ملک‌الشعرا بهار

ملک‌الشعرا بهار، شاعر و پژوهشگر نامدار معاصر بود که سبک کلاسیک شعر فارسی را با زبان زمان خود تلفیق کرد. وی افزون بر سرودن شعر، آثار تحقیقی مهمی مانند سبک‌شناسی و تصحیح تاریخ سیستان را نیز پدید آورد.

زندگی

ملک‌الشعرا محمدتقی بهار، فرزند ملک‌الشعرا محمدکاظم صبوری، شاعر، نویسنده، محقق، استاد دانشگاه، روزنامه‌نگار و سیاستمدار برجسته دوران معاصر بود. او در سال ۱۲۶۶ هجری قمری (برابر با حدود ۱۲۲۸ هجری شمسی) زاده شد و در سال ۱۳۳۰ هجری شمسی درگذشت. بهار در شعر، سبک فصیح و کلاسیک شاعران قدیم را با مهارت ویژه‌ای دنبال می‌کرد، اما در عین حال از زبان رایج زمان خود نیز بهره می‌برد و اصطلاحات و تعبیرات معاصر را در اشعارش وارد می‌ساخت. او با دانش خود از زبان پهلوی، توانست ترکیبات نو پدید آورد و برخی واژگان متروک را احیا کند. دیوان اشعار او در دو جلد منتشر شده است. از مهم‌ترین آثار تحقیقی او می‌توان به تصحیح و شرح کتاب‌های تاریخ سیستان و مجمل التواریخ و القصص و نیز تألیف کتاب سبک‌شناسی در سه جلد اشاره کرد.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ملک‌الشعرای بهار». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.