ضیاءالدین بن اثیر
| ضیاءالدین بن اثیر | |
|---|---|
| متولد | ۱۱۶۵م/ ۵۵۸ق جزیره ابن عمر |
| وفات | دسامبر ۱۲۳۹م یا ژانویه ۱۲۴۰م / جمادیالاول ۶۳۷ق بغداد |
| محل زندگی | عراق و مصر |
| حرفه | ادیب، زبانشناس، نویسنده و شاعر |
| آثار | «الوشی المرقوم فی حل المنظوم»، المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر |
| سبک | در ادبیات عربی: «دورهٔ سوم عباسی» |
| خویشاوندان | برادرانش مجدالدین مبارک و عزالدین علی |
ابناثیر ضیاءالدین ابوالفتح نصرالله، یکی از اندیشمندان مسلمان اهل عراق بود. دو برادر دیگر او نیز همچون وی، از جزیره ابنعمر (در حوالی موصل) بودند که در زمینههای گوناگون علمی همچون ادب، تاریخ و حدیث شهرت داشتند. ضیاءالدین ابوالفتح نصرالله، پس از تحصیل در موصل به خدمت صلاحالدین ایوبی و سپس وزارت پسر او، ملک افضل، درآمد. پس از سقوط دمشق از دست ملک افضل و تحمل سختیهای فراوان، به دستگاه ملک القاهر ناصرالدین محمود بن مسعود پیوست و به کار انشاء پرداخت. از تألیفات او میتوان به الوشی المرقوم و المثل السائر فی أدب الکاتب والشاعر اشاره کرد.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابناثیر». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
.jpg)
