مباهله: تفاوت میان نسخهها
Hamidi79... (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hamidi79... (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
مباهله | مباهله | ||
[[آیه مباهله|مباهله]] به معنای لعنت کردن متقابل و درخواست عذاب الهی برای اثبات حقانیت یک ادعا است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مجمع البیان فی تفسیر القرآن|نام=فضل بن حسن|نام خانوادگی=طبرسی|جلد=2|صفحه=762}}</ref> این رویداد مهمی در تاریخ اسلام به شمار میرود که در آن، پیامبر اسلام(ص) همراه با خانوادهاش ( | [[آیه مباهله|مباهله]] به معنای لعنت کردن متقابل و درخواست عذاب الهی برای اثبات حقانیت یک ادعا است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مجمع البیان فی تفسیر القرآن|نام=فضل بن حسن|نام خانوادگی=طبرسی|جلد=2|صفحه=762}}</ref> این رویداد مهمی در تاریخ اسلام به شمار میرود که در آن، پیامبر اسلام(ص) همراه با خانوادهاش ( علی، فاطمه، حسن و حسین(ع)) با مسیحیان نجران به چالش برخاستند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فضائل الصحابه|نام=مسلم|نام خانوادگی=نیشابوری|فصل=فضائل علی بن ابیطالب}}</ref> این واقعه که در سال دهم هجری و بر اساس آیات ۶۱ و ۶۲ سوره [[سوره آلعمران|آل عمران]] رخ داد، به دلیل حضور بیبدیل اهل بیت پیامبر، از دیدگاه شیعه اهمیت ویژهای دارد و به عنوان یکی از مستندات برتری و عصمت آنان شناخته میشود. مباهله در فرهنگ اسلامی، نماد اوج استدلال و [[توسل]] به قدرت خداوند برای اثبات حقیقت است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سیری در سیره نبوی|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|صفحه=123}}</ref> | ||
== مفهومشناسی == | == مفهومشناسی == | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
موقعیت جغرافیایی: شهر نجران در مرز حجاز و یمن، یکی از کانونهای مهم مسیحیت در شبهجزیره عربستان بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=السیرة النبویة|نام=ابن هشام|جلد=2|صفحه=563}}</ref> | موقعیت جغرافیایی: شهر نجران در مرز حجاز و یمن، یکی از کانونهای مهم مسیحیت در شبهجزیره عربستان بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=السیرة النبویة|نام=ابن هشام|جلد=2|صفحه=563}}</ref> | ||
مناظره اولیه: هیئتی از مسیحیان [[نجران]] برای گفتوگو درباره پیامبری | مناظره اولیه: هیئتی از مسیحیان [[نجران]] برای گفتوگو درباره پیامبری محمد(ص) و مسئله عیسی(ع) به مدینه آمدند. گفتوگوها به نتیجه نرسید و بحث بر سر [[الوهیت]] عیسی(ع) بود. | ||
نزول آیه: در این هنگام، آیه ۶۱ سوره آل عمران نازل شد و پیامبر را به مباهله فراخواند: «... پس بگو: بیایید پسرانمان و پسرانتان، زنانمان و زنانتان، و خودمان و خودتان را فرا خوانیم؛ سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قرآن کریم}}</ref> | نزول آیه: در این هنگام، آیه ۶۱ سوره آل عمران نازل شد و پیامبر را به مباهله فراخواند: «... پس بگو: بیایید پسرانمان و پسرانتان، زنانمان و زنانتان، و خودمان و خودتان را فرا خوانیم؛ سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قرآن کریم}}</ref> | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== اهمیت و پیامدها == | == اهمیت و پیامدها == | ||
از دیدگاه [[شیعه]]، این واقعه گواهی آشکار بر برتری و جایگاه بیهمتای | از دیدگاه [[شیعه]]، این واقعه گواهی آشکار بر برتری و جایگاه بیهمتای علی، فاطمه، حسن و حسین(ع) است. زیرا قرآن آنان را به ترتیب به عنوان «انفسنا» (جانهای ما) و «ابناءنا» (پسران ما) و «نساءنا» (زنان ما) معرفی کرده است. | ||
این واقعه پیوند نزدیکی با حدیث مشهور [[حدیث ثقلین|ثقلین]] (قرآن و عترت) دارد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مفاتیح الجنان|نام=عباس|نام خانوادگی=قمی}}</ref> | این واقعه پیوند نزدیکی با حدیث مشهور [[حدیث ثقلین|ثقلین]] (قرآن و عترت) دارد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مفاتیح الجنان|نام=عباس|نام خانوادگی=قمی}}</ref> | ||
نسخهٔ ۲۱ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۲۸
مباهله
مباهله به معنای لعنت کردن متقابل و درخواست عذاب الهی برای اثبات حقانیت یک ادعا است.[۱] این رویداد مهمی در تاریخ اسلام به شمار میرود که در آن، پیامبر اسلام(ص) همراه با خانوادهاش ( علی، فاطمه، حسن و حسین(ع)) با مسیحیان نجران به چالش برخاستند.[۲] این واقعه که در سال دهم هجری و بر اساس آیات ۶۱ و ۶۲ سوره آل عمران رخ داد، به دلیل حضور بیبدیل اهل بیت پیامبر، از دیدگاه شیعه اهمیت ویژهای دارد و به عنوان یکی از مستندات برتری و عصمت آنان شناخته میشود. مباهله در فرهنگ اسلامی، نماد اوج استدلال و توسل به قدرت خداوند برای اثبات حقیقت است.[۳]
مفهومشناسی
- ریشه لغوی: از ریشه «بَهْل» به معنای رها کردن و قید و بند را از چیزی گشودن است. «ابتهال» در دعا به معنای تضرع و نیایش نیز از همین ریشه است.[۴]
- معنای اصطلاحی: در اصطلاح اسلامی، مباهله عملی است که دو طرف یا گروه در یک disputation (مناظره) religious، برای اثبات ادعای خود، خداوند را به لعن و عذاب کسی که دروغگو است دعوت میکنند. این عمل با искренی کامل و ایمان راسخ به حقانیت خود انجام میشود.[۵]
پیشینه تاریخی
موقعیت جغرافیایی: شهر نجران در مرز حجاز و یمن، یکی از کانونهای مهم مسیحیت در شبهجزیره عربستان بود.[۶]
مناظره اولیه: هیئتی از مسیحیان نجران برای گفتوگو درباره پیامبری محمد(ص) و مسئله عیسی(ع) به مدینه آمدند. گفتوگوها به نتیجه نرسید و بحث بر سر الوهیت عیسی(ع) بود.
