عبدالله بن عبدالمطلب
عبداله بن عبدالمطلب | |
|---|---|
| عنوان(ها) | ابراهیم دوم، شبیة الحمد |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | مکه |
| محل دفن | مدینه، دارالنابغه |
| همسر | آمنه بنت وهب |
| والدین |
|
عبدالله بن عبدالمطلب، پدر پیامبر اسلام، فرزند عبدالمطلب از خاندان بنیهاشم و فاطمه بنت عمرو از قبیله مخزوم بود. وی با آمنه بنت وهب ازدواج کرد و طبق نظر رایج، پیش از تولد پیامبر اسلام، در ۲۵ سالگی در مدینه درگذشت. قبر وی در دارالنابغه در مدینه قرار داشت که بعدها توسط وهابیت تخریب شد.
شیعیان به یکتاپرستی عبدالله و اجداد محمد بن عبدالله اعتقاد دارند. در منابع تاریخی و حدیثی، داستانی از نذر عبدالمطلب و قربانی کردن عبدالله ذکر شده که مورد انتقاد برخی تاریخپژوهان قرار گرفته است.
نسل و خانواده
عبدالله بن عبدالمطلب، پدر محمد بن عبدالله، از خاندان بنیهاشم و یکی از شاخههای قبیله قریش بهشمار میرفت.[۱] او از افراد برجسته و با خصال بود که به «شبیةالحمد»[۲] شناخته میشد. او در دوران مشکلات و سختیها، پناهگاه قریش و مایه امید برای آنها بود. عبدالمطلب انسانی شریف و بینظیر در کمالات و حسن رفتار بود و در این زمینهها مشابهی نداشت. در دوران جاهلیت، او هرگز به شرابخواری نپرداخت و مانع از انجام بسیاری از کارهای ناپسند و بینزاکت در میان قوم خود میشد.[۳][۴] به او «ابراهیم دوم» میگفتند چون بر اصول توحیدی پای فشاری میکرد.[۵]
عبدالمطلب به شدت به معاد اعتقاد داشت و در این زمینه استدلال کلامی زیبایی بیان میکرد. او گفته بود که هیچ ظالمی نمیمیرد مگر آن که در این دنیا انتقام خود را میگیرد و پاداش عمل بد خود را میبیند. او اضافه کرده بود که حتی اگر ظالمی در شام به سر برد، در این دنیا کیفر خواهد دید. عبدالمطلب سپس سوگند یاد کرد و گفت که پس از این دنیا جهانی دیگر وجود دارد که در آن، هر ظالم و ستمگری بهطور حتم مجازات خواهد شد.[۶]عبدالطلب برا اساس عدل الهی چنین بیان برهان و استدلالی داشته است
ایمان عبدالمطلب
شخصیت عبدالمطلب بسیار پیچیده و گسترده است و گاهی داستانها و افسانههایی که به او نسبت داده میشود، مثل احترام به بتها و رجوع به کاهنها، ممکن است تصویری مبهم از او ایجاد کند.[۷][۸]با این حال، جنبههای الهی شخصیت او در مواجهه با دشمنانی همچون آبراهه، به وضوح نمایان است. جعفربن محمد فرمود که عبدالمطلب در روز قیامت به تنهایی همچون یک امت خواهد بود و سیمای پیامبران و شکوه پادشاهان را خواهد داشت.[۹] این سخنان و نمونههای دیگر، گواهی برعظمت شخصیت عبدالمطلب و میزان ایمان و عقیده او هستند. با وجود این، برخی از نویسندگان تاریخنگار در دوران اموی و مروانی، که دشمنان سرسخت و لجوج بنیهاشم بودند، داستانهایی ضد و نقیض از جد پیامبراسلام روایت کردهاند که به هیچ وجه با خداپرستی و راستگویی او سازگاری ندارند.[۱۰]
نذر پدر برای عبدالله
داستان این نذر به شرح زیر است: «عبدالمطلب نذر کرده بود که اگر خداوند به او ده پسر دهد، یکی از آنها را در راه خدا و در کنار خانه کعبه قربانی کند. زمانی که تعداد پسرانش به ده رسید، برای انجام نذر خود قرعه انداخت و قرعه به نام عبدالله افتاد. اما مردم با این اقدام مخالفت کردند. در نهایت تصمیم گرفتند که عبدالله را با ده شتر برابر کنند و سپس قرعهکشی انجام دهند. اگر قرعه به نام شترها میافتاد، عبدالله نجات مییافت و شترها قربانی میشدند. اما اگر به نام عبدالله میافتاد، ده شتر دیگر به تعداد افزوده میشد و دوباره قرعهکشی صورت میگرفت. این روند ادامه یافت تا اینکه در نهایت پس از ده بار قرعهکشی و اضافه شدن شتران، وقتی بین عبدالله و صد شتر قرعهکشی کردند، قرعه به نام شترها افتاد.» علیاکبر غفاری، دانشمند حوزه حدیث شیعه، سند این روایتها را نادرست و محتوای آنها را مغایر با اصول مذهبی دانسته است.[۱۱] علی دوانی، پژوهشگر تاریخ، ماجرای نذر عبدالمطلب را افسانه میداند.[۱۲]
درگذشت
مشهور است که عبدالله بن عبدالمطلب پیش از تولد فرزند گرامیاش، محمدبن عبدالله، در شهر یثرب (مدینه) وفات یافت.[۱۳]دوانی نیز میگوید بنابر قول مشهور هنگام فوت عبدالله، پیامبر اسلام دنیا نیامده بود. با این حال، روایت دیگری بیان میکند که محمد متولد شده بود و دو ماه[۱۴]یا بعد از اینکه اندکی از عمر گرامی ایشان گذشته بود[۱۵]که عبدالله درگذشت. پدر گرامی محمد را در مکانی به نام «دار النابغة» دفن کردند.[۱۶]دوانی در کتاب خود ذکرکرده است که عبدالمطلب در مدینه مدفون شده است.[۱۷]
پانویس
ارجاعات
- ↑ ابن فهد، اتحاف الوری، ۱: ۶.
