بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

ابن‌فوطی: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Shahroudi صفحهٔ ابن‌صابونی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به ابن‌فوطی منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
ابن فُوَطی، از دانشمندان برجسته سده هفتم هجری، در زمینه حدیث، تاریخ و حکمت فعالیت داشت. پس از سقوط بغداد به دست هلاکو، نزد خواجه نصیرالدین طوسی پرورش یافت و در رصدخانه مراغه همکاری کرد. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به مجمع الآداب و تاریخ عالم اشاره کرد.
'''ابن‌فُوَطی'''، که با نام‌های '''ابن‌صابونی''' و '''کمال‌الدین عبدالرزاق بن احمد بن محمد''' نیز شناخته می‌شود، از دانشمندان برجسته سده هفتم هجری، در زمینه حدیث، [[علم تاریخ|تاریخ]] و [[فلسفه|حکمت]] فعالیت داشت. پس از سقوط [[بغداد]] به دست [[هولاکوخان|هلاکو]]، نزد [[خواجه نصیرالدین طوسی]] پرورش یافت و در [[رصدخانه مراغه]] همکاری کرد. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به ''مجمع الآداب'' و ''تاریخ عالم'' اشاره کرد.


== زندگی ==
== زندگی ==
ابن صابونی، کمال‌الدین عبدالرزاق بن احمد بن محمد، که با نام «ابن فُوطی» نیز شناخته می‌شود، از دانشمندان سرشناس در زمینه [[حدیث]]، [[تاریخ]] و [[حکمت]] در سده هفتم هجری بود. او در سال ۶۴۲ قمری زاده شد و در سال ۷۲۳ قمری درگذشت. به گفته برخی منابع، از نوادگان [[معن بن زائده شیبانی]] بوده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌صابونی}}</ref>
ابن‌صابونی، کمال‌الدین عبدالرزاق بن احمد بن محمد، که با نام «ابن فُوطی» نیز شناخته می‌شود، از دانشمندان سرشناس در زمینه [[حدیث]]، [[تاریخ]] و [[حکمت]] در سده هفتم هجری بود. او در سال ۶۴۲ قمری زاده شد و در سال ۷۲۳ قمری درگذشت. به گفته برخی منابع، از نوادگان [[معن بن زائده شیبانی]] بوده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌صابونی}}</ref>


پس از حمله [[هلاکو]] به [[بغداد]] و سقوط این شهر، ابن فوطی به اسارت درآمد و در شمار غنایم جنگی به خواجه [[نصیرالدین طوسی]] واگذار شد. وی در کنار خواجه به فراگیری علوم و فنون پرداخت و به‌سبب خوش‌نویسی ممتازش، نسخه‌برداری از آثار طوسی و دیگر کتاب‌ها را بر عهده گرفت. هنگامی که نصیرالدین طوسی رصدخانه [[مراغه]] را بنیان گذاشت، ابن فوطی از دستیاران او در این پروژه علمی بود.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌صابونی}}</ref>
پس از حمله [[هلاکو]] به [[بغداد]] و سقوط این شهر، ابن فوطی به اسارت درآمد و در شمار غنایم جنگی به خواجه [[نصیرالدین طوسی]] واگذار شد. وی در کنار خواجه به فراگیری علوم و فنون پرداخت و به‌سبب خوش‌نویسی ممتازش، نسخه‌برداری از آثار طوسی و دیگر کتاب‌ها را بر عهده گرفت. هنگامی که نصیرالدین طوسی رصدخانه [[مراغه]] را بنیان گذاشت، ابن‌فوطی از دستیاران او در این پروژه علمی بود.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌صابونی}}</ref>


پس از آن، به بغداد بازگشت و به سمت کتابدار مدرسه [[مستنصریه]] منصوب شد. این موقعیت به او امکان داد تا به مطالعه گسترده منابع تاریخی بپردازد و فعالیت علمی و تألیفاتی خود را توسعه دهد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌صابونی}}</ref>
پس از آن، به بغداد بازگشت و به سمت کتابدار مدرسه [[مستنصریه]] منصوب شد. این موقعیت به او امکان داد تا به مطالعه گسترده منابع تاریخی بپردازد و فعالیت علمی و تألیفاتی خود را توسعه دهد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌صابونی}}</ref>


