سعادت و شقاوت: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
14Mafhhmar (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
14Mafhhmar (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
== [[ابوعبدالله حاکم نیشابوری|حاکم نیشابوری، احمد بن محمد]] (<bdi>۱۳۳۲</bdi>). ''تاریخ نیشابور''. ترجمهٔ گودرزی، محمد. به کوشش بهمن کریمی. تهران: ابن سینا.<ref>[[ابوعبدالله حاکم نیشابوری|مظاهری،حسین]]''(۱۳۹۰).تاریخ نیشابور''. تربیت دینی فرزندان.قم: شرکت چاپ و نشر بین الملل.ص۸-۹</ref> == | |||
* {{فلسفه اخلاق|state=۱}} | * {{فلسفه اخلاق|state=۱}} | ||
نسخهٔ ۷ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۳۹
| سعادت و شقاوت | |
|---|---|
| معنای اصطلاحی | سعادت به معنای رسیدن به خیری است که محصول آن کمال ولذت است. شقاوت آن است که از خیر بی نصیب ماندو کمال ولذت رو درک نخواهد کرد. |
| معنای فارسی | سعادت به معنای خوشبختی در دنیا وآخرت وشقاوت به معنای بدبختی وتیره روزی در دنیا وآخرت است. |
| اطلاعات جزئی | |
| تعداد کاربرد در قرآن | واژه سعادت ۲ بار در قرآن آمده است. واژه شقاوت و مشتقاتش ۱۴ بار ذکر شده است. |
| پراهمیت نزد | {{{پر اهمیت نزد}}} |
| آیههای مورد استفاده | واژه سعادت در آیات ۱۰۵ و۱۰۸ سوره هود ذکر شده است. واژه شقاوت و مشتقات آن نیز در آیات ۱۰۵ و۱۰۶ سوره هود، آیات۲٬۱۱۷٬۱۲۳سوره طه، آیات۴٬۳۲٬۴۸سوره مریم، ایه۱۵ سوره لیل، آیه۱۲ سوره شمس، ۱۰۶ سوره مومنون به کار رفته است. |
بر اساس آموزههای اسلام،والدین نقش تعیینکننده ای در سعادت وشقاوت فرزندان خود ایفا میکنند. آیات قرآن وروایات اهل بیت (ع) براین مسئله تأکید دارند که پدر و مادرمتعهد زمینهساز خوشبختی فرزند، و والدین بی قیدعامل بدبختی او هستند.
بررسی در آیات و روایات
در روایتی از پیامبر (ص) آمده است: «سعادتمند در شکم مادرش سعادتمند میشود وشقی درشکم مادرش به شقاوت میگراید.» این نشان دهنده تأثیر حالات روحی و اخلاقی مادر بر سرنوشت فرزند حتی پیش از تولد است. در تفسیر آیه ۶ سوره آل عمران «هو الذی یصورکم فی أرحام کیف یشاء» روایتی از جعفر صادق امام ششم شیعیان امامیه نقل شده است:دو فرشته موکل بر جنین، سرنوشت اورا از پیشانی مادردریافت میکنند؛ اما این تقدیر قطعی نیست و با بداء (قانون تغییر مشیت الهی) تغییر است. این روایت نشان میدهد اعمال و رفتار والدین نقش مستقیم وتعیین کننده ای در سرنوشت فرزند خواهد داشت؛ بنابراین تربیت فرزند در اسلام نه تنها یک حق بلکه یک وظیفه شرعی است واز واجبات مهم بهشمار میآید. والدین در قبال تربیت فرزندان خود مسؤل هستندواین مسؤلیت پذیری تأثیر ی مستقیم بر سرنوشت اخروی ودنیوی آنها دارد.[۱]
پانویس
- ↑ مظاهری، تربیت دینی فرزندان، ۸–۹.
منابع
حاکم نیشابوری، احمد بن محمد (۱۳۳۲). تاریخ نیشابور. ترجمهٔ گودرزی، محمد. به کوشش بهمن کریمی. تهران: ابن سینا.[۱]
-
- ↑ مظاهری،حسین(۱۳۹۰).تاریخ نیشابور. تربیت دینی فرزندان.قم: شرکت چاپ و نشر بین الملل.ص۸-۹