سقط جنین: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:گناه کبیره سقط جنین.jpg|بندانگشتی]]
«سقط جنین» (به انگلیسی: Abortion) به پایان عمدی بارداری پیش از هفته بیستم حاملگی یا پیش از زمانی که جنین قادر به حیات خارج از رحم باشد، اطلاق می‌شود. این عمل به دو شکل خود به خودی (غیرعمدی) و عمدی (خواسته) رخ می‌دهد. سقط جنین عمدی ممکن است به دلایل درمانی (مانند حفظ جان مادر یا پیشگیری از تولد جنین با نقص شدید) یا دلایل انتخابی (مانند بارداری ناخواسته) انجام شود. از دیدگاه تاریخی، سقط جنین به روش‌هایی مختلفی چون استفاده از گیاهان دارویی، ابزار تیز یا فشار فیزیکی در تمدن‌های باستانی مانند مصر، یونان و روم رواج داشته است. امروزه در کشورهای توسعه‌یافته، سقط جنین قانونی و ایمن یکی از بی‌خطرترین فرآیندهای پزشکی محسوب می‌شود، در حالی که سقط جنین غیر ایمن (غیرقانونی یا بدون نظارت پزشکی) سالانه منجر به [[مرگ]] حدود ۷۰ هزار زن و ۵ میلیون معلولیت در سطح جهان می‌شود.
 
مساله سقط جنین امروزه بیش از پیش ، توجه عموم مردم را به خود جلب کرده است. بخصوص در مواردی که ادامه بارداری برای زن مشقت داشته باشد یا حرجی در میان باشد لذا بدست آوردن حکم فقهی سقط جنین دارای اهمیت ویژه ای دارد.
 
بعد از انجام معاینات دقیق اگر معلوم شود که جنینی که در رحم زن است به صورت مادرزادی ناقص الخلقه و معیوب است سقط آن جایز نیست.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مسایل طبی از نگاه فقه اسلامی|نام=شیخ محمد اسحاق|نام خانوادگی=فیاض|جلد=۱|صفحه=۱۲۱}}</ref> در حقوقی اسلامی، سقط جنین یکی از مصادیق [[قتل نفس]] می‌باشد.
بعد از انجام معاینات دقیق اگر معلوم شود که جنینی که در رحم زن است به صورت مادرزادی ناقص الخلقه و معیوب است سقط آن جایز نیست.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مسایل طبی از نگاه فقه اسلامی|نام=شیخ محمد اسحاق|نام خانوادگی=فیاض|جلد=۱|صفحه=۱۲۱}}</ref> در حقوقی اسلامی، سقط جنین یکی از مصادیق [[قتل نفس]] می‌باشد.


== گناه کبیره ==
== گناه کبیره ==
[[پرونده:گناه کبیره.jpg|بندانگشتی|گناه کبیره]]سقط جنین گناه کبیره است خواه جنین در دوران اول بارداری باشد و خواه در آخر آن، در هر صورت برای این کار [[عذاب]] سخت مقرر شده است و باید دیه پرداخت شود. در صورتی که جنین جان داشته باشد علاوه بر [[دیه]] [[کفاره]] نیز دارد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://maarefislam.com|عنوان=علوم و معارف اسلامی}}</ref>
سقط جنین گناه کبیره است خواه جنین در دوران اول بارداری باشد و خواه در آخر آن، در هر صورت برای این کار [[عذاب]] سخت مقرر شده است و باید دیه پرداخت شود. در صورتی که جنین جان داشته باشد علاوه بر [[دیه]] [[کفاره]] نیز دارد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://maarefislam.com|عنوان=علوم و معارف اسلامی}}</ref>
 
از منظر فقه [[اسلامی]]، سقط جنین معمولاً پس از دمیده شدن روح (معمولاً پس از ۱۲۰ روز از بارداری) حرام تلقی می‌شود، اما در مواردی مانند خطر جانی برای مادر، با شرایطی مجاز شمرده می‌شود. میان مذاهب اسلامی (اهل سنت و شیعه) در مورد زمان مجاز سقط و استثناهای آن اختلاف نظر وجود دارد. برای مثال، اهل سنت (به جز مالکی‌ها) ممکن است سقط را پیش از دمیده شدن روح با عذر شرعی مجاز بدانند، در حالی که فقهای شیعه عموماً سقط جنین را در هر مرحله‌ای [[حرام]] می‌دانند، مگر در موارد ضرورت مانند نجات جان مادر. در ایران، سقط جنین طبق قانون مجازات اسلامی جرم محسوب شده و مجازات‌هایی چون دیه و تعزیر دارد، اما در موارد خاصی (مانند خطر جانی برای مادر یا نقص جنین) با تشخیص پزشکی قانونی مجاز است.
 
== انواع سقط ==
== انواع سقط ==
سقط انواعی دارد از جمله:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=احکام و حقوق کودکان در اسلام|سال=1392|نام=قدرت‌الله|نام خانوادگی=انصاری|ناشر=ایمه اطهار|جلد=1|صفحه=208}}</ref>
سقط انواعی دارد از جمله:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=احکام و حقوق کودکان در اسلام|سال=1392|نام=قدرت‌الله|نام خانوادگی=انصاری|ناشر=ایمه اطهار|جلد=1|صفحه=208}}</ref>

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۱۱

«سقط جنین» (به انگلیسی: Abortion) به پایان عمدی بارداری پیش از هفته بیستم حاملگی یا پیش از زمانی که جنین قادر به حیات خارج از رحم باشد، اطلاق می‌شود. این عمل به دو شکل خود به خودی (غیرعمدی) و عمدی (خواسته) رخ می‌دهد. سقط جنین عمدی ممکن است به دلایل درمانی (مانند حفظ جان مادر یا پیشگیری از تولد جنین با نقص شدید) یا دلایل انتخابی (مانند بارداری ناخواسته) انجام شود. از دیدگاه تاریخی، سقط جنین به روش‌هایی مختلفی چون استفاده از گیاهان دارویی، ابزار تیز یا فشار فیزیکی در تمدن‌های باستانی مانند مصر، یونان و روم رواج داشته است. امروزه در کشورهای توسعه‌یافته، سقط جنین قانونی و ایمن یکی از بی‌خطرترین فرآیندهای پزشکی محسوب می‌شود، در حالی که سقط جنین غیر ایمن (غیرقانونی یا بدون نظارت پزشکی) سالانه منجر به مرگ حدود ۷۰ هزار زن و ۵ میلیون معلولیت در سطح جهان می‌شود.

مساله سقط جنین امروزه بیش از پیش ، توجه عموم مردم را به خود جلب کرده است. بخصوص در مواردی که ادامه بارداری برای زن مشقت داشته باشد یا حرجی در میان باشد لذا بدست آوردن حکم فقهی سقط جنین دارای اهمیت ویژه ای دارد.

بعد از انجام معاینات دقیق اگر معلوم شود که جنینی که در رحم زن است به صورت مادرزادی ناقص الخلقه و معیوب است سقط آن جایز نیست.[۱] در حقوقی اسلامی، سقط جنین یکی از مصادیق قتل نفس می‌باشد.

گناه کبیره

سقط جنین گناه کبیره است خواه جنین در دوران اول بارداری باشد و خواه در آخر آن، در هر صورت برای این کار عذاب سخت مقرر شده است و باید دیه پرداخت شود. در صورتی که جنین جان داشته باشد علاوه بر دیه کفاره نیز دارد.[۲]

از منظر فقه اسلامی، سقط جنین معمولاً پس از دمیده شدن روح (معمولاً پس از ۱۲۰ روز از بارداری) حرام تلقی می‌شود، اما در مواردی مانند خطر جانی برای مادر، با شرایطی مجاز شمرده می‌شود. میان مذاهب اسلامی (اهل سنت و شیعه) در مورد زمان مجاز سقط و استثناهای آن اختلاف نظر وجود دارد. برای مثال، اهل سنت (به جز مالکی‌ها) ممکن است سقط را پیش از دمیده شدن روح با عذر شرعی مجاز بدانند، در حالی که فقهای شیعه عموماً سقط جنین را در هر مرحله‌ای حرام می‌دانند، مگر در موارد ضرورت مانند نجات جان مادر. در ایران، سقط جنین طبق قانون مجازات اسلامی جرم محسوب شده و مجازات‌هایی چون دیه و تعزیر دارد، اما در موارد خاصی (مانند خطر جانی برای مادر یا نقص جنین) با تشخیص پزشکی قانونی مجاز است.

انواع سقط

سقط انواعی دارد از جمله:[۳]

  1. عادی یا مرضی: ممکن است به خاطر بیماری مربوط به مادر و جنین سقط انجام شود.
  2. ضربه ای: در اثر تصادفات یا منازعات و اتفاقات ایجاد می‌شود.
  3. سقط جنین درمانی یا قانونی: اگر ادامه حاملگی برای زن خطرناک باشد یا عوارض جسمانی یا روانی داشته باشد، اینجا سقط امری ضروری برای نجات زندگی مادر قلمداد می‌شود.
  4. سقط عمدی که شخص با اراده و قصد مرتکب شود و هیچ دلیل قانونی و درمانی نداشت

منابع

  1. فیاض، شیخ محمد اسحاق. مسایل طبی از نگاه فقه اسلامی. ج. ۱. ص. ۱۲۱.
  2. «علوم و معارف اسلامی».
  3. انصاری، قدرت‌الله (۱۳۹۲). احکام و حقوق کودکان در اسلام. ج. ۱. ایمه اطهار. ص. ۲۰۸.