ثروت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''''ثروت''''' به معنای فراوانی | '''''ثروت''''' به معنای فراوانی داراییهای مادی یا معنوی است که برای تأمین نیازها به کار میرود. نگاه به ثروت در جوامع و ادیان مختلف، متفاوت است؛ برخی آن را [[موهبت الهی]] و برخی عامل [[انحراف معنوی]] میدانند. از منظر '''[[اسلام]]'''، ثروت وسیلهای برای خدمت به دیگران و کسب [[رضایت الهی]] است، نه هدف نهایی. بر اساس روایتی از '''[[سجاد|علی بن حسین]]'''، امام چهارم شیعیان [[شیعه دوازدهامامی|امامیه]]، مفیدترین ثروت، «بینیازی دل» و [[قناعت]] معرفی شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اخلاق|عنوان کتاب=ارشاد القلوب|سال=۱۳۷۶|نام=جسن ابن محمد|نام خانوادگی=دیلمی|جلد=۱|صفحه=۳۱۰}}</ref> | ||
== ثروتمندان == | == ثروتمندان == | ||
بیگمان یکی از موضوعاتی که از دیرباز افکار انسان را به خود معطوف داشته، مسئله ثروت و [[دارایی]] بوده است. بسیاری از افراد کوشیدهاند تا از طریق انباشت ثروت، جایگاه برتری نسبت به دیگران کسب کنند. لیکن با طلوع خورشید دین و ارسال | بیگمان یکی از موضوعاتی که از دیرباز افکار انسان را به خود معطوف داشته، مسئله ثروت و [[دارایی]] بوده است. بسیاری از افراد کوشیدهاند تا از طریق انباشت ثروت، جایگاه برتری نسبت به دیگران کسب کنند. لیکن با طلوع خورشید دین و ارسال رسل، معیارهای ارزشی دگرگون شد. | ||
== تعریف ثروت == | == تعریف ثروت == | ||
ثروت از نظر لغوی به معنی فراوانی است که در اصطلاح به فراوانی داراییهای مالی و فیزیکی نیز گفته میشود که برای فرد، جامعه، یا کشور ارزش دارد و میتواند برای تأمین نیازها و اهداف مورد استفاده قرار گیرد. ثروت مفهومی گسترده دارد و میتواند شامل داراییهای ملموس مانند پول، زمین، ساختمان و همچنین داراییهای نامشهود مانند دانش، مهارتها و شبکه | ثروت از نظر لغوی به معنی فراوانی است که در اصطلاح به فراوانی داراییهای مالی و فیزیکی نیز گفته میشود که برای فرد، جامعه، یا کشور ارزش دارد و میتواند برای تأمین نیازها و اهداف مورد استفاده قرار گیرد. ثروت مفهومی گسترده دارد و میتواند شامل داراییهای ملموس مانند پول، زمین، ساختمان و همچنین داراییهای نامشهود مانند دانش، مهارتها و شبکه | ||
== ثروت در جوامع مختلف == | === ثروت در جوامع مختلف === | ||
ثروت در | ثروت در جوامع مختلف دارای معانی و مفاهیم متفاوتی است. در جوامع غربی، ثروت معمولاً به داراییهای مالی، املاک و مستغلات و سرمایهگذاریها اشاره دارد. اما در برخی جوامع دیگر، ثروت ممکن است شامل روابط اجتماعی، دانش، مهارتها و حتی معنویت نیز باشد. | ||
== ثروت در ادیان == | == ثروت در ادیان == | ||
در بسیاری از | در بسیاری از ادیان، نگاه به ثروت و دارایی با دیدگاههای متفاوتی همراه است. برخی ادیان، ثروت را موهبتی الهی و وسیلهای برای خدمت به دیگران میدانند، در حالی که برخی دیگر، ثروت را عاملی برای انحراف از مسیر معنوی و دوری از خداوند تلقی میکنند. همچنین، بسیاری از ادیان به موضوعاتی مانند [[قناعت]]، [[انفاق]]، و کمک به فقرا و نیازمندان تأکید دارند. | ||
== ثروت | === ثروت در اسلام === | ||
در روایات اسلامی، ثروت و دارایی در واقع یک وسیله و نه یک هدف در نظر گرفته میشود. [[قناعت]]، [[انفاق]]، و [[کمک به فقرا]] و [[نیازمندان]] از جمله تاکیدات اصلی در برخورد با ثروت است. علی بن حسین می گوید: قالَ لُقمانُ لاِبنِ: یا بُنَیَّ … أنفَعُ الغِنی غِنَی القَلبِ، فَتَلَ بَّث فی کُلِّ ذلِکَ، وَالزَمِ القَناعَهَ وَالرِّضا بِما قَسَمَ اللّهُ. [[لقمان]] به پسرش گفت: «ای پسرم! … مفیدترین ثروت، بی نیازیِ دل است. بنا بر این، در همه این موارد، درنگ کن و [[قناعت]] پیشه کن و به آنچه خداوند قسمت کرده، [[خشنود]] باش»<ref>{{پک|بحار الانوار|محمد باقر مجلسی|ج=۱۳|ص=۱۴۲}}</ref> | |||
