(صفحهای تازه حاوی «'''کمیل بن زیاد نخعی''' (م ۸۲ یا ۸۳ ه.ق) از تابعیناصحابمحمد و از یاران نزدیک علی بن ابیطالب و حسن بن علی بود. او اهل یمن و از قبیله معروف نخع بوده است. او را مردی شجاع، عالم و عابدی شبزندهدار گفتهاند. کمیل در زمان خلافت ع...» ایجاد کرد)
کمیل بن زیاد نخعی (م ۸۲ یا ۸۳ ه.ق) از تابعیناصحابمحمد و از یاران نزدیک علی بن ابیطالب و حسن بن علی بود. او اهل یمن و از قبیله معروف نخع بوده است. او را مردی شجاع، عالم و عابدی شبزندهدار گفتهاند. کمیل در زمان خلافت عثمان، با خلافکاریها و روش حکومتداری عثمان مخالف بود و نسبت به او اعتراض کرد. به همین جهت همراه با یاران دیگر علی همچون زید بن صوحان، صعصعه بن صوحان، مالک اشتر و ... به شهر «حمص» تبعید شد. پس از عثمان، هنگامیکه علی به خلافت رسید؛ از اولین بیعتکنندگان با او بود و درجنگ صفین با سپاه معاویه جنگید. کمیل بن زیاد از جانب علی، به فرمانداری «هیت» منصوب شد و سرانجام نیز به جرم دوستی علی بن ابیطالب به دست حجاج بن یوسف ثقفی کشته شد. او را در محلی به نام ثویه (در نزدیکی مسجد حنانه در اطراف شهر نجف) دفن کردند. از کمیل بن زیاد روایات فراوانی نقل شده که مهمترین و مشهورترین آنها دعای کمیل است. اصل این دعا، «دعای خضر» بوده که به جهت آموختن علی به او، به «دعای کمیل» معروف شده است.[۱]
