ابنسکیت: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه زندگینامه | اندازه جعبه = | عنوان = | نام = ابو یوسف یعقوب بن اسحاق دورقی اهوازی | تصویر = | اندازه تصویر = | عنوان تصویر = | زادروز =۱۸۶ ه.ق | زادگاه =دورق خوزستان | تاریخ مرگ =۵ رجب ۲۴۴ ه.ق | مکا...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
}} | }} | ||
'''ابنسکّیت'''، با نام کامل '''ابویوسف یعقوب بن اسحاق سکّیت'''، زبانشناس و نحوی برجسته [[ایران|ایرانی]] قرن سوم هجری، از شاگردان [[کسائی]] و پیرو مکتب نحوی [[کوفه]] بود. او معلم فرزندان [[متوکل عباسی]] بود و بهدلیل بیان علاقه به [[اهلبیت]]، به دستور [[متوکل]] کشته شد. آثار بسیاری در حوزه لغت و نحو از خود بر جای گذاشت، از جمله ''الامثال''، ''الاضداد''، ''معانی الشعر'' و ''دیوان امرؤ القیس''. | |||
== زندگی == | == زندگی == | ||
ابنالسكّیت، ابویوسف یعقوب بن اسحاق سکّیت، زبانشناس و نحوی ایرانی اهل دورق از نواحی [[خوزستان]] بود که در [[بغداد]] زاده شد. وی در دانش [[نحو]] بر پدرش برتری داشت، همانگونه که پدرش در شعر سرآمد بود. یعقوب پس از شاگردی نزد بزرگان و امامان لغت عصر خود، برای گردآوری و تصحیح واژگان، به میان قبایل عرب در بادیه رفت و سپس در بغداد و [[سامرا]] به تدریس مشغول شد. او از اصحاب [[کسائی]] و از امامان برجسته نحو در مکتب [[کوفه]] به شمار میرفت. خلیفه [[متوکل عباسی]] تعلیم دو فرزند خود، [[معتز عباسی|معتز]] و [[مؤید عباسی|مؤید]] را به وی سپرد. ابنسکّیت همچنین فرزندی به نام یوسف داشت که ندیم [[معتضد عباسی]] بود.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=ابنسکیت}}</ref> | |||
== قتل == | |||
ابنسکّیت به [[اهلبیت]] علاقهمند بود و گرایش [[شیعی]] داشت. هنگامی که متوکل از او پرسید آیا [[حسن مجتبی|حسن]] و [[حسین بن علی|حسین]] را بیش از فرزندان خلیفه دوست دارد یا نه، پاسخ داد: «تو و فرزندانت را با [[قنبر]] غلام [[علی بن ابیطالب]] برابر نمیدانم». این پاسخ باعث خشم متوکل شد و او دستور داد زبان وی را از دهان بیرون کشند. غلامان خلیفه نیز او را به شیوهای سخت به قتل رساندند. این رویداد در سال ۲۴۶ هجری صورت پذیرفت.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=ابنسکیت}}</ref> | |||
از آثار | == آثار == | ||
از آثار ابنسکّیت میتوان به این کتابها اشاره کرد: ''الامثال''، ''الاضداد''، ''النبات و الشجر''، ''القلب و الابدال''، ''الزبرج''، ''البحث''، ''المقصور و الممدود''، ''المذکر و المؤنث''، ''الاجناس'' (در یک مجلد ضخیم)، ''الفرق''، ''السرج و اللجام''، ''فعل و افعل''، ''الابل''، ''النوادر''، ''معانی الشعر الکبیر''، ''معانی الشعر الصغیر''، ''الایام و اللیالی''، ''سرقات الشعراء'' و ''ما اتفقوا علیه'' و چند شرح بر دیوانهای شاعران عرب. وی همچنین دیوان [[امرؤ القیس بن حجر]] را گردآوری کرده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=ابنسکیت}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
=== منابع === | === منابع === | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله= | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=ابنسکیت|دانشنامه=[[دایرهالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرهالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | {{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۰۷
| ابو یوسف یعقوب بن اسحاق دورقی اهوازی | |
|---|---|
| متولد | ۱۸۶ ه.ق دورق خوزستان |
| وفات | ۵ رجب ۲۴۴ ه.ق |
| محل زندگی | بغداد |
| ملیت | ایرانی / خوزی |
| شناختهشده برای | از بزرگان لغت و ادبیات |
| عنوان | ابن سکیّت |
| مخالف(ها) | متوکل |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
ابنسکّیت، با نام کامل ابویوسف یعقوب بن اسحاق سکّیت، زبانشناس و نحوی برجسته ایرانی قرن سوم هجری، از شاگردان کسائی و پیرو مکتب نحوی کوفه بود. او معلم فرزندان متوکل عباسی بود و بهدلیل بیان علاقه به اهلبیت، به دستور متوکل کشته شد. آثار بسیاری در حوزه لغت و نحو از خود بر جای گذاشت، از جمله الامثال، الاضداد، معانی الشعر و دیوان امرؤ القیس.
زندگی
ابنالسكّیت، ابویوسف یعقوب بن اسحاق سکّیت، زبانشناس و نحوی ایرانی اهل دورق از نواحی خوزستان بود که در بغداد زاده شد. وی در دانش نحو بر پدرش برتری داشت، همانگونه که پدرش در شعر سرآمد بود. یعقوب پس از شاگردی نزد بزرگان و امامان لغت عصر خود، برای گردآوری و تصحیح واژگان، به میان قبایل عرب در بادیه رفت و سپس در بغداد و سامرا به تدریس مشغول شد. او از اصحاب کسائی و از امامان برجسته نحو در مکتب کوفه به شمار میرفت. خلیفه متوکل عباسی تعلیم دو فرزند خود، معتز و مؤید را به وی سپرد. ابنسکّیت همچنین فرزندی به نام یوسف داشت که ندیم معتضد عباسی بود.[۱]
قتل
ابنسکّیت به اهلبیت علاقهمند بود و گرایش شیعی داشت. هنگامی که متوکل از او پرسید آیا حسن و حسین را بیش از فرزندان خلیفه دوست دارد یا نه، پاسخ داد: «تو و فرزندانت را با قنبر غلام علی بن ابیطالب برابر نمیدانم». این پاسخ باعث خشم متوکل شد و او دستور داد زبان وی را از دهان بیرون کشند. غلامان خلیفه نیز او را به شیوهای سخت به قتل رساندند. این رویداد در سال ۲۴۶ هجری صورت پذیرفت.[۲]
آثار
از آثار ابنسکّیت میتوان به این کتابها اشاره کرد: الامثال، الاضداد، النبات و الشجر، القلب و الابدال، الزبرج، البحث، المقصور و الممدود، المذکر و المؤنث، الاجناس (در یک مجلد ضخیم)، الفرق، السرج و اللجام، فعل و افعل، الابل، النوادر، معانی الشعر الکبیر، معانی الشعر الصغیر، الایام و اللیالی، سرقات الشعراء و ما اتفقوا علیه و چند شرح بر دیوانهای شاعران عرب. وی همچنین دیوان امرؤ القیس بن حجر را گردآوری کرده است.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابنسکیت». دایرهالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
.jpg)
