ابن ابی‌الحدید
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| دانشمند مسلمان ابن ابی الحدید | |
|---|---|
| عنوان | نورالدین |
| درگذشته | ۱۲۵۸ م/۶۵۶ ه.ق |
| قومیت | پارسیان |
| منطقه | بغداد |
| فقه | شافعی |
| علاقه اصلی | تاریخ، حدیث |
| اثر معروف | شرح نهج‌البلاغه |
ابن ابی‌الحدید با نام کامل عزّالدین ابوحامد عبدالحمید بن هبةالله مدائنی (۵۸۶–۶۵۶ هـ.ق.)، دانشمند، شاعر، ادیب شافعی و معتزلی، در مدائن به دنیا آمد.[۱]
آثار
از آنجا که به ادبیات علاقه‌مند بود، به تشویق ابن‌العلقمی، وزیر دانشمند و شیعی آخرین خلیفهٔ عباسی او را برانگیخت تا به شرح نهج البلاغه بپردازد. این اثر او مجموعه بزرگی است از ادب، تاریخ و عقایده که علاوه بر شرح سخنان علی بن ابیطالب، بسیاری از مباحث کلامی، مناظرات و حوادث تاریخی و وقایع قرن اول اسلام را در خود جای داده است.[۱] از او کتابی با عنوان الفلک الدائر علی المثل السائر گزارش شده است. دیگر آثار او الاعتبار و کتاب دیگری با عنوان القصاید السبع العلویات است. برای او یک دیوان شعر نیز گزارش شده است.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- کریمی، محمود؛ اشرفی امین، یونس (۱۳۹۷). «تحلیل شخصیت تاریخی معاویه از دیدگاه ابن ابی الحدید». پژوهشنامه تاریخ تمدن اسلامی (۱).
- مجموعة من العلماء و الباحثین (۱۴۳۱). الموسوعة العربیة المیسرة (به العربية). به کوشش حسین محمد نصار. بیروت: المکتبة العصریة.
.jpg)