=== | <ref>{{پک|دیلمی|۱۳۷۶|ک=ارشادالقلوب|ج=۱|ص=۳۱۰}}</ref> | ||
<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحار الانوار|عنوان کتاب=بِحارُالاَنوار الجامِعَةُ لِدُرَرِ أخبارِ الأئمةِ الأطهار|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|جلد=۱۳|صفحه=۱۴۲}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
* [[رده:اخلاق اسلامی]] [[رده:اخلاق کاربردی]] [[رده:دارایی]] [[رده:کتابهای اخلاقی شیعه دوازدهامامی]] [[رده:اصطلاحات اسلامی]] | |||
* | |||
[[رده:اخلاق اسلامی]] | |||
[[رده:اخلاق کاربردی]] | |||
[[رده:دارایی]] | |||
[[رده:کتابهای اخلاقی شیعه دوازدهامامی]] | |||
[[رده:اصطلاحات اسلامی]] | |||
{{امامان شیعه}} | {{امامان شیعه}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۲۸
ثروت به معنای فراوانی داراییهای مادی یا معنوی است که برای تأمین نیازها به کار میرود. نگاه به ثروت در جوامع و ادیان مختلف، متفاوت است؛ برخی آن را موهبت الهی و برخی عامل انحراف معنوی میدانند. از منظر اسلام، ثروت وسیلهای برای خدمت به دیگران و کسب رضایت الهی است، نه هدف نهایی. بر اساس روایتی از علی بن حسین، امام چهارم شیعیان امامیه، مفیدترین ثروت، «بینیازی دل» و قناعت معرفی شده است.[۱]
ثروتمندان
بیگمان یکی از موضوعاتی که از دیرباز افکار انسان را به خود معطوف داشته، مسئله ثروت و دارایی بوده است. بسیاری از افراد کوشیدهاند تا از طریق انباشت ثروت، جایگاه برتری نسبت به دیگران کسب کنند. لیکن با طلوع خورشید دین و ارسال رسل، معیارهای ارزشی دگرگون شد.
تعریف ثروت
ثروت از نظر لغوی به معنی فراوانی است که در اصطلاح به فراوانی داراییهای مالی و فیزیکی نیز گفته میشود که برای فرد، جامعه، یا کشور ارزش دارد و میتواند برای تأمین نیازها و اهداف مورد استفاده قرار گیرد. ثروت مفهومی گسترده دارد و میتواند شامل داراییهای ملموس مانند پول، زمین، ساختمان و همچنین داراییهای نامشهود مانند دانش، مهارتها و شبکه
ثروت در جوامع مختلف
ثروت در جوامع مختلف دارای معانی و مفاهیم متفاوتی است. در جوامع غربی، ثروت معمولاً به داراییهای مالی، املاک و مستغلات و سرمایهگذاریها اشاره دارد. اما در برخی جوامع دیگر، ثروت ممکن است شامل روابط اجتماعی، دانش، مهارتها و حتی معنویت نیز باشد.
ثروت در ادیان
در بسیاری از ادیان، نگاه به ثروت و دارایی با دیدگاههای متفاوتی همراه است. برخی ادیان، ثروت را موهبتی الهی و وسیلهای برای خدمت به دیگران میدانند، در حالی که برخی دیگر، ثروت را عاملی برای انحراف از مسیر معنوی و دوری از خداوند تلقی میکنند. همچنین، بسیاری از ادیان به موضوعاتی مانند قناعت، انفاق، و کمک به فقرا و نیازمندان تأکید دارند.
ثروت در اسلام
در روایات اسلامی، ثروت و دارایی در واقع یک وسیله و نه یک هدف در نظر گرفته میشود. قناعت، انفاق، و کمک به فقرا و نیازمندان از جمله تاکیدات اصلی در برخورد با ثروت است. علی بن حسین می گوید: قالَ لُقمانُ لاِبنِ: یا بُنَیَّ … أنفَعُ الغِنی غِنَی القَلبِ، فَتَلَ بَّث فی کُلِّ ذلِکَ، وَالزَمِ القَناعَهَ وَالرِّضا بِما قَسَمَ اللّهُ. لقمان به پسرش گفت: «ای پسرم! … مفیدترین ثروت، بی نیازیِ دل است. بنا بر این، در همه این موارد، درنگ کن و قناعت پیشه کن و به آنچه خداوند قسمت کرده، خشنود باش»[۲]
پانویس
- ↑ دیلمی، جسن ابن محمد (۱۳۷۶). اخلاق. ج. ۱. ص. ۳۱۰.
- ↑ بحار الانوار، ۱۳: ۱۴۲.
- ↑ دیلمی، ارشادالقلوب، ۱: ۳۱۰.
- ↑ مجلسی، محمد باقر. بحار الانوار. ج. ۱۳. ص. ۱۴۲.