کاربر:آساره/صفحه تمرین دوم: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «سلام» ایجاد کرد) |
(− رده:لذت انسانی (هاتکت)) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== سعادت == | |||
{{جهانبینی}} | |||
سعادت به معنای خوش بختی می باشد، که بر خیر و سرور دلالت میکند. بنابر این سعادت یعنی خیر و برکت طلب کردن در کارهاست. در کل معنای سعادت را خیلی در غالب کلام نمیتوان معرفی کرد، ولی مفهوم آن برای همه قابل فهم است. استاد مطهری میگوید: هر چند به نظر، سعی در تعریف کردن معنای سعادت، مانند توضیح در مورد چیزی واضح است اما به تدریج مشخص میشود که بیان تعریف درستی از سعادت دشوار است. سختی آن در جایی مشخص میشود که سعادت، به کارهایی از قبیل لذت، آرزو ،رضایت وموفقیت بستگی دارد. | |||
لذت یکی از خاصیتهای اصلی سعادت است چون چیزی که در سعادت به دست می آید رسیدن به خیر و شادی است در کارها می باشد. اما نه لذتی به معنای خوشایندی در خوردن غذای لذیذ، یا تجربه شادی و هیجان و دیگر موارد، بلکه لذتی سعادت است که چیزی ورای اینهاست . سعادت در لذت های پایدار و یا به نسبت پایدار است. انواع لذت لذت دارای انواعی است که به یک مورد آن اشاره میشود . | |||
[[پرونده:شادییی.jpg|بندانگشتی]] | |||
لذت های عالی : سعادت در انسان مانند وجود قوای عقل در او ، از قوای حیوانی شریف تر و کامل تر است، لذا لذت و بهجت برای انسان با هیچ کدام از لذایذ حسی و خیالی و وهمی قابل قیاس نمی باشد. لذت در خوردن و پوشیدن و بوئیدن پایان پذیر است، ولی لذتی که با عقل درک شود و وابسته به نفس باشد با مرگ هم از بین نخواهد رفت . مانند لذت مبارزه با نفس و لذت در عبادت . اینجاست که لذت انسانی از حیوانی متمایز می شود. با بیانی که گذشت نتیجه گرفته می شود که انسان سعادتمند از لذت بیشتری برخوردار است و شادی و خشبختی او با لذت های عالی و دائمی همراه است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=لذت و شادکامی از دیدگاه اسلام|نام=مهدی|نام خانوادگی=عباسی|ناشر=موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث}}</ref> | |||
== منابع == | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۳۶
سعادت
سعادت به معنای خوش بختی می باشد، که بر خیر و سرور دلالت میکند. بنابر این سعادت یعنی خیر و برکت طلب کردن در کارهاست. در کل معنای سعادت را خیلی در غالب کلام نمیتوان معرفی کرد، ولی مفهوم آن برای همه قابل فهم است. استاد مطهری میگوید: هر چند به نظر، سعی در تعریف کردن معنای سعادت، مانند توضیح در مورد چیزی واضح است اما به تدریج مشخص میشود که بیان تعریف درستی از سعادت دشوار است. سختی آن در جایی مشخص میشود که سعادت، به کارهایی از قبیل لذت، آرزو ،رضایت وموفقیت بستگی دارد.
لذت یکی از خاصیتهای اصلی سعادت است چون چیزی که در سعادت به دست می آید رسیدن به خیر و شادی است در کارها می باشد. اما نه لذتی به معنای خوشایندی در خوردن غذای لذیذ، یا تجربه شادی و هیجان و دیگر موارد، بلکه لذتی سعادت است که چیزی ورای اینهاست . سعادت در لذت های پایدار و یا به نسبت پایدار است. انواع لذت لذت دارای انواعی است که به یک مورد آن اشاره میشود .
لذت های عالی : سعادت در انسان مانند وجود قوای عقل در او ، از قوای حیوانی شریف تر و کامل تر است، لذا لذت و بهجت برای انسان با هیچ کدام از لذایذ حسی و خیالی و وهمی قابل قیاس نمی باشد. لذت در خوردن و پوشیدن و بوئیدن پایان پذیر است، ولی لذتی که با عقل درک شود و وابسته به نفس باشد با مرگ هم از بین نخواهد رفت . مانند لذت مبارزه با نفس و لذت در عبادت . اینجاست که لذت انسانی از حیوانی متمایز می شود. با بیانی که گذشت نتیجه گرفته می شود که انسان سعادتمند از لذت بیشتری برخوردار است و شادی و خشبختی او با لذت های عالی و دائمی همراه است.[۱]
منابع
- ↑ عباسی، مهدی. لذت و شادکامی از دیدگاه اسلام. موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث.