آیه ۳۳ سوره حجر: تفاوت میان نسخهها
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
[[رده:آیههای با موضوع انسان]] | [[رده:آیههای با موضوع انسان]] | ||
[[رده:آیههای با موضوع ابلیس]] | [[رده:آیههای با موضوع ابلیس]] | ||
[[رده:آیههای با موضوع خلقت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۲۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حجر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۹ | ||||
| شماره آیه | ۳۳ | ||||
| شماره جزء | ۱۴ | ||||
| شماره حزب | ۵۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۳ سوره حجر سی و سومین آیه از پانزدهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. متن آیه به علت سجده نکردن ابلیس بر آدم اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالَ لَمْ أَكُنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«گفت: شايسته نيست براي بشري که او را از گلي خشکيده، گلي سياه و گنديده آفريدهاي سجده کنم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«گفت من کسی نیستم که به انسانی که از گل خشک بازمانده از لجنی بویناکش آفریدهای، سجده برم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در ادامه داستان سجده ملائکه بر آدم و نافرمانی ابلیس از این دستور، خدا در سوالی از ابلیس از چرایی این نافرمانی پرسش میکند و پاسخ آن پرسش در این آیه بیان شده است. بر اساس متن آیه، ابلیس پاسخ میدهد که من به موجودی که از گل خشک شده بد بو و تیره خلق شده باشد، سجده نخواهم کرد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حجر، پانزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره یوسف و پیش از سوره انعام نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره حجر، چهار یا پنج آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۹: ۱۳۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۲: ۲۱۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۶۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۶۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۱: ۶۹-۷۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حجر»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
