سید بن طاووس
سید رضیالدین علی بن موسی، معروف به ابن طاووس، از عالمان زاهد و عارفمشرب شیعه در سده هفتم هجری بود که از فتوا دادن پرهیز میکرد. او در عرفان شیعی تأثیرگذار بوده و آثار متعددی در زمینه دعا، عبادت و استخاره بهجا گذاشته است. آرامگاهش در حله قرار دارد.
زندگی
سید رضیالدین علی بن موسی بن جعفر، مشهور به ابن طاووس، از عالمان برجسته شیعه در سده هفتم هجری بود که در سال ۶۶۴ قمری درگذشت. او به پارسایی، زهد و گرایش عرفانی شناخته میشد و با وجود مهارت در فقه، به دلیل پرهیز شدید از مسئولیتهای دینی، هرگز فتوا صادر نکرد. بیشتر عمر خود را به ادعیه، اوراد و سیر و سلوک معنوی اختصاص داد.[۱]
برخی منابع، ملاقات او را با امام دوازدهم نقل کردهاند و کرامتهایی نیز به او نسبت داده شده است. ابن طاووس روایاتی را که در نکوهش غالیان آمده است، حمل بر تقیه میکرد و آنها را تدبیری برای پنهانماندن اسرار از بیگانگان میدانست. او خود نیز ادعیه و زیاراتی تألیف کرده است.[۲]
ابن طاووس هم در دوران زندگی و هم پس از مرگ، مورد احترام پیروان مذاهب مختلف قرار داشت. آرامگاه او در شهر حله واقع شده است. از نوادگان او رضیالدین علی بن طاووس، مؤلف کتاب زوائد الفوائد است.[۳]
عارفان متأخر شیعه، ابن طاووس را از پیشگامان طریقت خود دانستهاند. از آثار مشهور او میتوان به الامان عن اخطار الاسفار و الزمان، مهج الدعوات و منهج العبادات، جمال الاسبوع، الملهوف علی قتلی الطفوف، الفتن و الملاحم، و فتح الابواب بین ذوی الالباب و رب الارباب (در موضوع استخاره) اشاره کرد.[۴]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابنطاووس». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
- عالمان شیعه
- اسلامشناسان مسلمان سده ۱۳ (میلادی)
- اسلامشناسان مسلمان شیعه
- خاکسپاریها در حرم امام علی
- درگذشتگان ۱۲۶۶ (میلادی)
- درگذشتگان ۶۶۴ (قمری)
- زادگان ۱۱۹۳ (میلادی)
- زادگان ۵۸۹ (قمری)
- ستارهشناسان عرب قرون وسطی
- شیعیان اهل عراق
- عارفان شیعه
- عربهای سده ۱۳ (میلادی)
- فقیهان اهل عراق
- فقیهان شیعه دوازدهامامی
- مراجع تقلید درگذشته
- مراجع تقلید