حجاب در قرآن: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ویرایش کلمات) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
'''حجاب در قرآن''' | '''حجاب در قرآن''' | ||
'''[[حجاب اسلامی|حجاب]]''' در '''[[قرآن]]''' | '''[[حجاب اسلامی|حجاب]]''' در '''[[قرآن]]''' هفت مرتبه بیان شده است. این '''[[حجاب|آیات حجاب]]''' به معنای اجباری بودن حجاب برای عموم کشورهای اسلامی می باشد. | ||
'''تاریخچه''' | '''تاریخچه''' | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
====== [[معنای لغوی حجاب]] در عصر ما این کلمه برای پوشش زن معروف شده است و کلمه حجاب هم به معنای پوشیدن است و هم به معنی [[پرده]] و حاجب. بیشتر استعمال این کلمه به معنی پرده است. این کلمه از آن جهت مفهوم پوشش می دهد که پرده وسیله پوشش است، شاید بتوان گفت که به حسب اصل لغت هر پوششی حجاب نیست، [[پوشش حجاب]] نامیده می شود که از طریق پشت پرده واقع شدن صورت گیرد. <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بخش سوم: فلسفه پوشش در اسلام|عنوان کتاب=مساله حجاب|سال=۱۳۶۹|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|ناشر=انتشارات صدرا|صفحه=۷۸|مکان=تهران}}</ref> اما در [[قرآن]] مجید درباره حجاب و پوشش از واژه «[[جلباب]]»و یا «[[خمار]]» استفاده شده و در [[روایات]] در بحث نماز ([[کتاب الصلوة]]) و ازدواج ([[کتاب النکاح]]) واژه «[[ستر]]» و «[[ساتر]]» به معنای پوشش و وسیله پوشش زن در مقابل نامحرمان استفاده شده و فقها نیز چه در کتاب الصلوة و چه در کتاب النکاح که متعرض این مطلب شده اند کلمه «ستر» را به کار برده اند کلمه «حجاب» را به کار نبرده اند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://hawzah.net/fa|عنوان=دانشنامه|تاریخ=1397|وبگاه=|تاریخ بازبینی=|نویسنده=موسوی. سید حسن}}</ref> ====== | ====== [[معنای لغوی حجاب]] در عصر ما این کلمه برای پوشش زن معروف شده است و کلمه حجاب هم به معنای پوشیدن است و هم به معنی [[پرده]] و حاجب. بیشتر استعمال این کلمه به معنی پرده است. این کلمه از آن جهت مفهوم پوشش می دهد که پرده وسیله پوشش است، شاید بتوان گفت که به حسب اصل لغت هر پوششی حجاب نیست، [[پوشش حجاب]] نامیده می شود که از طریق پشت پرده واقع شدن صورت گیرد. <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بخش سوم: فلسفه پوشش در اسلام|عنوان کتاب=مساله حجاب|سال=۱۳۶۹|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|ناشر=انتشارات صدرا|صفحه=۷۸|مکان=تهران}}</ref> اما در [[قرآن]] مجید درباره حجاب و پوشش از واژه «[[جلباب]]»و یا «[[خمار]]» استفاده شده و در [[روایات]] در بحث نماز ([[کتاب الصلوة]]) و ازدواج ([[کتاب النکاح]]) واژه «[[ستر]]» و «[[ساتر]]» به معنای پوشش و وسیله پوشش زن در مقابل نامحرمان استفاده شده و فقها نیز چه در کتاب الصلوة و چه در کتاب النکاح که متعرض این مطلب شده اند کلمه «ستر» را به کار برده اند کلمه «حجاب» را به کار نبرده اند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://hawzah.net/fa|عنوان=دانشنامه|تاریخ=1397|وبگاه=|تاریخ بازبینی=|نویسنده=موسوی. سید حسن}}</ref> ====== | ||
