جلال‌الدین دوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
خط ۴۴: خط ۴۴:
{{فلسفه اسلامی}}
{{فلسفه اسلامی}}
{{تاریخ فلسفه و حکمت ایران}}
{{تاریخ فلسفه و حکمت ایران}}
{{رده همسنگ نه}}


{{ترتیب‌پیش‌فرض:دوانی، جلال‌الدین}}
{{ترتیب‌پیش‌فرض:دوانی، جلال‌الدین}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۰۸

علامه جلال‌الدین محمد دوانی
متولد۸۳۰ قمری
دوان، کازرون
وفات۹ ربیع‌الاول ۹۰۸ قمری
پل آبگینهٔ
آرامگاهدوان، کازرون
محل زندگیدوان، کازرون
ملیت ایران
شناخته‌شده برایرباعیات حکمی عرفانی
پیشینه علمی
شاخه(ها)فلسفه، عرفان، کلام، حدیث و تفسیر
تأثیر گرفته ازاحیای فلسفه اسلامی در دوره تیموری

محمد بن اسعد اسعدالدین اسعد کازرونی، مشهور به جلال‌الدین دوانی، از حکما و متکلمین برجسته و استاد علوم عقلی در قرن نهم و دهم هجری بود. وی مدتی قضاوت فارس را بر عهده داشت و آثار فراوانی در کلام، اخلاق، علوم ریاضی، تفسیر، منطق و حکمت نگاشته است. برخی از آثار مهم او شامل «اثبات الواجب القدیم»، «اثبات الواجب الجدید»، «اخلاق جلالی»، «افعال العباد» و «التوحید» است. او در سال‌های ۹۰۲–۹۲۸ قمری درگذشت.

زندگی

محمد بن اسعد اسعدالدین اسعد کازرونی، مشهور به جلال‌الدین دوانی، از حکما و متکلمین بزرگ بود که در علوم عقلی و فلسفی مهارت فراوان داشت. وی از احفاد محمد بن ابیبکر بود و مدتی عهده‌دار قضاوت فارس شد. دوانی آثار فراوانی در حوزه‌های مختلف نگاشته است که شامل کتب فلسفی، کلامی، اخلاق، تفسیر و علوم ریاضی است.[۱]

درگذشت جلال‌الدین دوانی بین سال‌های ۹۰۲–۹۲۸ ه.ق روی داد و بنا به نوشته مؤلف «ریحانه الادب»، تاریخ دوم و سوم درگذشت او به صحت نزدیک‌تر است. برخی منابع اشتباهاتی در ذکر تاریخ درگذشت او دارند و آن را تا سال ۹۷۰ق نیز نوشته‌اند.[۲]

آثار

از مهم‌ترین آثار او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: «اثبات الواجب القدیم» و «اثبات الواجب الجدید» که به نام سلطان محمد فاتح تألیف شده‌اند، «اخلاق جلالی» (لوامع الاشراق فی مکارم الاخلاق)، «استکاکات الحروف و طبایعها»، «افعال العباد» و «افعال الله تعالی»، «انموزج العلوم» شامل مباحث علوم حدیث، فقه، طب، تفسیر و منطق، «الانوار الشافیة»، «تحفه روحانی»، «التصوف و العرفان»، تفسیرهای «سوره اخلاص» و «سوره جحد»، «تنویر المطالع قدیم و جدید»، «التوحید»، «الجبر و الاختیار»، حواشی متعدد بر شرح تجرید قوشچی، «زوراء در حکمت»، «شرح العقاید العضدیه»، «شرح هیاکل النور شهابالدین یحیی بن حبش سهروردی» و «نورالهدایه». او گاه نیز به سرودن اشعار می‌پرداخت و اشعار نغز و پرمعنایی در مدح اهل‌بیت پیامبر و علی بن ابی‌طالب دارد.[۳]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «جلال الدین دوانی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.