قوم لوط: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «== '''قوم لوط''' == «قوم لوط» جمعیتی بودند که در دوران لوط بن هاران در ناحیه‌ای از فلسطین ــــ که در قرآن از آن با عنوان «مُؤتَفِکات»[۱] یاد شده ــــ زندگی می‌کردند. آنان به سبب ارتکاب گناهان بزرگ، به‌ویژه عمل لواط، مورد خشم الهی قرار گرفتند و عذا...» ایجاد کرد)
 
(− 5 رده، + 3 رده (هات‌کت)، ابرابزار)
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
== '''قوم لوط''' ==
[[پرونده:Photo 2025-11-23 11-06-09.jpg|بندانگشتی|تابلویی با مضمون هبوط دو فرشته بر لوط]]


«قوم لوط» جمعیتی بودند که در دوران [[لوط]] بن هاران در ناحیه‌ای از [[فلسطین]] ــ که در [[قرآن]] از آن با عنوان «مُؤتَفِکات»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قاموس قرآن|سال=1372|نام=علی اکبر|نام خانوادگی=قرشی|جلد=6|صفحه=217|مکان=تهران}}</ref> یاد شده ــ زندگی می‌کردند. بر اساس تعالیم اسلامی، آنان به سبب ارتکاب [[گناه کبیره|گناهان بزرگ]]، به‌ویژه عمل [[لواط]]، مورد خشم الهی و [[عذاب الهی]] قرار گرفتند.


«قوم لوط» جمعیتی بودند که در دوران لوط بن هاران در ناحیه‌ای از فلسطین ــــ که در قرآن از آن با عنوان «مُؤتَفِکات»[۱] یاد شده ــــ زندگی می‌کردند. آنان به سبب ارتکاب گناهان بزرگ، به‌ویژه عمل لواط، مورد خشم الهی قرار گرفتند و عذاب الهی بر آنان فرود آمد.
== در منابع اسلامی ==
نابهنجارترین رفتار قوم لوط، ارتکاب عمل خلاف شریعت او، لواط بود و طبق بیان قرآن، آنان اولین گروهی بودند که این کار زشت را در میان خود رایج ساختند: «و لوط را [به یاد آورید] هنگامی که به قومش گفت: آیا آن کار بسیار زشت وقبیح را که هیچ‌کس از جهانیان در آن برشما پیشی نگرفته است، مرتکب می‌شوید!؟».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قرآن کریم-سوره اعراف -80}}</ref> از این‌رو خداوند، لوط را برای هدایت و اصلاح این مردم گمراه برانگیخت: «هنگامی که برادرشان لوط به آنان گفت:آیا[از سرانجام [[شرک]] و طغیان که خشم وعذاب خداست ]نمی‌پرهیزید؟ *بی تردید من برای شما فرستاده‌ای امینم».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قرآن کریم -سوره شعراء-161-162}}</ref> با این حال، آنان نه‌تنها به سخن حق گوش نسپردند، بلکه او را تهدید کردند که از آن سرزمین بیرونش خواهند کرد: «گفتند:ای لوط !اگر[از [[تبلیغ دین]]]بازنایستی، حتماً تبعیدخواهی شد».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قران کریم -شعراء-167}}</ref> گفتند: ای لوط، اگر از این گفتار دست نکشی، بی‌شک از رانده‌شدگان خواهی بود. در روایات و منابع تاریخی نیز، ناهنجاری‌های دیگری همراه با [[انحرافات جنسی]] برای آنان ذکر شده است. تنها خانه‌ای که در میان آن قوم ایمان داشت، منزل لوط بود، جز همسرش: «در آنجا جز یک خانه از مسلمانان [که اهلش مطیع خدا بودند ،نیافتیم».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قرآن کریم -ذاریات -36}}</ref> این آیه نشان می‌دهد که فساد، تنها میان مردان نبود، بلکه در میان زنان نیز دیده می‌شد و مردان به مردان و زنان به زنان بسنده می‌کردند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=داستان‌های قرآن وانبیاء|سال=1378|نام=حسین|نام خانوادگی=فعال عرقی نژاد|پیوند نویسنده=المیزان|جلد=1|صفحه=308}}</ref>


