جعفر طیار
جعفر بن ابیطالب، مشهور به جعفر طیار، برادر علی بن ابیطالب و از صحابه اولیه اسلام، از نخستین مهاجران به حبشه بود و در هجرت دوم نیز همراه مسلمانان به آنجا رفت. او پس از بازگشت به مدینه مورد توجه پیامبر اسلام قرار گرفت و در جریان جنگ موته فرماندهی سپاه مسلمانان را بر عهده داشت. جعفر در نبرد با رومیان دستان خود را از دست داد و در نهایت در میدان نبرد کشته شد. محمد، آموزش نماز را به او آموخت و او به عنوان شخصیتی برجسته و شجاع در تاریخ اسلام شناخته میشود.
زندگی
جعفر بن ابیطالب، برادر علی بن ابیطالب و از صحابه اولیه اسلام، ده سال بزرگتر از علی بود و از نخستین گروندگان به اسلام بهشمار میرفت. او پیش از ورود پیامبر اسلام به دارالارقم اسلام آورد و در هجرت دوم به حبشه شرکت کرد و چند سال در آنجا ماند. پس از هجرت به مدینه، پیامبر اسلام او را در آغوش گرفت و در کنار مسجد اسکان داد و بر فضائل او تأکید کرد.[۱]
جعفر در سال هشتم هجرت به فرمان پیامبر اسلام در جنگ موته در بلقاء (از سرزمین شام) شرکت کرد. در این نبرد، سپاه اندک مسلمانان در برابر سپاه دشمن قرار گرفت و جعفر جهت دلگرمی مسلمانان از اسب پیاده شد و به نبرد پرداخت. او درفش مسلمانان را بر دوش گرفت و دستانش قطع شد، اما همچنان مقاومت کرد تا سرانجام در میدان نبرد کشته شد. در بدن او آثار نزدیک به نود تیر و سر نیزه مشاهده شد و در زمان کشته شدن، چهل و یک سال داشت.[۲]
پس از اطلاع پیامبر از درگذشت جعفر، به خانه او رفت و همسرش را تعزیت گفت. جعفر به عنوان شخصی شجاع، وفادار و برجسته در تاریخ اسلام شناخته میشود و نقش مهمی در هجرت و جنگهای اولیه مسلمانان داشت.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «جعفر بن ابیطالب». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
