خسف بیداء: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شیعه}}[[خسف]] از نشانه های آخرالزمان و به معنای فرو رفتن در زمین و زیر آوار ماندن به وسیله زلزله ، سیل و طوفان و بمباران جز آن است .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=روزگار رهایی|عنوان کتاب=روزگار رهایی|نام=علی اکبر|نام خانوادگی=مهدی پور|جلد=2|صفحه=854}}</ref><ref>{{پانویس کوتاه‌شده|ابن منظور|1363|ک=لسان العرب|ج=9|ص=67}}</ref>
{{شیعه}}'''خسف بیداء''' از نشانه‌های [[آخرالزمان]] و به معنای فرو رفتن در زمین و زیر آوار ماندن به وسیله زلزله ، سیل و طوفان و بمباران جز آن است .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=روزگار رهایی|عنوان کتاب=روزگار رهایی|نام=علی اکبر|نام خانوادگی=مهدی پور|جلد=2|صفحه=854}}</ref><ref>{{پانویس کوتاه‌شده|ابن منظور|1363|ک=لسان العرب|ج=9|ص=67}}</ref>
 
خسف به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=لسان العرب|نام خانوادگی=ابن منظور|جلد=9|صفحه=69}}</ref> و [[بیداء]] نام سرزمینی است میان مکه و [[مدینه|مدینه .]] ظاهرا منظور از خسف بیداء آن است که [[سفیانی]] ، با لشکری عظیم به قصد جنگ با مهدی عازم مکه می شود، در میان مکه و مدینه و در محلی که به سرزمین بیداء معروف است به گونه [[معجزه]] به امر خداوند در دل زمین فرو می روند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=غیبه|نام خانوادگی=نعمانی|جلد=252}}</ref> این حادثه از نشانه های حتمی [[عصر ظهور|ظهور]] بیان شده است.<ref>{{پانویس کوتاه‌شده|مهدی پور|1371|ک=روزگار رهایی|ج=2|ص=854}}</ref>
{| class="wikitable"
|+
! colspan="4" |علائم حتمی ظهور
|-
|1
|خسف بیداء
| colspan="2" |صیحه آسمانی
|-
|2
|بادهای سرخ
| colspan="2" |خروج سفیانی
|-
|3
|خسوف و کسوف
|رجعت
|
|}


== در باورهای شیعی ==
خسف به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=لسان العرب|نام خانوادگی=ابن منظور|جلد=9|صفحه=69}}</ref> و بیداء نام سرزمینی است میان [[مکه]] و [[مدینه|مدینه .]] ظاهرا منظور از خسف بیداء آن است که [[سفیانی]] ، با لشکری عظیم به قصد جنگ با [[مهدی موعود|مهدی]] عازم مکه می شود، در میان مکه و مدینه و در محلی که به سرزمین بیداء معروف است به صورت [[معجزه|معجزه‌گونه‌ای]] در دل زمین فرو می روند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=غیبه|نام خانوادگی=نعمانی|جلد=252}}</ref> در منابع شیعی، این حادثه از نشانه های حتمی [[عصر ظهور|ظهور]] بیان شده است.<ref>{{پانویس کوتاه‌شده|مهدی پور|1371|ک=روزگار رهایی|ج=2|ص=854}}</ref>
== پانویس ==
== پانویس ==
<references />{{روز رستاخیز}}
<references />{{روز رستاخیز}}

