ابنجوزی
ابنجوزی، با نام کامل ابوالفرج عبدالرحمن بن علی بن محمد بغدادی، عالم برجسته حنبلی سده ششم هجری، به صراحت لهجه و نقد شدید از غزالی و عبدالقادر گیلانی مشهور است. آثار متعددی در تفسیر، حدیث و تاریخ دارد که از میان آنها تلبیس ابلیس و الرد علی المتعصب العنید شناختهشدهترند. او در ۵۹۷ هجری در بغداد درگذشت.
زندگی
ابوالفرج عبدالرحمن بن علی بن محمد بغدادی، معروف به ابنجوزی، از عالمان برجسته حنبلی مذهب در سده ششم هجری قمری بود. او در زمینههای تفسیر، حدیث، تاریخ و وعظ شهرت داشت و به صراحت لهجه و بیان آزاد شناخته میشد. ابنجوزی در سال ۵۹۷ هجری قمری در بغداد درگذشت. او نویسندهای پرکار بود و در رشتههای مختلف بیش از صد اثر به نگارش درآورده است.[۱]
آثار
در اثر خود، تلبیس ابلیس، انتقادهایی شدید از ابو حامد غزالی بهعمل آورد و او را به پیروی از مشرب تصوف و نقل مطالب خرافی در احیاء علوم الدین متهم کرد. همچنین نسبت به عبدالقادر گیلانی نیز طعنهایی وارد ساخته است.[۲]
یکی دیگر از آثار معروف ابنجوزی، رسالهای با عنوان الرد علی المتعصب العنید المانع عن لعن یزید است که در رد عبدالمغیث بن زهیر حنبلی نگاشته شده، چرا که وی اثری در ستایش یزید بن معاویه تألیف کرده بود. از برخی اشعار ابنجوزی چنین برمیآید که به علی بن ابیطالب و خاندان او علاقهای ویژه داشته است. از جمله آثار مهم او میتوان به تلقیح فهوم الأثر فی التاریخ، السیر و عجائب النساء اشاره کرد.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابنجوزی». دایرهالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.