حاکم نیشابوری: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
| اندازه جعبه = | |||
| عنوان = ابوعبدالله حاکم نیشابوری | |||
| نام = محمد بن عبدالله | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| عنوان تصویر = | |||
| زادروز = ۳ مارس ۹۳۳ {{-}}۳ ربیعالاول ۳۲۱ | |||
| زادگاه = [[نیشابور]] | |||
| تاریخ مرگ = ۱ سپتامبر ۱۰۱۴{{-}}۳ صفر ۴۰۵ | |||
| مکان مرگ =[[نیشابور]] | |||
| محل زندگی = | |||
| ملیت = | |||
| نژاد = [[ایرانیها|ایرانی فارسی]] | |||
| تحصیلات = [[علم حدیث]]، [[فقه شافعی]] | |||
| پیشه = [[قاضی]]، [[محدث]]، [[سفیر]] | |||
| سالهای فعالیت = آغاز حدیثآموزی از ۹ سالگی (۳۳۰ (قمری)-تا پایان عمر) | |||
| شناختهشده برای = تاریخنویسی محلّی، وضعکنندهٔ «[[مصطلحالحدیث|علم درایة]]»، تقسیم صحابهٔ به دوازده گروه | |||
| نقشهای برجسته = قضاوت [[نسا]] در ۳۵۹ (قمری)؛ سفیر [[سامانیان]] نزد [[آل بویه]] | |||
| سبک = | |||
| تأثیرگذاران = [[مسلم بن حجاج]]، [[ابوبکر بیهقی]]، [[ابن فورک]] | |||
| تأثیرپذیرفتگان = | |||
| شهر خانگی = [[نیشابور]] | |||
| دین = [[اسلام]] | |||
| مذهب = [[سنی]]، [[شافعی]] با گرایشهای [[تصوف|صوفیانه]] | |||
| منصب = قاضی | |||
| مکتب = محدثان سدهٔ چهارم قمری | |||
| آثار = [[المستدرک علی الصحیحین|مستدرک علی الصحیحین]]. [[تاریخ نیشابور (الحاکم)|تاریخ النَیسابورییّن]] وغیره | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
}} | |||
'''محمد بن عبدالله بن حمدویه بن نعیم ضبی طهمانی نیشابوری'''، ملقب به '''ابنبیّع''' و مشهور به '''حاکم نیشابوری''' از بزرگان حافظان [[حدیث]] و از مصنفان برجسته این حوزه بهشمار میآید. تولد و درگذشت او در [[نیشابور]] بوده و در سال ۳۴۱ هجری به [[عراق]] سفر کرد و از آنجا به [[حج]] رفت. او همچنین در [[خراسان]] و [[ماوراءالنهر]] سفرهای علمی متعددی انجام داد و از نزدیک به دو هزار استاد حدیث فرا گرفت. او در سال ۳۵۹ هجری منصب قضاء نیشابور را بر عهده داشت و پس از آن، قضاء [[گرگان]] به او پیشنهاد شد، اما از پذیرش آن خودداری کرد. همچنین در میان [[سلاطین سامانی]] و امیران [[آلبویه]] بهعنوان سفیر فعالیت داشت و این وظیفه را بهگونهای مؤثر انجام میداد. منابع، او را از آگاهترین افراد در علم حدیث و تشخیص روایتهای صحیح از نادرست معرفی کردهاند. محمد بن عبدالله نیشابوری آثار فراوانی در علم حدیث و دیگر علوم تألیف کرد. بهگفته [[ابنعساکر]]، آنچه از تألیفات او به دست مردم رسیده، به حدود هزار و پانصد جزء میرسد. از جمله آثار او ''تاریخ نیشابور'' است که بهگفته سبکی، از سودمندترین کتابهای تاریخی برای دانشمندان دینی بهشمار میآید و جامعیت علمی مؤلف را نشان میدهد. از دیگر آثار او میتوان به ''المستدرک علی الصحیحین'' در چهار جلد، ''اکلیل، المدخل، تراجم الشیوخ، الصحیح'' و کتابهای دیگر اشاره کرد.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=حاکم شرع}}</ref> | '''محمد بن عبدالله بن حمدویه بن نعیم ضبی طهمانی نیشابوری'''، ملقب به '''ابنبیّع''' و مشهور به '''حاکم نیشابوری''' از بزرگان حافظان [[حدیث]] و از مصنفان برجسته این حوزه بهشمار میآید. تولد و درگذشت او در [[نیشابور]] بوده و در سال ۳۴۱ هجری به [[عراق]] سفر کرد و از آنجا به [[حج]] رفت. او همچنین در [[خراسان]] و [[ماوراءالنهر]] سفرهای علمی متعددی انجام داد و از نزدیک به دو هزار استاد حدیث فرا گرفت. او در سال ۳۵۹ هجری منصب قضاء نیشابور را بر عهده داشت و پس از آن، قضاء [[گرگان]] به او پیشنهاد شد، اما از پذیرش آن خودداری کرد. همچنین در میان [[سلاطین سامانی]] و امیران [[آلبویه]] بهعنوان سفیر فعالیت داشت و این وظیفه را بهگونهای مؤثر انجام میداد. منابع، او را از آگاهترین افراد در علم حدیث و تشخیص روایتهای صحیح از نادرست معرفی کردهاند. محمد بن عبدالله نیشابوری آثار فراوانی در علم حدیث و دیگر علوم تألیف کرد. بهگفته [[ابنعساکر]]، آنچه از تألیفات او به دست مردم رسیده، به حدود هزار و پانصد جزء میرسد. از جمله آثار او ''تاریخ نیشابور'' است که بهگفته سبکی، از سودمندترین کتابهای تاریخی برای دانشمندان دینی بهشمار میآید و جامعیت علمی مؤلف را نشان میدهد. از دیگر آثار او میتوان به ''المستدرک علی الصحیحین'' در چهار جلد، ''اکلیل، المدخل، تراجم الشیوخ، الصحیح'' و کتابهای دیگر اشاره کرد.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=حاکم شرع}}</ref> | ||
