار حسین بن علی یکی پس از دیگری در راه خدا جان باختند و سرانجام خود او، پس از ساعاتی نبرد و تشنگی، به شهادت رسید. خیمهها سوخت، کودکان به اسارت رفتند، و زمین و زمان در عزای حسین گریستند.
آغاز بیداری
اما عاشورا پایان نبود؛ آغاز بود. آغاز بیداری انسانهایی که در برابر ظلم سکوت نمیکنند. خون حسین چراغی شد که قرنهاست خاموشی نمیپذیرد، و پیام او ـ «هیهات منّا الذلة» ـ همچنان در گوش تاریخ طنینانداز است.[۴]