====== لوط بن هاران در میان قوم خود ======
== سرانجام قوم لوط ==
نابهنجارترین رفتار قوم لوط، عمل شنیع لواط بود و طبق بیان قرآن، آنان اولین گروهی بودند که این کار زشت را در میان خود رایج ساختند: « و لوط را [به یاد آورید]هنگامی که به قومش گفت:آیا آن کار بسیار زشت وقبیح را که هیچکس از جهانیان در آن برشما پیشی نگرفته است،مرتکب می شوید!؟».[۲] هیچ‌کس از جهانیان پیش از شما مرتکب چنین عملی نشده بود.
بر اساس ترسیم منابع اسلامی، این قوم سرانجام به سبب نافرمانی، گناه و انکار پیامبری لوط بن هارون گرفتار [[مجازات الهی]] شدند. قرآن سه مرحله از عذاب آنان را بیان می‌کند:
* '''صیحه‌ای هولناک''': «پس به هنگام طلوع آفتاب، صدایی [مرگبار و وحشتناک و [[غرشی]] سهمگین]آنان را فراگرفت».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قرآن کریم -سوره حجر -73}}</ref>
* '''دگرگون شدن شهرشان''': «ودرنتیجه آن شهر را زیر و روکردیم و برآنان سنگ‌هایی از جنس سنگ گل باراندیم».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قرآن کریم - سوره حجر -74}}</ref>
* '''بارش سنگ''': «وبر آن‌ها سنگهایی از نوع سنگ گل لای لایه فرو ریختیم *[سنگ‌هایی]که نزد پروردگارت نشانه دار بود و آن سنگها از ستمکاران دور نیست».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قرآن کریم - سوره هود-83-82}}</ref>


ازاین‌رو خداوند، لوط را برای هدایت و اصلاح این مردم گمراه برانگیخت: «هنگامی که برادرشان لوط به آنان گفت:آیا[از سرانجام شرک و طغیان که خشم وعذاب خداست ]نمی پرهیزید؟*بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم»؛[۳] زمانی که برادرشان لوط به ایشان گفت: آیا پرهیزکاری پیشه نمی‌کنید؟ من پیام‌آوری امین برای شما هستم.
== منابع ==
 
{{پانویس|۲}}
با این حال، آنان نه‌تنها به سخن حق گوش نسپردند، بلکه او را تهدید کردند که از آن سرزمین بیرونش خواهند کرد: «گفتند:ای لوط !اگر[از تبلیغ دین]باز نایستی ،حتما تبعیدخواهی شد».[۴] گفتند: ای لوط، اگر از این گفتار دست نکشی، بی‌شک از رانده‌شدگان خواهی بود.
{{شخصیت‌های قرآن}}
 
[[رده:اقوام آسیا]]
در روایات و منابع تاریخی نیز، ناهنجاری‌های دیگری همراه با انحرافات جنسی برای آنان ذکر شده است. تنها خانه‌ای که در میان آن قوم ایمان داشت، منزل  لوط بود، جز همسرش: «در آنجا جز یک خانه از مسلمانان[که اهلش مطیع خدا بودند ،نیافتیم».[۵] در آنجا جز یک خانواده مؤمن نیافتیم. این آیه نشان می‌دهد که فساد، تنها میان مردان نبود، بلکه در میان زنان نیز دیده می‌شد و مردان به مردان و زنان به زنان بسنده می‌کردند.[۶]
[[رده:اقوام باستانی]]
 
[[رده:قوم‌ها در قرآن]]
===== سرانجام قوم لوط =====
[[رده:لوط]]
این قوم سرانجام به سبب نافرمانی، گناه و انکار پیامبری لوط بن هارون گرفتار مجازات الهی شدند. قرآن سه مرحله از عذاب آنان را بیان می‌کند:
 
۱. صیحه‌ای هولناک: «پس به هنگام طلوع آفتاب ،صدایی [مرگبار و وحشتناک و غرشی سهمگین]آنان را فراگرفت».[۷] سرانجام، هنگام برآمدن خورشید، فریادی مرگبار آنان را دربر گرفت.
 
۲. دگرگون شدن شهرشان: «ودرنتیجه آن شهر را زیر و روکردیم و برآنان سنگ هایی از جنس سنگ گل باراندیم».[۸] قسمت‌های بالای شهر را پایین قرار دادیم.
 
۳. بارش سنگ: «وبر آن ها سنگهایی از نوع سنگ گل لای لایه فرو ریختیم *[سنگ هایی ]که نزد پروردگارت نشانه دار بود و آن سنگها از ستمکاران دور نیست».[۹] و بارانی از سنگ‌های پیاپی بر آنها فرو ریختیم؛ سنگ‌هایی که نزد پروردگارت نشان‌دار بود.
 