| خط ۱۰: | خط ۴۰: | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=خیر|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی}} | {{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=خیر|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی}} | ||
{{حاکم نیشابوری}} | |||
{{دادههای کتابخانهای}} | |||
{{اهالی خراسان باستان}} | |||
[[رده:حاکم نیشابوری| ]] | |||
[[رده:اشاعره]] | |||
[[رده:اهالی ایران در سده ۱۰ (میلادی)]] | |||
[[رده:اهالی ایران در سده ۱۱ (میلادی)]] | |||
[[رده:اهالی نیشابور]] | [[رده:اهالی نیشابور]] | ||
[[رده:فقیهان | [[رده:تاریخنگاران اهل ایران]] | ||
[[رده:تاریخنگاران اهل نیشابور]] | |||
[[رده:خاکسپاریها در نیشابور]] | |||
[[رده:دانشوران فارسیزبان سنی]] | |||
[[رده:درگذشتگان ۱۰۱۴ (میلادی)]] | |||
[[رده:درگذشتگان به علت سکته]] | |||
[[رده:رجال شناسان]] | |||
[[رده:زادگان ۹۳۳ (میلادی)]] | |||
[[رده:سفیران ایران در سدههای میانه]] | |||
[[رده:شافعیان ایران]] | |||
[[رده:فقیهان اهل ایران]] | |||
[[رده:فقیهان شافعی]] | |||
[[رده:قاضیهای اهل ایران]] | [[رده:قاضیهای اهل ایران]] | ||
[[رده:محدثان اهل ایران]] | [[رده:محدثان اهل ایران]] | ||
[[رده:محدثان نیشابور]] | |||
[[رده:محققان سامانیان]] | |||
نسخهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۳۲
| ابوعبدالله حاکم نیشابوری محمد بن عبدالله | |
|---|---|
| متولد | ۳ مارس ۹۳۳ ۳ ربیعالاول ۳۲۱ نیشابور |
| وفات | ۱ سپتامبر ۱۰۱۴۳ صفر ۴۰۵ نیشابور |
| نژاد | ایرانی فارسی |
| تحصیلات | علم حدیث، فقه شافعی |
| حرفه | قاضی، محدث، سفیر |
| سالهای فعالیت | آغاز حدیثآموزی از ۹ سالگی (۳۳۰ (قمری)-تا پایان عمر) |
| شناختهشده برای | تاریخنویسی محلّی، وضعکنندهٔ «علم درایة»، تقسیم صحابهٔ به دوازده گروه |
| آثار | مستدرک علی الصحیحین. تاریخ النَیسابورییّن وغیره |
| شهر تولد | نیشابور |
| دین | اسلام |
| مذهب | سنی، شافعی با گرایشهای صوفیانه |
| منصب | قاضی |
| مکتب | محدثان سدهٔ چهارم قمری |
محمد بن عبدالله بن حمدویه بن نعیم ضبی طهمانی نیشابوری، ملقب به ابنبیّع و مشهور به حاکم نیشابوری از بزرگان حافظان حدیث و از مصنفان برجسته این حوزه بهشمار میآید. تولد و درگذشت او در نیشابور بوده و در سال ۳۴۱ هجری به عراق سفر کرد و از آنجا به حج رفت. او همچنین در خراسان و ماوراءالنهر سفرهای علمی متعددی انجام داد و از نزدیک به دو هزار استاد حدیث فرا گرفت. او در سال ۳۵۹ هجری منصب قضاء نیشابور را بر عهده داشت و پس از آن، قضاء گرگان به او پیشنهاد شد، اما از پذیرش آن خودداری کرد. همچنین در میان سلاطین سامانی و امیران آلبویه بهعنوان سفیر فعالیت داشت و این وظیفه را بهگونهای مؤثر انجام میداد. منابع، او را از آگاهترین افراد در علم حدیث و تشخیص روایتهای صحیح از نادرست معرفی کردهاند. محمد بن عبدالله نیشابوری آثار فراوانی در علم حدیث و دیگر علوم تألیف کرد. بهگفته ابنعساکر، آنچه از تألیفات او به دست مردم رسیده، به حدود هزار و پانصد جزء میرسد. از جمله آثار او تاریخ نیشابور است که بهگفته سبکی، از سودمندترین کتابهای تاریخی برای دانشمندان دینی بهشمار میآید و جامعیت علمی مؤلف را نشان میدهد. از دیگر آثار او میتوان به المستدرک علی الصحیحین در چهار جلد، اکلیل، المدخل، تراجم الشیوخ، الصحیح و کتابهای دیگر اشاره کرد.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «حاکم شرع». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
.jpg)
ردهها:
- حاکم نیشابوری
- اشاعره
- اهالی ایران در سده ۱۰ (میلادی)
- اهالی ایران در سده ۱۱ (میلادی)
- اهالی نیشابور
- تاریخنگاران اهل ایران
- تاریخنگاران اهل نیشابور
- خاکسپاریها در نیشابور
- دانشوران فارسیزبان سنی
- درگذشتگان ۱۰۱۴ (میلادی)
- درگذشتگان به علت سکته
- رجال شناسان
- زادگان ۹۳۳ (میلادی)
- سفیران ایران در سدههای میانه
- شافعیان ایران
- فقیهان اهل ایران
- فقیهان شافعی
- قاضیهای اهل ایران
- محدثان اهل ایران
- محدثان نیشابور
- محققان سامانیان