== آثار ==
از آثار برجسته او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌صابونی}}</ref>
از آثار برجسته او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌صابونی}}</ref>
* مجمع الآداب فی معجم الأسماء علی معجم الألقاب، در پنجاه مجلد؛
* ''مجمع الآداب فی معجم الأسماء علی معجم الألقاب''، در پنجاه مجلد؛
* درر الأصداف فی غرر الأوصاف، در بیست مجلد؛
* ''درر الأصداف فی غرر الأوصاف''، در بیست مجلد؛
* تلقیح الأفهام فی المؤتلف و المختلف؛
* ''تلقیح الأفهام فی المؤتلف و المختلف''؛
* تاریخ عالم از آغاز آفرینش تا سقوط بغداد؛
* ''تاریخ عالم از آغاز آفرینش تا سقوط بغداد''؛
* الدرر الناصعه فی شعراء المائه السابعه؛
* ''الدرر الناصعه فی شعراء المائه السابعه''؛
* الحوادث الجامعه و التجارب النافعه فی المائه السابعه.
* ''الحوادث الجامعه و التجارب النافعه فی المائه السابعه''.


او همچنین اشعاری به زبان فارسی و عربی سروده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌صابونی}}</ref>
او همچنین اشعاری به [[زبان فارسی]] و [[زبان عربی|عربی]] سروده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌صابونی}}</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۲۶: خط ۲۷:


{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
{{تاریخ‌نگاران دوره اسلامی}}
[[رده:اهالی بغداد]]
[[رده:اهالی مرو]]
[[رده:تاریخ‌نگاران اهل عراق]]
[[رده:تاریخ‌نگاران سده ۱۳ (میلادی)]]
[[رده:تاریخ‌نگاران سده ۱۴ (میلادی)]]
[[رده:تاریخ‌نگاران عرب]]
[[رده:تاریخ‌نگاران مسلمان عرب]]
[[رده:تاریخ‌نگاران مسلمان]]
[[رده:درگذشتگان ۱۳۲۳ (میلادی)]]
[[رده:درگذشتگان ۷۲۳ (قمری)]]
[[رده:زادگان ۱۲۴۴ (میلادی)]]
[[رده:عرب‌های سده ۱۳ (میلادی)]]
[[رده:عرب‌های سده ۱۴ (میلادی)]]
[[رده:کتابداران اهل ایران]]
[[رده:کتابدارها]]
[[رده:مسلمانان اهل عراق]]
[[رده:نویسندگان اهل بغداد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۴۳

ابن‌فُوَطی، که با نام‌های ابن‌صابونی و کمال‌الدین عبدالرزاق بن احمد بن محمد نیز شناخته می‌شود، از دانشمندان برجسته سده هفتم هجری، در زمینه حدیث، تاریخ و حکمت فعالیت داشت. پس از سقوط بغداد به دست هلاکو، نزد خواجه نصیرالدین طوسی پرورش یافت و در رصدخانه مراغه همکاری کرد. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به مجمع الآداب و تاریخ عالم اشاره کرد.

زندگی

ابن‌صابونی، کمال‌الدین عبدالرزاق بن احمد بن محمد، که با نام «ابن فُوطی» نیز شناخته می‌شود، از دانشمندان سرشناس در زمینه حدیث، تاریخ و حکمت در سده هفتم هجری بود. او در سال ۶۴۲ قمری زاده شد و در سال ۷۲۳ قمری درگذشت. به گفته برخی منابع، از نوادگان معن بن زائده شیبانی بوده است.[۱]

پس از حمله هلاکو به بغداد و سقوط این شهر، ابن فوطی به اسارت درآمد و در شمار غنایم جنگی به خواجه نصیرالدین طوسی واگذار شد. وی در کنار خواجه به فراگیری علوم و فنون پرداخت و به‌سبب خوش‌نویسی ممتازش، نسخه‌برداری از آثار طوسی و دیگر کتاب‌ها را بر عهده گرفت. هنگامی که نصیرالدین طوسی رصدخانه مراغه را بنیان گذاشت، ابن‌فوطی از دستیاران او در این پروژه علمی بود.[۲]

پس از آن، به بغداد بازگشت و به سمت کتابدار مدرسه مستنصریه منصوب شد. این موقعیت به او امکان داد تا به مطالعه گسترده منابع تاریخی بپردازد و فعالیت علمی و تألیفاتی خود را توسعه دهد.[۳]

آثار

از آثار برجسته او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:[۴]

  • مجمع الآداب فی معجم الأسماء علی معجم الألقاب، در پنجاه مجلد؛
  • درر الأصداف فی غرر الأوصاف، در بیست مجلد؛
  • تلقیح الأفهام فی المؤتلف و المختلف؛
  • تاریخ عالم از آغاز آفرینش تا سقوط بغداد؛
  • الدرر الناصعه فی شعراء المائه السابعه؛
  • الحوادث الجامعه و التجارب النافعه فی المائه السابعه.

او همچنین اشعاری به زبان فارسی و عربی سروده است.[۵]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن‌صابونی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.