در پایان شایان ذکر است که هر یک از این عذاب‌ها برای نابودی آن قوم کافی بود، اما به سبب شدت گناه و جسارت آنان در آلودگی و فساد، این سه عذاب پی‌درپی بر آنان نازل شد. همچنین خداوند برای پندآموزی دیگران، کیفرشان را دوچندان ساخت: «قطعا در این[سرگذشت اسفبار و حادثه عبرت آموز]نشانه هایی[از قدرت خدا و خواری ورسوایی مجرمان ]برای هوشمندان [که جستجوگر علل حوادث اند]وجود دارد».[۱۰] در این داستان عبرت‌انگیز، نشانه‌هایی برای اهل بصیرت است.

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۰۲

تابلویی با مضمون هبوط دو فرشته بر لوط

«قوم لوط» جمعیتی بودند که در دوران لوط بن هاران در ناحیه‌ای از فلسطین ــ که در قرآن از آن با عنوان «مُؤتَفِکات»[۱] یاد شده ــ زندگی می‌کردند. بر اساس تعالیم اسلامی، آنان به سبب ارتکاب گناهان بزرگ، به‌ویژه عمل لواط، مورد خشم الهی و عذاب الهی قرار گرفتند.

در منابع اسلامی

نابهنجارترین رفتار قوم لوط، ارتکاب عمل خلاف شریعت او، لواط بود و طبق بیان قرآن، آنان اولین گروهی بودند که این کار زشت را در میان خود رایج ساختند: «و لوط را [به یاد آورید] هنگامی که به قومش گفت: آیا آن کار بسیار زشت وقبیح را که هیچ‌کس از جهانیان در آن برشما پیشی نگرفته است، مرتکب می‌شوید!؟».[۲] از این‌رو خداوند، لوط را برای هدایت و اصلاح این مردم گمراه برانگیخت: «هنگامی که برادرشان لوط به آنان گفت:آیا[از سرانجام شرک و طغیان که خشم وعذاب خداست ]نمی‌پرهیزید؟ *بی تردید من برای شما فرستاده‌ای امینم».[۳] با این حال، آنان نه‌تنها به سخن حق گوش نسپردند، بلکه او را تهدید کردند که از آن سرزمین بیرونش خواهند کرد: «گفتند:ای لوط !اگر[از تبلیغ دین]بازنایستی، حتماً تبعیدخواهی شد».[۴] گفتند: ای لوط، اگر از این گفتار دست نکشی، بی‌شک از رانده‌شدگان خواهی بود. در روایات و منابع تاریخی نیز، ناهنجاری‌های دیگری همراه با انحرافات جنسی برای آنان ذکر شده است. تنها خانه‌ای که در میان آن قوم ایمان داشت، منزل لوط بود، جز همسرش: «در آنجا جز یک خانه از مسلمانان [که اهلش مطیع خدا بودند ،نیافتیم».[۵] این آیه نشان می‌دهد که فساد، تنها میان مردان نبود، بلکه در میان زنان نیز دیده می‌شد و مردان به مردان و زنان به زنان بسنده می‌کردند.[۶]

سرانجام قوم لوط

بر اساس ترسیم منابع اسلامی، این قوم سرانجام به سبب نافرمانی، گناه و انکار پیامبری لوط بن هارون گرفتار مجازات الهی شدند. قرآن سه مرحله از عذاب آنان را بیان می‌کند:

  • صیحه‌ای هولناک: «پس به هنگام طلوع آفتاب، صدایی [مرگبار و وحشتناک و غرشی سهمگین]آنان را فراگرفت».[۷]
  • دگرگون شدن شهرشان: «ودرنتیجه آن شهر را زیر و روکردیم و برآنان سنگ‌هایی از جنس سنگ گل باراندیم».[۸]
  • بارش سنگ: «وبر آن‌ها سنگهایی از نوع سنگ گل لای لایه فرو ریختیم *[سنگ‌هایی]که نزد پروردگارت نشانه دار بود و آن سنگها از ستمکاران دور نیست».[۹]

منابع

  1. قرشی، علی اکبر (۱۳۷۲). قاموس قرآن. ج. ۶. تهران. ص. ۲۱۷.
  2. قرآن کریم-سوره اعراف -80.
  3. قرآن کریم -سوره شعراء-161-162.
  4. قران کریم -شعراء-167.
  5. قرآن کریم -ذاریات -36.
  6. فعال عرقی نژاد، حسین (۱۳۷۸). داستان‌های قرآن وانبیاء. ج. ۱. ص. ۳۰۸.
  7. قرآن کریم -سوره حجر -73.
  8. قرآن کریم - سوره حجر -74.
  9. قرآن کریم - سوره هود-83-82.