آنچه گفته شد معلوم می شود به کارگیری کلمه [[حجاب اسلامی|«حجاب»]] در قرآن کریم، به معنای حجاب اسلامی مصطلح نیست بلکه استعمال کلمه «حجاب» در مورد پوشش زن یک اصطلاح نسبتاً جدید است. چنان که درباره زنان پیامبر | آنچه گفته شد معلوم می شود به کارگیری کلمه [[حجاب اسلامی|«حجاب»]] در قرآن کریم، به معنای حجاب اسلامی مصطلح نیست بلکه استعمال کلمه «حجاب» در مورد پوشش زن یک اصطلاح نسبتاً جدید است. چنان که درباره زنان پیامبر در قرآن می خوانیم: | ||
'''وَ إِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ'''...<sup>[4]</sup>؛ «اگر از زنان چیزی خواستید از پشت پرده درخواست کنید». | '''وَ إِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ'''...<sup>[4]</sup>؛ «اگر از زنان چیزی خواستید از پشت پرده درخواست کنید». | ||
با توجه بر قدیم و مخصوصاً در اصطلاح | با توجه بر قدیم و مخصوصاً در اصطلاح کلمه «[[دوره ستر|سَتر]]» که به معنی پوشش است به کار رفته است. | ||
بهتر بود که این کلمه عوض نمی شد و ما همیشه همان کلمه «[[پوشش]]» را به کار می بردیم، زیرا چنان که گفتیم معنی شایع لغت «حجاب» پرده است و اگر در مورد پوشش به کار برده می شود به اعتبار پشت پرده واقع شدن زن است و همین امر موجب شده که عده زیادی گمان کنند که اسلام خواسته است زن همیشه پشت پرده و در خانه محبوس باشد و بیرون نرود<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=موسوی. سید حسن|تاریخ=1397|نشانی=https://hawzah.net/fa|عنوان=دانشنامه}}</ref> | بهتر بود که این کلمه عوض نمی شد و ما همیشه همان کلمه «[[پوشش]]» را به کار می بردیم، زیرا چنان که گفتیم معنی شایع لغت «حجاب» پرده است و اگر در مورد پوشش به کار برده می شود به اعتبار پشت پرده واقع شدن زن است و همین امر موجب شده که عده زیادی گمان کنند که اسلام خواسته است زن همیشه پشت پرده و در خانه محبوس باشد و بیرون نرود<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=موسوی. سید حسن|تاریخ=1397|نشانی=https://hawzah.net/fa|عنوان=دانشنامه}}</ref> | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
====== حجاب و اصل آزادی ====== | ====== حجاب و اصل آزادی ====== | ||
====== در اسلام محبوس ساختن و اسیر کردن زن وجود ندارد.[[حجاب در اسلام]] یک وظیفه ای است بر عهده زن نهاده شده که در [[معاشرت]] و برخورد با مرد باید کیفیت خاصی را در لباس پوشیدن مراعات کند. این وظیفه نه از ناحیه مرد بر او تحمیل شده است و نه چیزی است که با حیثیت و کرامت او | ====== در اسلام محبوس ساختن و اسیر کردن زن وجود ندارد.[[حجاب در اسلام]] یک وظیفه ای است بر عهده زن نهاده شده که در [[معاشرت]] و برخورد با مرد باید کیفیت خاصی را در لباس پوشیدن مراعات کند. این وظیفه نه از ناحیه مرد بر او تحمیل شده است و نه چیزی است که با حیثیت و کرامت او مناکفات داشته باشد و یا تجاوز به [[حقوق طبیعی|حقوق]] طبیعی او که خداوند برایش خلق کرده است محسوب شود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بخش چهارم حجاب و اصل آزادی|عنوان کتاب=مساله حجاب|سال=1369|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|ناشر=انتشارات صدرا|صفحه=101|مکان=تهران}}</ref> ====== | ||
منابع: | منابع: | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:حجاب اسلامی]] | [[رده:حجاب اسلامی]] | ||
[[رده:اصطلاحات اسلامی]] | [[رده:اصطلاحات اسلامی]] | ||
[[رده:قانون]] | [[رده:قانون]] | ||
نسخهٔ ۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۰۸
حجاب در قرآن
حجاب در قرآن هفت مرتبه بیان شده است. این آیات حجاب به معنای اجباری بودن حجاب برای عموم کشورهای اسلامی می باشد.