نزول آیه: در این هنگام، آیه ۶۱ سوره آل عمران نازل شد و پیامبر را به مباهله فراخواند: «... پس بگو: بیایید پسرانمان و پسرانتان، زنانمان و زنانتان، و خودمان و خودتان را فرا خوانیم؛ سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.[۷]
واقعه مباهله
این رویداد در تاریخ ۲۴ یا ۲۵ ذیالحجه سال ۱۰ اتفاق افتاد.[۸]پیامبر(ص) با علی بن ابیطالب(ع)، فاطمه زهرا(س)، حسن(ع) و حسین(ع) به محل مباهله آمدند. با چهار تن: علی بن ابیطالب(ع)، فاطمه زهرا(س)، حسن(ع) و حسین(ع) به محل مباهله آمدند. ایشان هنگام خروج فرمودند: «هرگاه من دعا کردم، شما آمین بگویید.»
واکنش مسیحیان: وقتی اسقف نجران پیامبر را با نزدیکانش دید، به همکیشان خود گفت: «من چهرههایی را م[۹]یبینم که اگر از خدا بخواهند کوهی را از جای برکند، خداوند چنین خواهد کرد. با اینان مباهله نکنید که هلاک خواهید شد و هیچ مسیحی تا قیامت بر روی زمین باقی نخواهد ماند.»
اهمیت و پیامدها
از دیدگاه شیعه، این واقعه گواهی آشکار بر برتری و جایگاه بیهمتای علی، فاطمه، حسن و حسین(ع) است. زیرا قرآن آنان را به ترتیب به عنوان «انفسنا» (جانهای ما) و «ابناءنا» (پسران ما) و «نساءنا» (زنان ما) معرفی کرده است.
این واقعه پیوند نزدیکی با حدیث مشهور ثقلین (قرآن و عترت) دارد.[۱۰] یناروز وز در تقویم اسلامی، به ویژه نزد شیعیان، روزی مبارک و گرامی داشته میشود.
مباهله در دیدگاه اهل سنت
آنان نیز وقوع این رویداد تاریخی را تأیید میکنند و در کتابهای معتبر خود مانند صحیح مسلم روایت کردهاند.
آنان بر جایگاه والای اصحاب حاضر در مباهله اذعان دارند، اگرچه تفسیر آنان از «اهل بیت» ممکن است با تفسیر شیعه متفاوت باشد.[۱۱]
| از سلسله مباحث در مورد |
 |
پانویس
مباهله
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن. مجمع البیان فی تفسیر القرآن. ج. ۲. ص. ۷۶۲.
- ↑ نیشابوری، مسلم. «فضائل علی بن ابیطالب». فضائل الصحابه.
- ↑ مطهری، مرتضی. سیری در سیره نبوی. ص. ۱۲۳.
- ↑ لسان العرب. ج. ۱۱. پارامتر
|first1=بدون|last1=در Authors list وارد شدهاست (کمک) - ↑ طباطبایی، سید محمدحسین. المیزان فی تفسیر القرآن. ج. ۱۱. ص. ۲۲۷.
- ↑ السیرة النبویة. ج. ۲. ص. ۵۶۳. پارامتر
|first1=بدون|last1=در Authors list وارد شدهاست (کمک) - ↑ قرآن کریم.
- ↑ طبری، محمد بن جریر. تاریخ الطبری. ج. ۳. ص. ۱۵۶.
- ↑ یعقوبی، احمد بن اسحاق. تاریخ الیعقوبی. ج. ۲. ص. ۸۵.
- ↑ قمی، عباس. مفاتیح الجنان.
- ↑ دمشقی، ابن کثیر. تفسیر القرآن العظیم. ج. ۲. ص. ۴۱.