فرعون
فرعون (به انگلیسی: Pharaoh)، عنوان برخی از حکام مصر باستان بوده معنای تحت اللفظی آن «خانه بزرگ» می‌باشد. این کلمه ۷۴ بار در قرآن تکرار شده و در سوره یوسف هرگز پدیدار نشده است. در سوره یوسف به جای فرعون از «پادشاه» استفاده شده است. اما در داستان‌های موسی در مصر به کرات از فرعون نام برده شده است. بر اساس متون اسلامی، فرعون پادشاه خبیثی است، با این وجود مردم او نیز در چندین آیه مورد نکوهش قرار گرفته‌اند.[۱]
در منابع اسلامی
بر اساس روایتی از منابع شیعی، فرعون، آنگاه که از باور موحدانه یکی از خادمان حرمش آگاه شد، او را به همراه فرزندانش در تنور سوزانید. منابع شیعی، این خادم را زنی آرایشگر گزارش کرده‌اند که برای دختر فرعون کار می‌کرد و به همراه فرزندانش در تنور، سوزانده شدند. از محمد، پیامبر مسلمانان در خصوص آن زن، تمجیدی گزارش شده است.[۲]
باورهای مذهبی
عموم فراعنه، خود را فرزندان خدایی به نام رع می‌دانستند که همان خورشید بود. به عبارت دیگر، فراعنه خورشیدپرستانی بودند که خود را فرزند خدا معرفی می‌کردند. بعدها فرعون اخناتون، توحید خورشیدی را ترویج داد و تنها ایزد را خورشید معرفی کرد.[۳]
ارجاعات
منابع
- McAuliffe, Jane Dammen, ed. (2004). Encyclopaedia of the Qur'an. Vol. 4. Leiden-Boston: Brill.
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «آرایشگر خانواده فرعون». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «آفتاب‌پرستی». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
| اسطوره‌شناسی |  | |
|---|---|---|
| خدایان |
| |
| شیاطین | ||
| کتاب‌ها | ||
| اعتقادات | ||
| موجودات اسطوره‌ای | ||
 | ||
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به اسلامیکال کمک کنید. |