بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

ابن ابی‌اصیبعه (طبیب): تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۵: خط ۱۵:
# التجارب و الفوائد و معالم الامم
# التجارب و الفوائد و معالم الامم
}}
}}
ابن ابی‌اصیبعه پزشک و مورخ سده هفتم هجری بود که در دمشق زاده شد و پس از تحصیل نزد استادانی چون ابن دخوار و یعقوب بن صقلاب، در بیمارستان‌های دمشق و مصر به طبابت پرداخت. اثر برجسته او عیون الأنباء فی طبقات الأطباء مهم‌ترین منبع تاریخی دربارهٔ پزشکان مسلمان و غیرمسلمان است و شرح حال حدود چهارصد پزشک را دربردارد.
'''ابن ابی‌اصیبعه''' (۶۰۰–۶۶۸ ق) پزشک و مورخ سده هفتم هجری بود که در [[دمشق]] زاده شد و پس از تحصیل نزد استادانی چون [[ابن‌دخوار]] و [[یعقوب بن صقلاب]]، در بیمارستان‌های دمشق و [[مصر]] به طبابت پرداخت. اثر برجسته او ''[[عیون الأنباء فی طبقات الأطباء]]'' مهم‌ترین منبع تاریخی دربارهٔ پزشکان [[مسلمان]] و غیرمسلمان است و شرح حال حدود چهارصد پزشک را دربردارد.


== زندگی ==
موفّق‌الدین ابوالعباس احمد بن قاسم بن خلیفه سعدی خزرجی (۶۰۰–۶۶۸ ق) از پزشکان برجسته مسلمان در سده هفتم هجری بود. جدّ او در سال ۵۹۶ ق به دمشق مهاجرت کرد و خود او نیز در همین شهر به دنیا آمد. اطلاعاتی از زندگی وی را می‌توان در میان نوشته‌هایش دربارهٔ معاصرانش یافت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن ابی‌اصیبعه}}</ref>
موفّق‌الدین ابوالعباس احمد بن قاسم بن خلیفه سعدی خزرجی (۶۰۰–۶۶۸ ق) از پزشکان برجسته مسلمان در سده هفتم هجری بود. جدّ او در سال ۵۹۶ ق به دمشق مهاجرت کرد و خود او نیز در همین شهر به دنیا آمد. اطلاعاتی از زندگی وی را می‌توان در میان نوشته‌هایش دربارهٔ معاصرانش یافت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن ابی‌اصیبعه}}</ref>


خانواده ابن ابی‌اصیبعه در حرفه پزشکی فعالیت داشتند و همین زمینه خانوادگی، علاقه او به این علم را تقویت کرد. وی در آغاز نزد یعقوب بن صقلاب در دمشق به فراگیری طب پرداخت و همراه استاد خود در اردوگاه سلطان حضور داشت و از دانش او بهره برد. سپس در دمشق اقامت گزید و نزد ابن دخوار به تحصیل ادامه داد. مدتی در بیمارستان بزرگ دمشق به‌عنوان پزشک و مدرس طب فعالیت داشت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن ابی‌اصیبعه}}</ref>
خانواده ابن ابی‌اصیبعه در حرفه پزشکی فعالیت داشتند و همین زمینه خانوادگی، علاقه او به این علم را تقویت کرد. وی در آغاز نزد یعقوب بن صقلاب در دمشق به فراگیری طب پرداخت و همراه استاد خود در اردوگاه سلطان حضور داشت و از دانش او بهره برد. سپس در دمشق اقامت گزید و نزد ابن دخوار به تحصیل ادامه داد. مدتی در بیمارستان بزرگ دمشق به‌عنوان پزشک و مدرس طب فعالیت داشت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن ابی‌اصیبعه}}</ref>


در دوره‌ای نامشخص، ابن ابی‌اصیبعه از دمشق به مصر رفت و در بیمارستان ناصری به‌عنوان چشم‌پزشک (کحّال) منصوب شد. بعدها به‌عنوان طبیب اختصاصی امیر عزالدین ایدمر به شام رفت و همان‌جا درگذشت. از معاصران مشهور او، عبداللطیف بغدادی و ابن بیطار بودند که ابن ابی‌اصیبعه با آنان رابطه نزدیکی داشت و دانش گیاه‌شناسی را از ابن بیطار آموخت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن ابی‌اصیبعه}}</ref>
در دوره‌ای نامشخص، ابن ابی‌اصیبعه از دمشق به مصر رفت و در بیمارستان ناصری به‌عنوان چشم‌پزشک (کحّال) منصوب شد. بعدها به‌عنوان طبیب اختصاصی امیر عزالدین ایدمر به شام رفت و همان‌جا درگذشت. از معاصران مشهور او، [[عبداللطیف بغدادی]] و [[ابن‌بیطار]] بودند که ابن ابی‌اصیبعه با آنان رابطه نزدیکی داشت و دانش گیاه‌شناسی را از ابن بیطار آموخت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن ابی‌اصیبعه}}</ref>