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۵۹

شیعه
درگاه تشیع
عقاید
فروعنمازروزهخمسزکاتحججهادامر به معروفنهی از منکرتولیتبری
عقاید برجستهمهدویت: غیبت (غیبت صغرا، غیبت کبراانتظار، ظهور و رجعتبداشفاعت و توسلتقیهعصمتمرجعیت، حوزه علمیه و تقلیدولایت فقیهمتعهشهادت ثالثهجانشینی محمدنظام حقوقی
شخصیت‌ها
چهارده معصوممحمدعلیفاطمهحسنحسینسجادباقرصادقکاظمرضاجواد (تقی) • هادی (نقی) • حسن (عسکری) • مهدی
صحابه محترم نزد شیعهمردان: سلمان فارسیمقداد بن اسودمیثم تمارابوذر غفاریعمار یاسربلال حبشیجعفر بن ابی‌طالبمالک اشترمحمد بن ابوبکرعقیلعثمان بن حنیفکمیل بن زیاداویس قرنیابوایوب انصاریجابر بن عبدالله انصاریابن‌عباسابن مسعودابوطالبحمزهیاسرهانی بن عروهعثمان بن مظعونعبدالله بن جعفرخباب بن ارتاسامة بن زیدخزیمة بن ثابتمصعب بن عمیرمالک بن نویرهزید بن حارثه
زنان: فاطمه بنت اسدحلیمهزینبام کلثوم بنت علیاسماء بنت عمیسام ایمنصفیه بنت عبدالمطلبسمیه
رجال و علماکشته‌شدگان کربلافهرست رجال حدیث شیعهاصحاب اجماعروحانیان شیعهعالمان شیعهمراجع تقلید
مکان‌های متبرک
مکه و مسجدالحراممدینه، مسجد النبی و بقیعبیت‌المقدس و مسجدالاقصینجف، حرم علی بن ابی‌طالب و مسجد کوفهکربلا و حرم حسین بن علیکاظمین و حرم کاظمینسامرا و حرم عسکریینمشهد و حرم علی بن موسی الرضا
دمشق و زینبیهقم و حرم فاطمه معصومهشیراز و شاه‌چراغکاشمر و حمزه بن حمزه بن موسی بن جعفر امامزاده سید مرتضی و آرامگاه سید حسن مدرسآستانه اشرفیه و سید جلال‌الدین اشرفری و حرم شاه عبدالعظیمامامزاده جعفر
مسجدامامزادهحسینیه
روزهای مقدس
عید فطرعید قربان (عید اضحی)عید غدیر خممحرّم (سوگواری محرمتاسوعا، عاشورا و اربعین) • عید مبعثمیلاد پیامبر • تولد ائمه • ایام فاطمیه
رویدادها
رویداد مباهلهرویداد غدیر خمسقیفه بنی‌ساعدهفدکرویداد خانه فاطمه زهراقتل عثمانجنگ جملنبرد صفیننبرد نهروانواقعه کربلامؤتمر علماء بغدادحدیث ثقلیناصحاب کساآیه تطهیر
کتاب‌ها
قرآننهج‌البلاغهصحیفه سجادیه
کتب اربعه: الاستبصاراصول کافیتهذیب الاحکاممن لایحضره الفقیه
مصحف فاطمهمصحف علیرساله حقوقاسرار آل محمد
وسائل‌الشیعهبحارالانوارالغدیرمفاتیح‌الجنان
تفسیر مجمع‌البیانتفسیر المیزانکتب شیعه
شاخه‌ها
دوازده‌امامی (اثنی‌عشری)اسماعیلیهزیدیهغلاهواقفیه
منابع اجتهاد
کتاب (قرآن)سنت (روایات پیامبر و ائمه)عقلاجماع

خسف بیداء از نشانه‌های آخرالزمان و به معنای فرو رفتن در زمین و زیر آوار ماندن به وسیله زلزله ، سیل و طوفان و بمباران جز آن است .[۱][۲]

در باورهای شیعی

خسف به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است .[۳] و بیداء نام سرزمینی است میان مکه و مدینه . ظاهرا منظور از خسف بیداء آن است که سفیانی ، با لشکری عظیم به قصد جنگ با مهدی عازم مکه می شود، در میان مکه و مدینه و در محلی که به سرزمین بیداء معروف است به صورت معجزه‌گونه‌ای در دل زمین فرو می روند.[۴] در منابع شیعی، این حادثه از نشانه های حتمی ظهور بیان شده است.[۵]

پانویس

  1. مهدی پور، علی اکبر. روزگار رهایی. ج. ۲. ص. ۸۵۴.
  2. ابن منظور، لسان العرب، ۹:‎ ۶۷.
  3. ابن منظور. لسان العرب. ج. ۹. ص. ۶۹.
  4. نعمانی. غیبه. ج. ۲۵۲.
  5. مهدی پور، روزگار رهایی، ۲:‎ ۸۵۴.