قاضی (اسماء الحسنی): تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات اصطلاح قرآنی |نام=قاضی |رسمالخط عربی=ٱلْقَاضِیُ |معنای فارسی=تشخیص دهنده |پراهمیت نزد=مسلمانان |کاربرد=یکی از نامهای خدا }} '''قاضی''' واژهای عربی به معنای «تشخیص دهنده» است. این کلمه در فرهنگ اسلامی،...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ کنونی تا ۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۷
| قاضی | |
|---|---|
| رسمالخط عربی | ٱلْقَاضِیُ |
| معنای فارسی | تشخیص دهنده |
| اطلاعات جزئی | |
| پراهمیت نزد | مسلمانان |
| کاربرد | یکی از نامهای خدا |
قاضی واژهای عربی به معنای «تشخیص دهنده» است. این کلمه در فرهنگ اسلامی، یکی از نامهای خدا است که به اسماء الحسنی مشهور است. این واژه از جمله اسماء الحسنی است که در قرآن و روایات مورد اشاره قرار گرفته است.[۱] این واژه توسط کسانی چون بیهقی به عنوان اسماء الحسنی تلقی شده است. سلیمان بن مهران، ابوهریره، ولید بن مسلم، محمد بن عبدالملک صنعانی، عبدالعزیز بن حصین، ابنحجر عسقلانی، ابنحزم، ابنعثیمین و عبدالعزیز بن ناصر الجلیل از کسانی هستند که این واژه را به عنوان اسماء الحسنی گزارش نکردهاند.[۲][۳][۴]
پانویس
ارجاعات
- ↑ طباطبایی، رسائل توحیدی، ۴۶–۴۸.
- ↑ طباطبایی، رسائل توحیدی، ۴۸۰۵۱.
- ↑ رضوانی، موسوعة الاسماء الحسنی، ۱: ۴۱–۴۲.
- ↑ احمد مختار، اسماءالله الحسنی، ۱۸–۳۷.
منابع
- رضوانی، محمود عبدالرزاق (۲۰۱۲). موسوعه الاسماء الحسنی، الثابتة فی الکتاب و السنة. قاهره: البصیرة. شابک ۹۷۷-۱۶-۲۰۰۹-۰.
- احمد مختار، عمر (۱۴۱۷). «انتفاء الترادف فی أسماء الله الحسنی بین الدلالة المعجمیة و الدلالة الصرفیة». کلیة دارالعلوم. قاهره: الازهر (۲۰) – به واسطهٔ نورمگز.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۸۸). رسائل توحیدی. ترجمهٔ علی شیروانی. تهران: الزهرا.