مجدالدین بن اثیر
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| مجدالدین بن اثیر | |
|---|---|
| متولد | ۱۱۴۹ / ۵۴۴ق جزیره ابن عمر |
| وفات | ۲۴ ژوئن ۱۲۱۰ / ۳۰ ذیالحجه ۶۰۶ق موصل |
| حرفه | محدث، زبانشناس، فقیه، ادیب و نویسنده |
| سبک | در ادبیات عربی: «دورهٔ سوم عباسی» |
| خویشاوندان | برادرانش ضیاءالدین نصرالله و عزالدین علی |
ابناثیر مجدالدین مبارک بن ابیالکرم یکی از اندیشمندان مسلمان اهل عراق بود. دو برادر دیگر او نیز همچون وی، از جزیره ابنعمر (در حوالی موصل) بودند که در زمینههای گوناگون علمی همچون ادب، تاریخ و حدیث شهرت داشتند. مجدالدین مبارک بن ابیالکرم، در سال ۵۴۴ هجری قمری در جزیره ابنعمر متولد شد و در سال ۶۰۶ هجری قمری در همانجا درگذشت. او مدتی در خدمت عزالدین مسعود بن مودود، حاکم موصل، و نورالدین ارسلان شاه بود. پس از ابتلا به بیماری که موجب ناتوانی دست و پای او شد، خانهنشین گردید و به تألیف پرداخت. از آثار او میتوان به جامع الاصول، النهایه فی غریب الحدیث، الانصاف، المصطفی والمختار و البدیع در نحو اشاره کرد.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابناثیر». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
.jpg)
