ابومنصور عبدالملک ثعالبی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه عالم مسلمان | <!-- Scroll down to edit this page --> <!-- Philosopher Category --> | سرشناسی = '''دانشمند مسلمان''' | دوران = '''سده چهارم هجری''' | رنگ = #cef2e0 <!-- تصاویر --> | تصویر = | توضیح تصویر = | امضا = <!-- اطلاعات --> | نام = عبدالملک بن محمد | عنوان = امام ابی منصور اسماعیل ثَعال...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| تأثیرگذاری بر = [[ابوبکر خوارزمی]] | | تأثیرگذاری بر = [[ابوبکر خوارزمی]] | ||
}} | }} | ||
ابومنصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل نیشابوری ثعالبی (۳۵۰–۴۲۹ هجری)، از دانشمندان برجسته عصر خود بود. وی در شعر و نثر مهارت داشت و در فن تألیف سرآمد بود | '''ابومنصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل نیشابوری ثعالبی''' (۳۵۰–۴۲۹ هجری)، از دانشمندان برجسته عصر خود بود. وی در شعر و نثر مهارت داشت و در فن تألیف سرآمد بود. لقب «ثعالبی» احتمالاً به دلیل خرید یا تهیه پوست روباه از وی داده شده است. | ||
== زندگی == | == زندگی == | ||
علّامه ابومنصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل نیشابوری (۳۵۰–۴۲۹ هجری) از دانشمندان بزرگ و جامعالابعاد عصر خویش بود. وی در شعر زیبا و نثر شیوا تبحر داشت و در فن تألیف کتابها سرآمد بود. از آثار برجسته او میتوان به کتابهای یتیمۀ الدهر، فقه اللغۀ و سحر البلاغۀ، من غاب عنه المطرب، غرر اخبار ملوك الفرس، لطائف المعارف، طبقات الملوك، الاعجاز و الایجاز، خاصّ الخاصّ، مکارم الاخلاق، نثر النظم و حلّ العقد، ثمار القلوب فی المضاف و المنسوب، سرّ الادب، الکنایۀ و التعریض، المونس الوحید، الامثال، و اللطائف و الظرائف اشاره کرد. لقب «ثعالبی» به احتمال زیاد به دلیل علاقه وی به پوست روباه یا ساختن پوستین از آن به او داده شده است.<ref>{{پک|1=دایرهالمعارف جامع اسلامی|2=۱۳۹۰|ک=ثعالبی}}</ref> | علّامه ابومنصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل نیشابوری (۳۵۰–۴۲۹ هجری) از دانشمندان بزرگ و جامعالابعاد [[مسلمان]] عصر خویش بود. وی در [[شعر]] زیبا و نثر شیوا تبحر داشت و در فن تألیف کتابها سرآمد بود. از آثار برجسته او میتوان به کتابهای یتیمۀ الدهر، فقه اللغۀ و سحر البلاغۀ، من غاب عنه المطرب، غرر اخبار ملوك الفرس، لطائف المعارف، طبقات الملوك، الاعجاز و الایجاز، خاصّ الخاصّ، مکارم الاخلاق، نثر النظم و حلّ العقد، ثمار القلوب فی المضاف و المنسوب، سرّ الادب، الکنایۀ و التعریض، المونس الوحید، الامثال، و اللطائف و الظرائف اشاره کرد. لقب «ثعالبی» به احتمال زیاد به دلیل علاقه وی به پوست روباه یا ساختن پوستین از آن به او داده شده است.<ref>{{پک|1=دایرهالمعارف جامع اسلامی|2=۱۳۹۰|ک=ثعالبی}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۵۰
امام ابی منصور اسماعیل ثَعالِبی نیشابوری عبدالملک بن محمد | |
|---|---|
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۳۵۰قمری/ ۹۶۱ میلادی |
| درگذشته | ۴۲۹قمری/ ۱۰۳۸ میلادی |
| قومیت | ایرانیتبار |
| دوران | سده چهارم هجری |
| منطقه | نیشابور |
| مذهب | سنی شافعی |
| آثار معروف | بسیار است |
| شناخته شده برای | شرح حال نویسی و نکارش گزیدههای ادبی |
| اشتغال | شعر، تاریخ، ادبیات عریی، زبان و لغتشناسی |
| مرتبه | |
تأثیرگذاران | |
تأثیرپذیرندگان | |
ابومنصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل نیشابوری ثعالبی (۳۵۰–۴۲۹ هجری)، از دانشمندان برجسته عصر خود بود. وی در شعر و نثر مهارت داشت و در فن تألیف سرآمد بود. لقب «ثعالبی» احتمالاً به دلیل خرید یا تهیه پوست روباه از وی داده شده است.
زندگی
علّامه ابومنصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل نیشابوری (۳۵۰–۴۲۹ هجری) از دانشمندان بزرگ و جامعالابعاد مسلمان عصر خویش بود. وی در شعر زیبا و نثر شیوا تبحر داشت و در فن تألیف کتابها سرآمد بود. از آثار برجسته او میتوان به کتابهای یتیمۀ الدهر، فقه اللغۀ و سحر البلاغۀ، من غاب عنه المطرب، غرر اخبار ملوك الفرس، لطائف المعارف، طبقات الملوك، الاعجاز و الایجاز، خاصّ الخاصّ، مکارم الاخلاق، نثر النظم و حلّ العقد، ثمار القلوب فی المضاف و المنسوب، سرّ الادب، الکنایۀ و التعریض، المونس الوحید، الامثال، و اللطائف و الظرائف اشاره کرد. لقب «ثعالبی» به احتمال زیاد به دلیل علاقه وی به پوست روباه یا ساختن پوستین از آن به او داده شده است.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ثعالبی». دایرهالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
- افراد نیشابوری عربتبار
- اهالی ایران در سده ۱۱ (میلادی)
- اهالی نیشابور
- تاریخنگاران ادبیات عربی
- ثعالبی
- درگذشتگان ۱۰۳۸ (میلادی)
- درگذشتگان ۴۲۹ (قمری)
- زادگان ۳۵۰ (قمری)
- زادگان ۹۶۱ (میلادی)
- زبانشناسان اهل نیشابور
- زندگینامهنویسان اهل ایران
- شاعران اهل نیشابور
- شاعران مرد اهل ایران
- عربهای سده ۱۱ (میلادی)
- لغتشناسان
- لغویان