تاریخچه
در سال پنجم ه.ق،حکم حجاب از جانب محمد برای زنان ابلاغ نشده بود،هر چند که پیش از آن زنان را از تبرج جاهلیت منع کرده بودند. وضع قانون حجاب بعد از نزول آیه ۵۹ سوره احزاب،زنان مسلمان را برای باز شناخته شدن از کنیزان که مورد آزار و تعرض قرار می گرفتند با بهره گیری از جلباب، حکم الهی صادر شد.[۱]
فلسفه حجاب
فلسفه پوشش اسلامی از نظر شیعیان چند چیز است. بعضی از آنها جنبه روانی دارد و بعضی جنیه خانه و خانوادگی، و بعضی دیگر جنبه اجتماعی، وبعضی مربوط به بالا بردن احترام زن و جلوگیری از ابتذال او است.[۲]
واژه حجاب
معنای لغوی حجاب در عصر ما این کلمه برای پوشش زن معروف شده است و کلمه حجاب هم به معنای پوشیدن است و هم به معنی پرده و حاجب. بیشتر استعمال این کلمه به معنی پرده است. این کلمه از آن جهت مفهوم پوشش می دهد که پرده وسیله پوشش است، شاید بتوان گفت که به حسب اصل لغت هر پوششی حجاب نیست، پوشش حجاب نامیده می شود که از طریق پشت پرده واقع شدن صورت گیرد. [۳] اما در قرآن مجید درباره حجاب و پوشش از واژه «جلباب»و یا «خمار» استفاده شده و در روایات در بحث نماز (کتاب الصلوة) و ازدواج (کتاب النکاح) واژه «ستر» و «ساتر» به معنای پوشش و وسیله پوشش زن در مقابل نامحرمان استفاده شده و فقها نیز چه در کتاب الصلوة و چه در کتاب النکاح که متعرض این مطلب شده اند کلمه «ستر» را به کار برده اند کلمه «حجاب» را به کار نبرده اند.[۴]
آنچه گفته شد معلوم می شود به کارگیری کلمه «حجاب» در قرآن کریم، به معنای حجاب اسلامی مصطلح نیست بلکه استعمال کلمه «حجاب» در مورد پوشش زن یک اصطلاح نسبتاً جدید است. چنان که درباره زنان پیامبر در قرآن می خوانیم:
وَ إِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ...[4]؛ «اگر از زنان چیزی خواستید از پشت پرده درخواست کنید».
با توجه بر قدیم و مخصوصاً در اصطلاح کلمه «سَتر» که به معنی پوشش است به کار رفته است.
بهتر بود که این کلمه عوض نمی شد و ما همیشه همان کلمه «پوشش» را به کار می بردیم، زیرا چنان که گفتیم معنی شایع لغت «حجاب» پرده است و اگر در مورد پوشش به کار برده می شود به اعتبار پشت پرده واقع شدن زن است و همین امر موجب شده که عده زیادی گمان کنند که اسلام خواسته است زن همیشه پشت پرده و در خانه محبوس باشد و بیرون نرود[۵]
حجاب و اصل آزادی
در اسلام محبوس ساختن و اسیر کردن زن وجود ندارد.حجاب در اسلام یک وظیفه ای است بر عهده زن نهاده شده که در معاشرت و برخورد با مرد باید کیفیت خاصی را در لباس پوشیدن مراعات کند. این وظیفه نه از ناحیه مرد بر او تحمیل شده است و نه چیزی است که با حیثیت و کرامت او مناکفات داشته باشد و یا تجاوز به حقوق طبیعی او که خداوند برایش خلق کرده است محسوب شود.[۶]
منابع:
- ↑ سعیدی. فریده (۱۳۸۳). «حکم حجاب». دانشنامه جهان اسلام. تهران.
- ↑ مطهری، مرتضی (۱۳۶۹). بخش سوم: فلسفه پوشش در اسلام. تهران: انتشارات صدرا. ص. ۸۳.
- ↑ مطهری، مرتضی (۱۳۶۹). بخش سوم: فلسفه پوشش در اسلام. تهران: انتشارات صدرا. ص. ۷۸.
- ↑ موسوی. سید حسن (۱۳۹۷). «دانشنامه».
- ↑ موسوی. سید حسن (۱۳۹۷). «دانشنامه».
- ↑ مطهری، مرتضی (۱۳۶۹). بخش چهارم حجاب و اصل آزادی. تهران: انتشارات صدرا. ص. ۱۰۱.