بابل (سرزمین): تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «'''بابل'''، شهری تاریخی میان دجله و فرات و مرکز حکومت کلدانیان، از دیرباز محل حکومت اقوامی چون نمارده و آشوریان بوده است. این منطقه در منابع دینی به سرزمینی ملعون و نخستین محل بتپرستی معرفی شده است. روایتهایی از همراهان علی بن ابیطالب دربار...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''بابل'''، شهری تاریخی میان دجله و فرات و مرکز حکومت | '''بابل'''، شهری تاریخی میان [[دجله]] و [[فرات]] و مرکز حکومت [[کلدانیان]]، از دیرباز محل حکومت اقوامی چون [[نمارده]] و [[آشوریان]] بوده است. این منطقه در منابع دینی به سرزمینی [[ملعون]] و نخستین محل [[بتپرستی]] معرفی شده است. روایتهایی از همراهان [[علی بن ابیطالب]] درباره منع [[نماز]] در آنجا وجود دارد که بر اهمیت تاریخی و مذهبی بابل دلالت دارد. | ||
بابل مملکتی است واقع در میان رودخانههای دجله و فرات که مرکز آن شهری به همین نام بوده و اکنون خرابههایی از آن در شمال شهر حله باقی مانده است. این شهر مقر حکومت کلدانیان بود که یکی از قدیمیترین اقوام دوره ساسانی به شمار میروند. نخستین حکمرانان این منطقه نمارده بودند که تا سال ۱۲۷۰ قبل از میلاد بر آن سرزمین حکومت کردند. پس از آن، آشوریان آنجا را تحت تسلط خود درآوردند و بختالنصر از جمله حاکمان آنان بود.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=بابل }}</ref> | == تاریخچه == | ||
بابل مملکتی است واقع در میان رودخانههای دجله و فرات که مرکز آن شهری به همین نام بوده و اکنون خرابههایی از آن در شمال شهر حله باقی مانده است. این شهر مقر حکومت کلدانیان بود که یکی از قدیمیترین اقوام دوره [[ساسانی]] به شمار میروند. نخستین حکمرانان این منطقه نمارده بودند که تا سال ۱۲۷۰ قبل از میلاد بر آن سرزمین حکومت کردند. پس از آن، آشوریان آنجا را تحت تسلط خود درآوردند و [[بختالنصر]] از جمله حاکمان آنان بود.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=بابل }}</ref> | |||
در منابع دینی و تاریخی آمده است که بابل سرزمینی شوم و ملعون است که دو بار مورد غضب خداوند قرار گرفته و در انتظار سومین بار میباشد. نقل است که جویریه بن مسهر در واقعه نهروان همراه با علی بن ابیطالب به بابل رسید و علی بن ابیطالب در آنجا فرمود که بابل نخستین سرزمینی است که در آن بتپرستی رایج شد و پیغمبر و وصی پیغمبر سزاوار نیست در آن نماز گزارد. جویریه میگوید او در آنجا نماز نخواند و تا وقتی از بابل خارج شدند، آفتاب غروب کرده بود، اما زمانی که علی بن ابیطالب خواست نماز عصر بخواند، آفتاب بازگشت و نماز برگزار شد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=بابل }}</ref> | در منابع دینی و تاریخی آمده است که بابل سرزمینی شوم و ملعون است که دو بار مورد غضب [[خدا|خداوند]] قرار گرفته و در انتظار سومین بار میباشد. در منابع شیعی نقل است که [[جویریه بن مسهر]] در واقعه [[جنگ نهروان|نهروان]] همراه با علی بن ابیطالب به بابل رسید و [[علی بن ابیطالب]] در آنجا فرمود که بابل نخستین سرزمینی است که در آن بتپرستی رایج شد و پیغمبر و وصی پیغمبر سزاوار نیست در آن نماز گزارد. جویریه میگوید او در آنجا نماز نخواند و تا وقتی از بابل خارج شدند، آفتاب غروب کرده بود، اما زمانی که علی بن ابیطالب خواست نماز عصر بخواند، آفتاب بازگشت و نماز برگزار شد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=بابل }}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۱۸
بابل، شهری تاریخی میان دجله و فرات و مرکز حکومت کلدانیان، از دیرباز محل حکومت اقوامی چون نمارده و آشوریان بوده است. این منطقه در منابع دینی به سرزمینی ملعون و نخستین محل بتپرستی معرفی شده است. روایتهایی از همراهان علی بن ابیطالب درباره منع نماز در آنجا وجود دارد که بر اهمیت تاریخی و مذهبی بابل دلالت دارد.
تاریخچه
بابل مملکتی است واقع در میان رودخانههای دجله و فرات که مرکز آن شهری به همین نام بوده و اکنون خرابههایی از آن در شمال شهر حله باقی مانده است. این شهر مقر حکومت کلدانیان بود که یکی از قدیمیترین اقوام دوره ساسانی به شمار میروند. نخستین حکمرانان این منطقه نمارده بودند که تا سال ۱۲۷۰ قبل از میلاد بر آن سرزمین حکومت کردند. پس از آن، آشوریان آنجا را تحت تسلط خود درآوردند و بختالنصر از جمله حاکمان آنان بود.[۱]
در منابع دینی و تاریخی آمده است که بابل سرزمینی شوم و ملعون است که دو بار مورد غضب خداوند قرار گرفته و در انتظار سومین بار میباشد. در منابع شیعی نقل است که جویریه بن مسهر در واقعه نهروان همراه با علی بن ابیطالب به بابل رسید و علی بن ابیطالب در آنجا فرمود که بابل نخستین سرزمینی است که در آن بتپرستی رایج شد و پیغمبر و وصی پیغمبر سزاوار نیست در آن نماز گزارد. جویریه میگوید او در آنجا نماز نخواند و تا وقتی از بابل خارج شدند، آفتاب غروب کرده بود، اما زمانی که علی بن ابیطالب خواست نماز عصر بخواند، آفتاب بازگشت و نماز برگزار شد.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بابل». دایرهالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
- استان بابل
- بابل (دولتشهر)
- تمدن بابل
- جوامع تاریخی یهودیت
- شام (سرزمین)
- شهرهای باستانی
- شهرهای عموری
- شهرهای مقدس یهودیان
- محوطههای باستانشناختی در عراق
- مکانها در کتاب مقدس عبری
- مکانهای کتاب مقدس
- مناطق مسکونی بنیانگذاریشده در هزاره ۳ (پیش از میلاد)
- مناطق مسکونی پیشین در عراق
- مناطق مسکونی در فرات
- مناطق مسکونی منحلشده در سده ۱۰ (میلادی)
- میراث جهانی در عراق
- نمرود
- هلال حاصلخیز