ابراهیم بن ولید

ابراهیم بن ولید
خلافت of the خلافت امویان
خلافت	۱۲۶–۱۲۷ ه‍.ق ۷۴۴ (چند هفته)
پیشین	یزید سوم
جانشین	مروان دوم
متولد	۱۱۷ ه‍.ق
درگذشته	۱۳۲ ه‍.ق ۲۵ ژانویه ۷۵۰
همسر(ان)	ام اسحاق
فرزند(ان)	اسحاق اسماعیل یعقوب موسی عبیدالله
نام کامل ابراهیم بن ولید بن عبدالملک
دودمان	امویان
پدر	ولید بن عبدالملک

ابراهیم بن ولید بن عبدالملک از خلفای بنی‌امیه بود که پس از مرگ برادرش در سال ۱۲۶ قمری برای مدت کوتاهی خلافت را در دست داشت. پس از قیام مروان بن محمد، خلافت را به او واگذار کرد و در سال ۱۳۲ قمری به دست سفاح عباسی کشته شد.

زندگی

ابراهیم بن ولید بن عبدالملک، (حک ۱۲۶-۱۲۷ ه.ق) سیزدهمین خلیفه اموی است. پدر او ولید یکم بود. پس از آنکه ولید بن یزید بر اثر یک سوء قصد کشته شد، یزید بن ولید به عنوان متهم این سوء قصد مورد شماتت قرار گرفت و مروان بن محمد به بهانه انتقام جان ولید، به سمت یزید بن ولید در حرکت شد. پس از آنکه یزید درگذشت، مروان بن محمد همچنان به راه خود ادامه داد تا خلیفه جدید ابراهیم بن ولید را نیز سرنگون سازد. با بیعت کردن مردم دمشق با مروان، او رسماً زمام حکومت را به دست گرفت و ابراهیم بن ولید را سرنگون ساخت. بسیاری از نویسندگان ابراهیم را در زمره خلفای اموی به حساب نیاورده‌اند. او در طول مدت کوتاه خلافتش، نبردهایی را برای بر سر کار ماندن به راه انداخت که در همه آنان شکست خورد.

دوران خلافت او بیش از هفتاد شب به طول نیانجامید. مروان بن محمد، مشهور به مروان حمار، علیه او قیام کرد. ابراهیم ابتدا گریخت، اما سپس با اختیار خود نزد مروان آمد، خلافت را به او واگذار کرد و با وی بیعت نمود. این رویداد در روز دوشنبه، چهاردهم صفر سال ۱۲۷ قمری روی داد. ابراهیم تا سال ۱۳۲ قمری زنده بود و در همان سال، همراه با گروهی از افراد بنی‌امیه، به دست سفاح، نخستین خلیفه عباسی، کشته شد.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابراهیم بن ولید». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
• Cremonese, V. (1986). "IBRAHIM B. AL-WALlD". Encyclopaedia of Islam (به انگلیسی). Vol. 3 (2rd ed.). Leiden: E. J. Brill. p. 990-991.