- ↑ حلبی، السیرة الحلبیة، ۱: ۴.
- ↑ زینی دحلان، السیرة النبویة، ۱: ۲۱.
- ↑ حلبی، السیرة الحلبیة، ۱: ۴.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۲: ۱۱.
- ↑ حلبی، السیرة الحلبیة، ۱: ۴.
- ↑ طبری، تاریخ طبری، ۱: ۴۹۸.
- ↑ محمد حسین هیکل، حیاة محمد، ۶۱.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱: ۴۴۷.
- ↑ میرابراهیم سید علوی، تاریخ توصیفی تحلیلی صدر اسلام، ۵۱/۵۲.
- ↑ ابن بابویه، ترجمه و متن کتاب من لا یحضره الفقیه، ۴: ۱۱۱.
- ↑ دوانی، تاریخ اسلام از آغاز تا هجرت، ۲۵.
- ↑ احمد بن حسین بیهقی، دلائل النبوة، ۱: ۸۸.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ۱: ۴۳۹.
- ↑ عبدالملک ابن هشام، السیرة النبویة، ۱: ۱۵۸.
- ↑ ابن کثیر دمشقی و اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ۲: ۲۶۳.
- ↑ دوانی، تاریخ اسلام از آغاز تا هجرت، ۲۷.
منابع
- ابن فهد، عمر بن محمد. اتحاف الوری. المملکة العربیة السعودیة وزارة التعلیم العالی جامعة أم القری مکه مکرمه عربستان.
- حلبی، علی بن ابراهیم (۱۴۲۷). السیرة الحلبیة. دار الکتب العلمیة بیروت لبنان.
- دحلان، احمد زینی (۱۴۲۷). السیرة النبویة. دار الفکر بیروت لبنان.
- حلبی، علی بن ابراهیم (۱۴۲۷). السیرة الحلبیة. دار الکتب العلمیة بیروت لبنان.
- یعقوبی، احمدبن اسحاق (۱۳۷۱). تاریخ یعقوبی. شرکت انتشارات علمی و فرهنگی تهران.
- حلبی، علی بن ابراهیم (۱۴۲۷). السیرة الحلبیة. دار الکتب العلمیة بیروت لبنان.
- طبری، محمد بن جریر. تاریخ طبری. ج. بی نا بیروت لبنان.
- هیکل، محمد حسین. حیاة محمد. دار المعارف قاهره مصر.
- کلینی، محمد بن یعقوب (۱۳۶۳). الکافی. دار الکتب الإسلامیة تهران ایران.
- سیدعلوی، میرابراهیم (۱۳۹۰). تاریخ توصیفی تحلیلی صدر اسلام. نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها دفتر نشر معارف قم ایران.
- ابن بابویه، محمدبن علی (۱۳۶۷). ترجمه و متن من لا یحضره الفقیه. نشر صدوق تهران ایران.
- دوانی، علی (۱۳۸۹). تاریخ اسلام از آغاز تا هجرت. دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
- بیهقی، احمد بن حسین (۱۴۰۵). دلائل النبوة. دار الکتب العلمیة بیروت لبنان.
- کلینی، محمد بن یعقوب (۱۳۶۳). الکافی. دار الکتب الإسلامیة تهران ایران.
- ابن هشام، عبدالملک. السیرة النبویة. دار المعرفة بیروت لبنان.
- دمشقی، ابن کثیر؛ بن عمر، اسماعیل. البدایة و النهایة. دار الفکر بیروت لبنان.
- دوانی، علی (۱۳۸۹). تاریخ اسلام از آغاز تا هجرت. دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
| پیشین: عبدالمطلب |
(نسب پیامبر اسلام) عبدالله ۴۸۰م-۵۷۸م |
پسین: پیامبر اسلام |