عقل در اسلام: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عقل در اسلام'''، یکی از منابع در شریعت [[اسلام]] به حساب میآید که به نوعی زمینهساز شکل گرفتن علم [[فقه]] شده است. فقیهان در برداشت احکام شرعی، از فهم و دانش بشری بهره میبرند. منکرانی که عقل را از منابع اسلامی حذف میکنند، آثار فقهی و [[ادبیات اسلامی]] شامل بخشهای تاریخی قرآن را از میان منابع اسلامی خارج کردهاند.<ref>{{پک|Esposito|۱۹۹۹|زبان=en|ک=The Oxford History of Islam|ص=۱۰۸}}</ref> [[اجماع]] به معنای عدم مخالفت فقیهان در طول عصرهای مختلف بر یک موضوع نیز از جمله دلایل مورد استفاده فقیهان است که ریشهای عقلی دارد. احکام استنباط شده از اجماع لزوماً [[شریعت]] نیستند ولی الزام آورند.<ref>{{پک|Esposito|۱۹۹۹|زبان=en|ک=The Oxford History of Islam|ص=۱۱۰}}</ref> | '''عقل در اسلام'''، یکی از منابع در شریعت [[اسلام]] به حساب میآید که به نوعی زمینهساز شکل گرفتن علم [[فقه]] شده است. فقیهان در برداشت احکام شرعی، از فهم و دانش بشری بهره میبرند. منکرانی که عقل را از منابع اسلامی حذف میکنند، آثار فقهی و [[ادبیات اسلامی]] شامل بخشهای تاریخی [[قرآن]] را از میان منابع اسلامی خارج کردهاند.<ref>{{پک|Esposito|۱۹۹۹|زبان=en|ک=The Oxford History of Islam|ص=۱۰۸}}</ref> [[اجماع]] به معنای عدم مخالفت فقیهان در طول عصرهای مختلف بر یک موضوع نیز از جمله دلایل مورد استفاده فقیهان است که ریشهای عقلی دارد. [[احکام]] استنباط شده از اجماع لزوماً [[شریعت]] نیستند ولی الزام آورند.<ref>{{پک|Esposito|۱۹۹۹|زبان=en|ک=The Oxford History of Islam|ص=۱۱۰}}</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
[[رده:فقه]] | [[رده:فقه]] | ||
[[رده:فلسفه ابتدایی اسلامی]] | [[رده:فلسفه ابتدایی اسلامی]] | ||
[[رده:فقیهان]] | |||
[[رده:اسلام]] | |||
[[رده:ادبیات اسلامی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۰۷
عقل در اسلام، یکی از منابع در شریعت اسلام به حساب میآید که به نوعی زمینهساز شکل گرفتن علم فقه شده است. فقیهان در برداشت احکام شرعی، از فهم و دانش بشری بهره میبرند. منکرانی که عقل را از منابع اسلامی حذف میکنند، آثار فقهی و ادبیات اسلامی شامل بخشهای تاریخی قرآن را از میان منابع اسلامی خارج کردهاند.[۱] اجماع به معنای عدم مخالفت فقیهان در طول عصرهای مختلف بر یک موضوع نیز از جمله دلایل مورد استفاده فقیهان است که ریشهای عقلی دارد. احکام استنباط شده از اجماع لزوماً شریعت نیستند ولی الزام آورند.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- Esposito, John L (1999). The Oxford History of Islam (به انگلیسی). New York: Oxford University Press.