جابر بن عبدالله انصاری

جابر بن عبدالله الأنصاری
متولد	۱۶ قبل از هجرت مدینه، حجاز
وفات	۷۸ هجری قمری (۶۹۸ میلادی)
مدفن	قبرستان بقیع، مدینه
ملیت	مردم عرب
شناخته‌شده برای	همراه وفادار محمد، علی بن ابی‌طالب، اهل بیت
والدین	عبدالله بن عمرو بن حرام (پدر) نسیبه بنت عقبه بن عدی (مادر)

جابر بن عبدالله انصاری، از صحابی و راویان حدیث بود که نسبش به قبیله خزرج می‌رسید. پدر او پیش از هجرت محمد به یثرب مسلمان شد و در بیعت عقبهٔ دوم با محمد پیمان بست و جزو دوازده نقیبی شد که محمد آنان رو به نمایندگی قبایلشان برگزید. پدر او در غزوهٔ بدر حضور داشت و در غزوهٔ احد کشته شد. جابر همراه با پدرش در عقبهٔ دوم در سال ۱۳ بعثت حضور داشت و این اولین موردی است که اطلاعات تاریخی از او به دست آمده است. او در این رویداد احتمالاً ۱۶ سال سند داشته است.

در دوران خلفای راشدین

جابر در دورهٔ خلفای راشدین بیشتر به فعالیت‌های علمی و تعلیمی می‌پرداخت و از مسائل سیاسی و نظامی دوری می‌کرد. او جزو کسانی بود که نزد معاویه رفت تا او را از انتقال منبر محمد از مدینه به دمشق منصرف سازد. او از بدعت‌ها و زشتکاری‌های امویان آزرده بود و آرزو می‌کرد ناشنوا شود تا اخبار بدعت‌ها و تغییر ارزش‌های دینی را نشنوند. حجاج بن یوسف در ۷۴ پس از تصاحب ولایت مدینه، مردم آنجا رو تا توانست تحقیر کرد و اصحاب پیامبر اسلام از جمله جابر را همچون بردگان داغ زد. او در پایان عمر خود یک سال را در نزدیکی کعبه در مکه زیست و اواخر عمر نابینا شده و در مدینه (بین ۶۸ تا ۷۹ هجری قمری) درگذشت.

پانویس

منابع

• بادکوبه هزاوه، احمد (۱۳۸۴). «جابر بن عبدالله انصاری». دانشنامه جهان اسلام. ۹.