ابنبطریق
یحیی بن حسن ابنبطریق، از عالمان برجستهٔ امامیه در قرن ششم قمری، در حوزهٔ حدیث، رجال و مناقبنگاری فعالیت داشت. وی شاگرد ابن شهر آشوب و عمادالدین طبری بود و در شهر حله حوزهای علمی تأسیس کرد. آثار وی شامل کتابهایی در اثبات امامت، مناقب علی بن ابیطالب، تحلیل مباحث متعه، و نقد دیدگاههای کلامی است.
زندگی
یحیی بن حسن، معروف به ابنبطریق (درگذشتهٔ ۶۰۰ قمری)، با القاب شرفالاسلام، شرفالدین و شمسالدین، از عالمان برجستهٔ امامیه در قرن ششم هجری بود. وی در دانشهای حدیث، رجال و مناقبنگاری از مهارت و بصیرتی چشمگیر برخوردار بود و در نقل اخبار و روایات نیز توانایی قابل توجهی داشت. ابنبطریق در شهر حله حوزهای علمی بنیان نهاد و شاگردان بسیاری در آن پرورش داد.[۱]
او از شاگردان ابن شهر آشوب (محمد بن علی، متوفای ۵۸۸ ق) و عمادالدین ابوجعفر محمد بن علی طبری آملی (متوفای ۵۶۰ ق) بود و بخش عمدهای از دانش خود، بهویژه در زمینهٔ حدیث، را از این دو فقیه شیعه فراگرفت.[۲]
آثار
از آثار مکتوب ابنبطریق، میتوان به عناوین زیر اشاره کرد:[۳]
- اتفاق صحاح الأثر فی إمامة الأئمة الاثنی عشر
- تصفح الصحیحین فی تحلیل المتعتین
- خصائص الوحی المبین فی مناقب أمیرالمؤمنین، که دربردارندهٔ تمامی آیات قرآنی نازلشده در مناقب علی بن ابیطالب، به روایت منابع اهلسنت است.
- الرد علی أهل النظر فی تصفح أدلة القضاء والقدر
- شرح عمدة الأحکام ومرجع القضاة فی الأحکام، نوشتهٔ محمد علوانی
- العمدة فی عیون صحاح الأخبار فی مناقب إمام الأبرار
- المناقب
- نهج العلوم إلی نفی المعدوم که با عنوان «سؤال اهل حلب» نیز شناخته میشود.
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابنبطریق». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.