نصرت امین
نصرت امین، معروف به بانو مجتهده امین از بانوان اصفهانی است که موفق به کسب درجه اجتهاد و روایت شد و علاوه بر تألیف کتاب و تدریس، پاسخگوی پرسشهای دینی و ارشاد مردم نیز بودند.
بانو مجتهده امین نصرت امین | |
|---|---|
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | اصفهان |
| درگذشته | 1362 خورشیدی |
| محل دفن | اصفهان |
| محل اقامت | اصفهانف قم |
| آثار معروف | اربعین الهاشمیة
جامع الشتّات معاد یا آخرین سیر بشر مخزن العرفان و... |
| تحصیلات | اصفهان، قم |
| استادان | سید ابوالقاسم دهکردی
میرزا علی اصغر شریف میرزا علی آقا شیرازی ابوالقسم زفرهای حسین نظام الدین کچویی میر سید علی نجفآبادی |
زندگینامه
بانو امین، در سال ۱۲۶۵ هجری شمسی در اصفهان متولد شد. وی از چهار سالگی آموزش قرآن و خواندن و نوشتن را در مکتب آغاز کرد. در ۱۵ سالگی با پسرعموی خود ازدواج کرد و از هشت فرزند، تنها یک فرزند پسر از وی باقی ماند و بقیه در سنین پایین درگذشتند.[۱]
رمز موفقیت
رمز موفقیت ایشان را میتوان در تواضع، وقار، حیا، غنیمتشمردن عمر و هدر ندادن دوران جوانی، دوری از لغو و لهو، آراستگی به فضایل دورنی و... دانست به عبارت دیگر رمز موفقیت او در بندگیاش بود. بانو امین در کسب علوم دینی و رسیدن به کمالات معنوی، بسیار حریص بوده است به قول خودش در زمان کودکی و اوایل جوانی که به علت حریصبودن به مطالعه حتی آن زمان که با نزدیکان خود به تفریح میرفتند و همه مشغول تفریح و سرگرمی بودند، او به مطالعه مشغول بود و همین امر موجب طعنهزدن و اعتراض نزدیکانش نسبت به وی میشد. ولی او سخنان ناروا و استهزای آنها را تحمل میکرد و به مطالعه خود ادامه میداد. گویا نمیتوانست با امور دنیا انس بگیرد و حس میکرد قلبش به چیز دیگری تعلّق دارد. با آن که مطلوب و محبوبش برایش مشخص نبود؛ ولی وقتی از عالم و واعظی چیزی از اوصاف خدا میشنید، قلبش به سخن او میل زیادی پیدا میکرد و انگار سر تا پا گوش میشد تا سخن او را بشنود. چنان در این امور حریص بود که سرانجام به تحصیل علوم ادبی روی آورد و در این راه سختیها و مشقّتهای زیادی که از زخم زبان دوستان و استهزای آنان وارد میشد، را تحمل کرد.[۲]
بانوی وظیفهشناسی
این بانوی ایرانی به قدری مراقب وظایف عبودیاش بود که هیچگاه اشتغال به یک امر موجب او را از وظیفه دیگرش باز نمیداشت. هنگام سفرهای تجاری همسرش، با تعطیلکردن درس همسفر شوهرش میشد و هنگام مشغولبودن به نماز نافله با آمدن همسرش آن نماز مستحبی را رها کرده و به وظایف همسری خود میپرداخت. بدین صورت او همواره یک سالک مجاهد برای معبودش، یک همسر نمونه برای شوهرش، یک مادر نمونه برای فرزندانش و یک محصل کوشا و نمونه برای استادانش بود به طوری که حتی در مصیبت ارتحال فرزندش نیز حاضر به تعطیلکردن درسش نمیشد.[۳]
تحصیلات و جایگاه علمی
