جلال‌الدین دوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
{{جدول اطلاعات دانشمند
|نام              = علامه جلال‌الدین محمد دوانی
|عرض جعبه          =
|تصویر            =
|عرض تصویر        =
|زیرنویس          = آرامگاه علامه دوانی
|تاریخ تولد        = ۸۳۰ قمری
|زادگاه            = [[دوان]]، [[کازرون]]
|تاریخ مرگ        = ۹ ربیع‌الاول ۹۰۸ قمری
|محل مرگ            = پل آبگینهٔ
|آرامگاه          = [[دوان]]، [[کازرون]]
|محل زندگی          = [[دوان]]، [[کازرون]]
|شهروند            =
|ملیت              = {{پرچم|ایران}}
|تبار              =
|رشته فعالیت      = فلسفه، عرفان، کلام، حدیث و تفسیر
|محل کار            =
|بنیاد گذار        =
|استاد راهنما      =
| دانشجویان دکتری = |دلیل شهرت        = رباعیات حکمی عرفانی
|تأثیرات            =احیای فلسفه اسلامی در دوره تیموری
|جوایز            =
|دین              = [[اسلام]]
|پانویس            =
}}
'''محمد بن اسعد اسعدالدین اسعد کازرونی'''، مشهور به '''جلال‌الدین دوانی'''، از حکما و [[متکلمین]] برجسته و استاد [[علوم عقلی]] در قرن نهم و دهم هجری بود. وی مدتی قضاوت [[فارس]] را بر عهده داشت و آثار فراوانی در [[علم کلام|کلام]]، [[اخلاق اسلامی|اخلاق]]، [[علوم ریاضی]]، [[تفسیر قرآن|تفسیر]]، [[منطق]] و [[حکمت]] نگاشته است. برخی از آثار مهم او شامل «اثبات الواجب القدیم»، «اثبات الواجب الجدید»، «اخلاق جلالی»، «افعال العباد» و «التوحید» است. او در سال‌های ۹۰۲–۹۲۸ قمری درگذشت.
'''محمد بن اسعد اسعدالدین اسعد کازرونی'''، مشهور به '''جلال‌الدین دوانی'''، از حکما و [[متکلمین]] برجسته و استاد [[علوم عقلی]] در قرن نهم و دهم هجری بود. وی مدتی قضاوت [[فارس]] را بر عهده داشت و آثار فراوانی در [[علم کلام|کلام]]، [[اخلاق اسلامی|اخلاق]]، [[علوم ریاضی]]، [[تفسیر قرآن|تفسیر]]، [[منطق]] و [[حکمت]] نگاشته است. برخی از آثار مهم او شامل «اثبات الواجب القدیم»، «اثبات الواجب الجدید»، «اخلاق جلالی»، «افعال العباد» و «التوحید» است. او در سال‌های ۹۰۲–۹۲۸ قمری درگذشت.


خط ۱۷: خط ۴۲:


{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=خیر|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=خیر|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی}}
{{فلسفه اسلامی}}
{{تاریخ فلسفه و حکمت ایران}}
{{رده همسنگ نه}}
{{ترتیب‌پیش‌فرض:دوانی، جلال‌الدین}}
[[رده:اشاعره]]
[[رده:امامان اهل سنت]]
[[رده:اهالی ایران در سده ۱۵ (میلادی)]]
[[رده:اهالی دوان]]
[[رده:اهالی کازرون]]
[[رده:پیروان مذهب شافعی]]
[[رده:عالمان علوم خفیه]]
[[رده:درگذشتگان ۱۵۰۲ (میلادی)]]
[[رده:درگذشتگان ۹۰۸ (قمری)]]
[[رده:زادگان ۱۴۲۷ (میلادی)]]
[[رده:زادگان ۸۰۳ (قمری)]]
[[رده:شاعران اهل کازرون]]
[[رده:شاعران مرد اهل ایران]]
[[رده:شافعیان ایران]]
[[رده:عارفان اهل ایران]]
[[رده:عارفان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:فیلسوفان اهل ایران]]
[[رده:فیلسوفان فارسی‌زبان قرون وسطی]]
[[رده:فیلسوفان مسلمان]]
[[رده:مفسران قرآن]]
[[رده:زادگان ۱۴۶۲ (میلادی)]]

نسخهٔ ‏۵ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۰۸

علامه جلال‌الدین محمد دوانی
متولد۸۳۰ قمری
دوان، کازرون
وفات۹ ربیع‌الاول ۹۰۸ قمری
پل آبگینهٔ
آرامگاهدوان، کازرون
محل زندگیدوان، کازرون
ملیت ایران
شناخته‌شده برایرباعیات حکمی عرفانی
پیشینه علمی
شاخه(ها)فلسفه، عرفان، کلام، حدیث و تفسیر
تأثیر گرفته ازاحیای فلسفه اسلامی در دوره تیموری

محمد بن اسعد اسعدالدین اسعد کازرونی، مشهور به جلال‌الدین دوانی، از حکما و متکلمین برجسته و استاد علوم عقلی در قرن نهم و دهم هجری بود. وی مدتی قضاوت فارس را بر عهده داشت و آثار فراوانی در کلام، اخلاق، علوم ریاضی، تفسیر، منطق و حکمت نگاشته است. برخی از آثار مهم او شامل «اثبات الواجب القدیم»، «اثبات الواجب الجدید»، «اخلاق جلالی»، «افعال العباد» و «التوحید» است. او در سال‌های ۹۰۲–۹۲۸ قمری درگذشت.

زندگی

محمد بن اسعد اسعدالدین اسعد کازرونی، مشهور به جلال‌الدین دوانی، از حکما و متکلمین بزرگ بود که در علوم عقلی و فلسفی مهارت فراوان داشت. وی از احفاد محمد بن ابیبکر بود و مدتی عهده‌دار قضاوت فارس شد. دوانی آثار فراوانی در حوزه‌های مختلف نگاشته است که شامل کتب فلسفی، کلامی، اخلاق، تفسیر و علوم ریاضی است.[۱]

درگذشت جلال‌الدین دوانی بین سال‌های ۹۰۲–۹۲۸ ه.ق روی داد و بنا به نوشته مؤلف «ریحانه الادب»، تاریخ دوم و سوم درگذشت او به صحت نزدیک‌تر است. برخی منابع اشتباهاتی در ذکر تاریخ درگذشت او دارند و آن را تا سال ۹۷۰ق نیز نوشته‌اند.[۲]

آثار

از مهم‌ترین آثار او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: «اثبات الواجب القدیم» و «اثبات الواجب الجدید» که به نام سلطان محمد فاتح تألیف شده‌اند، «اخلاق جلالی» (لوامع الاشراق فی مکارم الاخلاق)، «استکاکات الحروف و طبایعها»، «افعال العباد» و «افعال الله تعالی»، «انموزج العلوم» شامل مباحث علوم حدیث، فقه، طب، تفسیر و منطق، «الانوار الشافیة»، «تحفه روحانی»، «التصوف و العرفان»، تفسیرهای «سوره اخلاص» و «سوره جحد»، «تنویر المطالع قدیم و جدید»، «التوحید»، «الجبر و الاختیار»، حواشی متعدد بر شرح تجرید قوشچی، «زوراء در حکمت»، «شرح العقاید العضدیه»، «شرح هیاکل النور شهابالدین یحیی بن حبش سهروردی» و «نورالهدایه». او گاه نیز به سرودن اشعار می‌پرداخت و اشعار نغز و پرمعنایی در مدح اهل‌بیت پیامبر و علی بن ابی‌طالب دارد.[۳]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «جلال الدین دوانی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.