آیه ۲۲۹ سوره بقره
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بقره | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
| شماره آیه | ۲۲۹ | ||||
| شماره جزء | ۲ | ||||
| شماره حزب | ۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۲۹ سوره بقره، دویست و بیست و نهمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانستهاند. متن آیه در بیان احکامی در خصوص طلاق است. در این آیه گفته شده است که طلاق رجعی، دو مرتبه است و پس از آن مرد حق رجوع به همسرش را نخواهد داشت. ادامه آیه به مسأله طلاق خلع اشاره میکند. طلاقی که زنان با پرداخت فدیه میتوانند طلاق بگیرند، در پایان کسانی که از حدود خدا تعدی کنند، ظالم توصیف شدهاند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ ۖ فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ ۗ وَلَا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئًا إِلَّا أَنْ يَخَافَا أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ ۗ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا ۚ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ
![]()
![]()
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«طلاق دوبار است، پس از آن یا به خوبی نگاه داشتن، یا به نیکی رها کردن و برای شما حلال نیست که از آنچه بدیشان دادهاید باز پس گیرید، مگر اینکه (دو طرف) بترسند که نتواند حدود خداوندی را برپا دارند، پس اگر شما ترسیدید که (آن دو) نتوانند حدود خداوند را برپا دارند، پس گناهی بر آنها نیست که زن فدیه و عوضی بپردازد، این حدود الهی است، پس، از آن تجاوز نکنید و هرکسی از حدود الهی تجاوز کند پس ایشان ستمکاراناند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«طلاق [رجعی] دوبار است، پس از آن یا باید او را به نیکی نگاه داشت، یا به نیکی رها کرد، و بر شما روا نیست که از آنچه به آنان بخشیدهاید، چیزی بازستانید، مگر آنکه نگران باشند که مبادا احکام الهی را مراعات نکنند، و اگر بیمناک شدید که مبادا احکام الهی را رعایت نکنند، گناهی بر آنان نیست، که زن خود را بازخرد، اینها حدود الهی است، از آنها تجاوز نکنید و هرکس از احکام الهی تجاوز کند، ستمکار است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در این آیه، حکم طلاق بیان شده است و تعداد طلاقهای رجعی به دو مورد محدود شده است. در ادامه آیه تأکید شده است که شوهر باید در هر یک از این دو بار، همسر خود را به نیکی نگهداری کرده یا برای همیشه از او جدا شود. از همین رو تأکید شده است که هرگز آنچه به آنها از روی نیکی داده شده است، پس گرفته نشود. مکارم شیرازی معتقد است منظور از این پرداخت از روی احسان، مهریه زنان است. در ادامه تنها استثناء این حکم، زمانی است که زن و شوهر، ادامه زندگی و پرداخت مهریه را، مخالف حدود الهی بدانند. از این رو گفته شده است که اگر زن بترسند که حدود الهی در بین آنها رعایت نشود، میتواند با پرداخت فدیه، طلاق خلع بگیرد. در بخش پایانی آیه نیز تأکید شده است که این حدود، قوانین الهی است و نباید از آن تمرد کرد و کسانی که از آن تعدی کنند، به وصف ظلم توصیف شدهاند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
در تفاسیر دو شأن نزول برای این آیه ذکر شده است
- زنی خدمت یکی از همسران پیامبراسلام رسید و از شوهرش شکایت کرد که او پیوسته وی را طلاق میدهد و سپس رجوع میکند تا به این وسیله به زیان و ضرر افتد ـ و در جاهلیت چنین بود که مرد حق داشت همسرش را هزار بار طلاق بدهد و رجوع کند و حدّی برای آن نبود ـ هنگامی که این شکایت به محضر پیامبراسلام رسید آیه فوق نازل گشت و حدّ طلاق را سه بار قرار داد.[۶][۷]
- «شیخ طوسی» گویند: این آیه دربارهٔ ثابت بن قیس با زوجه اش نازل گردید که با اجازه پیامبر اسلام باغ خود را به شوهرش بخشید و از وی طلاق گرفت چنانکه ابن جریج روایت کرده است[۸]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۶: ۴۴۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲: ۳۴۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۱۶۷–۱۶۹.
- ↑ ---- «مجمع البیان»، جلد 1 و 2، صفحه 329 (جلد 2، صفحه 103، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، طبع اول، 1415 هـ ق)، ذیل آیه مورد بحث ـ (این شأن نزول در تفسیر «کبیر»، «قرطبی» و «روح المعانی» نیز، ذیل آیه مورد بحث آمده است
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲.
- ↑ «دانشنامه اسلامی».
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.