خسف بیداء: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شیعه}}[[ | {{شیعه}}'''خسف بیداء''' از نشانههای [[آخرالزمان]] و به معنای فرو رفتن در زمین و زیر آوار ماندن به وسیله زلزله ، سیل و طوفان و بمباران جز آن است .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=روزگار رهایی|عنوان کتاب=روزگار رهایی|نام=علی اکبر|نام خانوادگی=مهدی پور|جلد=2|صفحه=854}}</ref><ref>{{پانویس کوتاهشده|ابن منظور|1363|ک=لسان العرب|ج=9|ص=67}}</ref> | ||
== در باورهای شیعی == | |||
خسف به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=لسان العرب|نام خانوادگی=ابن منظور|جلد=9|صفحه=69}}</ref> و بیداء نام سرزمینی است میان [[مکه]] و [[مدینه|مدینه .]] ظاهرا منظور از خسف بیداء آن است که [[سفیانی]] ، با لشکری عظیم به قصد جنگ با [[مهدی موعود|مهدی]] عازم مکه می شود، در میان مکه و مدینه و در محلی که به سرزمین بیداء معروف است به صورت [[معجزه|معجزهگونهای]] در دل زمین فرو می روند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=غیبه|نام خانوادگی=نعمانی|جلد=252}}</ref> در منابع شیعی، این حادثه از نشانه های حتمی [[عصر ظهور|ظهور]] بیان شده است.<ref>{{پانویس کوتاهشده|مهدی پور|1371|ک=روزگار رهایی|ج=2|ص=854}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
<references />{{روز رستاخیز}} | <references />{{روز رستاخیز}} | ||
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۵۹
خسف بیداء از نشانههای آخرالزمان و به معنای فرو رفتن در زمین و زیر آوار ماندن به وسیله زلزله ، سیل و طوفان و بمباران جز آن است .[۱][۲]
در باورهای شیعی
خسف به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است .[۳] و بیداء نام سرزمینی است میان مکه و مدینه . ظاهرا منظور از خسف بیداء آن است که سفیانی ، با لشکری عظیم به قصد جنگ با مهدی عازم مکه می شود، در میان مکه و مدینه و در محلی که به سرزمین بیداء معروف است به صورت معجزهگونهای در دل زمین فرو می روند.[۴] در منابع شیعی، این حادثه از نشانه های حتمی ظهور بیان شده است.[۵]
پانویس
- ↑ مهدی پور، علی اکبر. روزگار رهایی. ج. ۲. ص. ۸۵۴.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ۹: ۶۷.
- ↑ ابن منظور. لسان العرب. ج. ۹. ص. ۶۹.
- ↑ نعمانی. غیبه. ج. ۲۵۲.
- ↑ مهدی پور، روزگار رهایی، ۲: ۸۵۴.