اثر برجسته او، عیون الأنباء فی طبقات الأطباء، اثری در تاریخ پزشکان است که به نام وزیر ابوالحسن بن غزال سامری تألیف شده و مشتمل بر پانزده فصل است. این کتاب علاوه بر معرفی پزشکان یونانی و دیگر ملت‌ها، شرح زندگی حدود چهارصد پزشک عربی یا کسانی که به زبان عربی در زمینه پزشکی تألیف کرده‌اند را دربرمی‌گیرد و از مهم‌ترین منابع تراجم پزشکان در تمدن اسلامی به‌شمار می‌رود.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن ابی‌اصیبعه}}</ref>
== آثار ==
اثر برجسته او، ''عیون الأنباء فی طبقات الأطباء''، اثری در تاریخ پزشکان است که به نام وزیر ابوالحسن بن غزال سامری تألیف شده و مشتمل بر پانزده فصل است. این کتاب علاوه بر معرفی پزشکان یونانی و دیگر ملت‌ها، شرح زندگی حدود چهارصد پزشک عربی یا کسانی که به زبان عربی در زمینه پزشکی تألیف کرده‌اند را دربرمی‌گیرد و از مهم‌ترین منابع تراجم پزشکان در [[تمدن اسلامی]] به‌شمار می‌رود.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن ابی‌اصیبعه}}</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۵۳

ابن ابی‌اُصَیْبِعه
متولدپس از ۱۱۹۴م/ ۵۹۰ق
دمشق
وفاتژانویه ۱۲۷۰م/ جمادی‌الاول ۶۶۸ق
صرخد، حوران
حرفهنویسنده، شاعر، پزشک
آثار۱. عیون الأنباء فی طبقات الأطباء
  1. حکایات الاطباء فی علاجات الادواء.
  2. اصابات المنجمین.
  3. التجارب و الفوائد و معالم الامم

ابن ابی‌اصیبعه (۶۰۰–۶۶۸ ق) پزشک و مورخ سده هفتم هجری بود که در دمشق زاده شد و پس از تحصیل نزد استادانی چون ابن‌دخوار و یعقوب بن صقلاب، در بیمارستان‌های دمشق و مصر به طبابت پرداخت. اثر برجسته او عیون الأنباء فی طبقات الأطباء مهم‌ترین منبع تاریخی دربارهٔ پزشکان مسلمان و غیرمسلمان است و شرح حال حدود چهارصد پزشک را دربردارد.

زندگی

موفّق‌الدین ابوالعباس احمد بن قاسم بن خلیفه سعدی خزرجی (۶۰۰–۶۶۸ ق) از پزشکان برجسته مسلمان در سده هفتم هجری بود. جدّ او در سال ۵۹۶ ق به دمشق مهاجرت کرد و خود او نیز در همین شهر به دنیا آمد. اطلاعاتی از زندگی وی را می‌توان در میان نوشته‌هایش دربارهٔ معاصرانش یافت.[۱]

خانواده ابن ابی‌اصیبعه در حرفه پزشکی فعالیت داشتند و همین زمینه خانوادگی، علاقه او به این علم را تقویت کرد. وی در آغاز نزد یعقوب بن صقلاب در دمشق به فراگیری طب پرداخت و همراه استاد خود در اردوگاه سلطان حضور داشت و از دانش او بهره برد. سپس در دمشق اقامت گزید و نزد ابن دخوار به تحصیل ادامه داد. مدتی در بیمارستان بزرگ دمشق به‌عنوان پزشک و مدرس طب فعالیت داشت.[۲]

در دوره‌ای نامشخص، ابن ابی‌اصیبعه از دمشق به مصر رفت و در بیمارستان ناصری به‌عنوان چشم‌پزشک (کحّال) منصوب شد. بعدها به‌عنوان طبیب اختصاصی امیر عزالدین ایدمر به شام رفت و همان‌جا درگذشت. از معاصران مشهور او، عبداللطیف بغدادی و ابن‌بیطار بودند که ابن ابی‌اصیبعه با آنان رابطه نزدیکی داشت و دانش گیاه‌شناسی را از ابن بیطار آموخت.[۳]

آثار

اثر برجسته او، عیون الأنباء فی طبقات الأطباء، اثری در تاریخ پزشکان است که به نام وزیر ابوالحسن بن غزال سامری تألیف شده و مشتمل بر پانزده فصل است. این کتاب علاوه بر معرفی پزشکان یونانی و دیگر ملت‌ها، شرح زندگی حدود چهارصد پزشک عربی یا کسانی که به زبان عربی در زمینه پزشکی تألیف کرده‌اند را دربرمی‌گیرد و از مهم‌ترین منابع تراجم پزشکان در تمدن اسلامی به‌شمار می‌رود.[۴]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن ابی‌اصیبعه». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.