وی از ۲۰ سالگی به تحصیل زبان عربی ، فقه، اصول فقه، حکمت و فلسفه مشغول شد.[۱] بانو امین در همان خانه خود از استادان و فقها و حکمای الهی بهرهمند شد و به مراتبی از علوم الهی راه پیدا کرد که بزرگانی چون سید شهاب الدین مرعشی نجفی، امینی، سید محمد علی قاضی تبریزی موفق به اخذ اجازه روایی از وی شدند. پشتکار این بانو در کسب علم و تفکر و تعقل در امور دینی سبب شد تا از عالمانی چون محمد کاظم شیرازی، عبدالکریم حائری و ابراهیم حسینی شیرازی اجازه اجتهاد دریافت کند و تراوشات فکریش موجب اشتیاق همصحبتی و ملاقات افراد زیادی از کشورهای اسلامی شد.[۴]
فعالیتها
بانو امین از ۴۰ سالگی تا پایان عمر، بیش از ۵۵ سال به تألیف کتاب، تدریس، پاسخ به پرسشهای دینی و ارشاد پرداخت.[۱] وی با آن که دارای کمالات روحی بود اما هیچگاه این کمالات موجب سهلانگاری در وظایف دینی و اجتماعیاش نشد و همیشه در مقام مبلغ و مدرس و مفسر و مؤلف و واعظ، در جمع زنان ظاهر میشد و حقایق دینی را به آنها منتقل مینمود تا جایی که خود به تأسیس حوزه و مدرسهای پرداخت و در آن به پرورش بانوان طالب علم و کمال مشغول شد و موجب محفوظماندن آنان از گرایش به فرهنگ غربی و نجات آنها از تبدیلشدن به یک زن مصرفی غربی شد.[۵]
وی در سال ۱۳۴۴ با سرمایه شخصی، مکتبی به نام فاطمه و یک دبیرستان دخترانه تأسیس کرد و در آن به پرورش دختران مسلمان بر اساس تعالیم دینی پرداخت.[۱]
آثار
از آثار وی میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
تفسیر قرآن کریم در پانزده جلد
اربعین الهاشمیه (عربی)
جامع الشتات (عربی)
معاد یا آخرین سیر بشر
تفسیر مخزن العرفان
روش خوشبختی و توصیه به خواهران ایمانی
درگذشت
نصرت امین، که نسب وی با سی واسطه به علی بن ابیطالب میرسد، در ۲۳ خرداد ۱۳۶۲ شمسی (برابر با آخر شعبان ۱۴۰۳ قمری) در ۹۷ سالگی در اصفهان درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.[۱]
بانو امین در منظر بزرگان
این بانو موفق به رسیدن مراتبی از کمال شد که برخی از عالمان بزرگ شیعه مانند طباطبایی، آقارحیم ارباب، محمدتقی جعفری، سید هاشم حداد و بزرگان دیگری از اهل علم و معرفت به دیدارش رفتند و در زمینه معارف بلند توحیدی به گفتگو با این بانو پرداختند و در نهایت شخصیت عرفانی و فقهی و فلسفی وی را ستودند. به گونهای که محمدتقی جعفری عالم بزرگ شیعه در توصیف عظمت علمی و معنوی او چنین میگوید: «با توجه به آثار مکتوبی که از بانو امین در دسترس ما قرار گرفته است، به طور قطع میتوان ایشان را از علمای برجسته عالم تشیع معرفی کرده و ایشان را نخبهای از دانشمندان به شمار آورد.» همچنین علی آقا پهلوانی که یک عارف کامل است از ایشان به عنوان علویه عالمه فاضله عارفه یاد کرده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ حائری، روزشمار شمسی، ۱: ۲۰۱.
- ↑ الف، سروناز، ۴۶.
- ↑ الف، سروناز، ۴۴.
- ↑ الف، سروناز، ۴۷.
- ↑ الف، سروناز، ۴۵.
- ↑ الف، سروناز، ۴۳.
منابع
- حائری، علی (۱۳۸۶). روزشمار شمسی. قم: دفتر عقل.
- الف، م (۱۳۹۹). سروناز. تهران: تراث.