تفسیر عیاشی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «'''تفسیر عیاشی''' یکی از قدیمیترین و مهمترین تفاسیر قرآن در مکتب امامیه است که توسط ابونصر محمدبن مسعود عیاشی در دوره غیبت صغرا تألیف شده است. این تفسیر بهخاطر جنبههای روایی و فقهی خود شناخته میشود و به آیات الاح...» ایجاد کرد) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تفسیر عیاشی''' یکی از قدیمیترین و مهمترین [[تفسیر قرآن|تفاسیر]] [[قرآن]] در مکتب [[امامیه]] است که توسط [[ابونصر محمدبن مسعود عیاشی]] در دوره [[غیبت صغرا]] تألیف شده است. این تفسیر بهخاطر جنبههای روایی و [[فقهی]] خود شناخته میشود و به [[آیات الاحکام]] توجه زیادی دارد. مؤلف در مقدمه این کتاب به فضیلت قرآن، ضرورت مراجعه به [[اهل بیت]] برای فهم آن و جلوگیری از نقل [[احادیث]] مخالف با قرآن پرداخته است. عمده روایات این تفسیر از [[امامت|امامان شیعه]]، بهخصوص [[محمد باقر]] و [[جعفر صادق]] نقل شده است که | '''تفسیر عیاشی''' یکی از قدیمیترین و مهمترین [[تفسیر قرآن|تفاسیر]] [[قرآن]] در مکتب [[امامیه]] است که توسط [[ابونصر محمدبن مسعود عیاشی]] در دوره [[غیبت صغرا]] تألیف شده است. این تفسیر بهخاطر جنبههای روایی و [[فقهی]] خود شناخته میشود و به [[آیات الاحکام]] توجه زیادی دارد. مؤلف در مقدمه این کتاب به فضیلت قرآن، ضرورت مراجعه به [[اهل بیت]] برای فهم آن و جلوگیری از نقل [[احادیث]] مخالف با قرآن پرداخته است. عمده روایات این تفسیر از [[امامت|امامان شیعه]]، بهخصوص [[محمد باقر]] و [[جعفر صادق]] نقل شده است که اکثراً شامل فضایل اهل بیت و دیدگاههای شیعه هستند. عیاشی همچنین به مسائل [[کلامی]] مانند «[[جبر و تفویض]]» در کتابش پرداخته است. متن موجود از تفسیر عیاشی تنها بخشهایی از قرآن را شامل میشود و بهنظر میرسد که در اصل، همه قرآن را دربرداشته است. این تفسیر به دلیل اهمیت و تأثیرش بر تفاسیر بعدی، دارای نسخهها و چاپهای متعددی است که در آنها اسناد و طرق روایت مورد بررسی قرار گرفته است. بهطور کلی، تفسیر عیاشی نشاندهنده عمق مسائل فقهی، کلامی و تفسیری در اندیشه شیعه است و از این منظر منبعی ارزشمند بهشمار میرود.<ref>{{پک|رحمتی|۱۳۹۳|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=تفسیر عیاشی}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
=== ارجاعات === | === ارجاعات === | ||
| خط ۶: | خط ۷: | ||
=== منابع === | === منابع === | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=رحمتی|نام=محمد کاظم|پیوند نویسنده=محمد کاظم رحمتی|ویراستار=|مقاله=تفسیر عیاشی|دانشنامه=دانشنامه جهان اسلام|عنوان جلد=دانشنامه جهان اسلام|سال=۱۳۹۳|ناشر=بنیاد دایرة المعارف اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/23019/1/3715}} | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=رحمتی|نام=محمد کاظم|پیوند نویسنده=محمد کاظم رحمتی|ویراستار=|مقاله=تفسیر عیاشی|دانشنامه=دانشنامه جهان اسلام|عنوان جلد=دانشنامه جهان اسلام|سال=۱۳۹۳|ناشر=بنیاد دایرة المعارف اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/23019/1/3715}} | ||
{{تفسیر قرآن}} | {{تفسیر قرآن}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:تفسیرهای شیعه]] | [[رده:تفسیرهای شیعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۲۳
تفسیر عیاشی یکی از قدیمیترین و مهمترین تفاسیر قرآن در مکتب امامیه است که توسط ابونصر محمدبن مسعود عیاشی در دوره غیبت صغرا تألیف شده است. این تفسیر بهخاطر جنبههای روایی و فقهی خود شناخته میشود و به آیات الاحکام توجه زیادی دارد. مؤلف در مقدمه این کتاب به فضیلت قرآن، ضرورت مراجعه به اهل بیت برای فهم آن و جلوگیری از نقل احادیث مخالف با قرآن پرداخته است. عمده روایات این تفسیر از امامان شیعه، بهخصوص محمد باقر و جعفر صادق نقل شده است که اکثراً شامل فضایل اهل بیت و دیدگاههای شیعه هستند. عیاشی همچنین به مسائل کلامی مانند «جبر و تفویض» در کتابش پرداخته است. متن موجود از تفسیر عیاشی تنها بخشهایی از قرآن را شامل میشود و بهنظر میرسد که در اصل، همه قرآن را دربرداشته است. این تفسیر به دلیل اهمیت و تأثیرش بر تفاسیر بعدی، دارای نسخهها و چاپهای متعددی است که در آنها اسناد و طرق روایت مورد بررسی قرار گرفته است. بهطور کلی، تفسیر عیاشی نشاندهنده عمق مسائل فقهی، کلامی و تفسیری در اندیشه شیعه است و از این منظر منبعی ارزشمند بهشمار میرود.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- رحمتی، محمد کاظم (۱۳۹۳). «تفسیر عیاشی». دانشنامه جهان اسلام. تهران: بنیاد دایرة المعارف اسلامی.