بلقیس

بلقیس، که از او در منابع اسلامی با عنوان ملکه سبأ یاد شده، فرمانروای یمن بود که پس از سلطه بر کشورش، به دعوت سلیمان به یکتاپرستی گروید و بنا بر روایات اسلامی، همسر وی شد. پیکر او پس از مرگ در تدمر به خاک سپرده شد و در عهد خلافت ولید بن عبدالملک بنایی بر آرامگاهش ساخته شد.

زندگی

بلقیس، دختر هدهاد بن شرحبیل، از خاندان بنی‌یعفر بن سکسک و از تبار حمیر، ملکه سرزمین سبأ در جنوب یمن بود. او پس از پدرش، فرمانروایی بر مأرب را بر عهده گرفت. در ادامه، عمرو بن ابرهه، معروف به ذوالاذعار و حاکم غمدان، برای تصرف قلمرو او حرکت کرد. بلقیس ابتدا گریخت، اما سرانجام به دست سپاهیان ذوالاذعار اسیر شد. او توانست وی را در حالت مستی غافلگیر کرده و به قتل برساند و بدین‌سان بر تمامی سرزمین یمن مسلط شود و سبأ را به پایتخت خود بدل سازد.

در ادامه، سلیمان پیامبر که به‌گفته روایات بر مرکب باد سفر می‌کرد، به مناطق حجاز و یمن آمد. با آگاهی‌ای که از طریق هدهد از وضعیت بلقیس به‌دست آورد، او را به پرستش خدای یگانه فرا خواند، زیرا مردم یمن در آن زمان خورشیدپرست بودند. بلقیس به دعوت سلیمان پاسخ مثبت داد و پس از آن، به استقبال وی رفت. در برخی روایات آمده است که سلیمان او را به همسری گرفت و این ازدواج حدود هفت سال و چند ماه ادامه داشت. پس از مرگ، پیکر بلقیس را در تدمر به خاک سپردند.

در دوره خلافت ولید بن عبدالملک، گفته شده که تابوت بلقیس کشف شد و به فرمان خلیفه، آن را در جای خود قرار دادند و بنایی سنگی بر فراز آن ساختند.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بلقیس». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.