استحاضه

اِستِحاضَه، اصطلاحی فقهی در اسلام است. منظور از استحاضه، خونی است که در فرایند قاعدگی زنان، از آنان خارج می‌شود. استحاضه از نظر احکام شرعی، به سه نوع استحاضه قلیله، استحاضه متوسطه و استحاضه کثیره تقسیم شده است.

شکل ظاهری

استحاضه از نظر کیفیت، سرد، زرد رنگ و رقیق است و به کندی بیرون می‌آید بر خلاف خون حیض که گرم، تیره رنگ و غلیظ است و با فشار از موضع بیرون می‌آید.

در فقه اسلامی

فقه شیعی

بر اساس منابع قدیمی اسلامی، این خون از رحم زن خارج می‌شود و با خون حیض متفاوت است. بر اساس شریعت اسلام، زنی که خود استحاضه می‌بیند، تکلیف متفاوتی با زنی که خون حیض یا نفاس می‌بینند دارد. بر اساس فقه شیعی، چنان‌که زنی پیش از بلوغ یا پس از یائسگی یا کمتر از سه روز (در صورتی که بعد از وضع حمل نباشد) یا به دنبال حیض پس از پایان ده روز یا پس از ایام عادت، (به شرط اینکه خون حیض از ده روز بگذرد) یا به فاصله کمتر از ده روز از پایان حیض، خونی از خود ببیند، موظف است آن را استحاضه در نظر بگیرد. استحاضه از نظر احکام شرعی، به سه نوع استحاضه قلیله، استحاضه متوسطه و استحاضه کثیره تقسیم شده است. استحاضه قلیله، خونی است که پنبه را رنگ بکند ولی در آن نفوذ نکند. حکم این خون آن است که برای هر نماز که پیش از آن دیده شود وضو بسازد. استحاضه متوسطه، خونی که به پنبه نفوذ کند ولی از پشت آن بیرون نیاید، حکم آن، این است که علاوه بر وضو برای هر نماز یک غسل نیز در اول روز بکند. استحاضه کثیره، خونی که از کثرت از پشت پنبه نیز بیرون آید، حکمش آنکه در شبانه روز سه غسل جهت نماز صبح و دو نماز ظهر و عصر و دو نماز مغرب و عشاء بکند و بعضی فقهای شیعه گفته‌اند برای هر نماز وضو نیز بسازد.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «استحاضه». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.