فتاح: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات اصطلاح قرآنی |نام=فتاح |رسمالخط عربی=ٱلْفَتَّاحُ |معنای فارسی=گشاینده |پراهمیت نزد=مسلمانان |کاربرد=یکی از نامهای خدا }} '''فتاح''' واژهای عربی به معنای «گشاینده» است. این کلمه در فرهنگ اسلامی، یکی از ن...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۴
| فتاح | |
|---|---|
| رسمالخط عربی | ٱلْفَتَّاحُ |
| معنای فارسی | گشاینده |
| اطلاعات جزئی | |
| پراهمیت نزد | مسلمانان |
| کاربرد | یکی از نامهای خدا |
فتاح واژهای عربی به معنای «گشاینده» است. این کلمه در فرهنگ اسلامی، یکی از نامهای خدا است که به اسماء الحسنی مشهور است. این واژه از جمله اسماء الحسنی است که در قرآن و روایات مورد اشاره قرار گرفته است.[۱] این واژه توسط کسانی چون سلیمان بن مهران، ولید بن مسلم، بیهقی، عبدالعزیز بن حصین، ابنحجر عسقلانی، ابنحزم، ابنعثیمین و عبدالعزیز بن ناصر الجلیل به عنوان اسماء الحسنی تلقی شده است. ابوهریره و محمد بن عبدالملک صنعانی اما این اسم را در میان اسماء الحسنی گزارش نکردهاند.[۲][۳][۴]
پانویس
ارجاعات
- ↑ طباطبایی، رسائل توحیدی، ۴۶–۴۸.
- ↑ طباطبایی، رسائل توحیدی، ۴۸۰۵۱.
- ↑ رضوانی، موسوعة الاسماء الحسنی، ۱: ۴۱–۴۲.
- ↑ احمد مختار، اسماءالله الحسنی، ۱۸–۳۷.
منابع
- رضوانی، محمود عبدالرزاق (۲۰۱۲). موسوعه الاسماء الحسنی، الثابتة فی الکتاب و السنة. قاهره: البصیرة. شابک ۹۷۷-۱۶-۲۰۰۹-۰.
- احمد مختار، عمر (۱۴۱۷). «انتفاء الترادف فی أسماء الله الحسنی بین الدلالة المعجمیة و الدلالة الصرفیة». کلیة دارالعلوم. قاهره: الازهر (۲۰) – به واسطهٔ نورمگز.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۸۸). رسائل توحیدی. ترجمهٔ علی شیروانی. تهران: الزهرا.