آلاعین
خاندان آلاعین از شاخصترین خانوادههای علمی شیعه در کوفه بودند که از نسل اعین فرزند سنبس پدید آمدند. فعالیت آنان از سده اول تا چهارم هجری ادامه یافت و اعضای این خاندان در حوزههای گوناگون دینی و علمی از جمله فقه، نحو، حدیث و تفسیر فعالیت گستردهای داشتند. زُراره بن اعین از معروفترین چهرههای این خاندان بهشمار میآید.
تاریخچه
آل اَعْیَن یکی از بزرگترین خاندانهای علمی شیعه در کوفه بودند که نقش برجستهای در تاریخ فقه، تفسیر، ادبیات و حدیث شیعی ایفا کردند. این خاندان ایرانیتبار، از نسل اَعْیَن فرزند سنسن (یا سنبس) بودند که به قصد دیدار علی بن ابیطالب به کوفه مهاجرت کرده بود. دوره فعالیت این خاندان از زمان زینالعابدین (حدود سال ۶۱ق) آغاز شد و تا پایان غیبت صغری و درگذشت آخرین نایب خاص حجت بن الحسن در سال ۳۲۹ق ادامه یافت.[۱]
اعضای خاندان
چهرههای برجسته این خاندان عبارتاند از:[۲]
- اعین، بنیانگذار این خاندان که نام طایفه از او گرفته شده است. وی هفده پسر داشت که همگی از بزرگان شیعه و راویان حدیث بودند. نام آنها عبارت است از: ایوب، بُکیر، حُمران، زُراره، سَمیع، ضُریس، عبدالاعلی، عبدالجبار، عبدالرحمن، عبدالله، عبادملک، عیسی، قَعْنَت، مالک، محمد، ملیک و موسی.
- حُمران بن اعین، از علمای نحو و از بزرگان این خاندان. از اعقاب مشهور او حمزه و محمد از برجستگان علمی دوران خود بودند.
- زُراره بن اعین (درگذشته ۱۵۰ق)، از راویان برجسته نزد شیعه و از اصحاب مشهور جعفر صادق. ابنندیم او را بنیانگذار شاخه آل زُراره دانسته است.
- ابوغالب احمد بن محمد بن ابی طاهر بن سلیمان بن حسن بن جَهْم بن بُکیر بن اعین (درگذشته ۳۶۸ق)، از علمای برجسته امامیه در قرن چهارم هجری. وی واپسین شخصیت شناختهشده از این خاندان است.
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «آل اعین». دایرهالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.